Karol Szczeciński

---

Życiorys

Karol Szczeciński, syn Michała, jako młody człowiek pobierał nauki w szkole zawodowej, gdzie zdobył zawód fotografika. Swoje pierwsze praktyczne doświadczenia w tym rzemiośle nabrał w zakładzie fotograficznym, którym zarządzał jego brat. W 1937 roku zdecydował się na założenie własnego atelier fotograficznego, które prowadził aż do wybuchu II wojny światowej.

Po zakończeniu działań wojennych, od lutego 1945 roku, rozpoczął zawodową współpracę z Czołówką Filmową Wojska Polskiego, w ramach której dokumentował kluczowe wydarzenia powojenne, takie jak proces norymberski, ekshumacje prowadzone na ulicach zniszczonej Warszawy oraz jej monumentalne ruiny. W tym czasie szczególną uwagę poświęcił ingresowi kardynała Augusta Hlonda na metropolitę warszawsko-gnieźnieńskiego.

W roku 1947 objął funkcję operatora w Polskiej Kronice Filmowej oraz w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Jego film „Powódź”, w którym uwiecznił dramatyczne ujęcia zerwania mostów na Wiśle, zdobył na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes „Grand Prix” w kategorii filmów dokumentalnych.

W 1953 roku otrzymał zespół nagród, w tym Nagrodę Państwową III stopnia, przyznaną Polskiej Kronice Filmowej „za dotychczasowe osiągnięcia filmowe”. Karol udokumentował także budowę warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki.

Jego specjalnością stały się zdjęcia lotnicze. Był na tyle odważny, że wystrzelony z katapulty myśliwca, filmował to niezwykłe wydarzenie, a także wykonywał zdjęcia podczas lotu w odrzutowcu przekraczającym barierę dźwięku.

Ordery i odznaczenia

Karol Szczeciński wyróżniał się licznymi odznaczeniami oraz orderami, które zdobył za swoje zasługi.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1975 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 lipca 1954 roku,
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, otrzymana w 1978 roku.

---

Oceń: Karol Szczeciński

---