Edward Gorzkowski

---

Lata 1932–1945

Edward Gorzkowski, po ukończeniu studiów medycznych, zdobył tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie Poznańskim w 1932 roku. Jego pierwsze kroki zawodowe w medycynie prowadziły przez Oddział Wewnętrzny Szpitala Międzykomunalnego w Kaliszu, gdzie pracował w latach 1934-1935.

Służba w armii II Rzeczypospolitej

W latach 1932-1933 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Sanitarnych w Warszawie, co było częścią jego obowiązków. W 1935 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej, uzyskując stopień podporucznika i zostając przydzielonym do 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu. Tam również odbył staż na Oddziale Wewnętrznym, rozwijając swoje umiejętności medyczne.

W tym okresie mieszkał w Poznaniu przy ulicy Przecznica 6. W 1939 roku, jako lekarz w 15 pułku Ułanów Poznańskich, pełnił służbę wojskową. Przed wybuchem II wojny światowej awansował na kapitana w korpusie oficerów służby zdrowia, co świadczyło o jego rosnącej pozycji w armii.

Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach swojego pułku, biorąc udział w bitwie nad Bzurą. Jego odwaga i determinacja zostały docenione po wojnie, gdy na wniosek dowódcy Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, generała brygady Romana Abrahama, otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari. Niestety, w latach 1939-1945 stał się jeńcem wojennym w obozach Brunszwik i Oflag II C Woldenberg, a później Dobiegniew.

Okres powojenny

Służba w ludowym Wojsku Polskim

W roku 1945, po zakończeniu II wojny światowej, Edward Gorzkowski został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany na stopień majora i otrzymał stanowisko głównego terapeuty 69. Szpitala Okręgowego w Lublinie, a później został naczelnym internistą w Lubelskim Okręgu Wojskowym. W okresie od marca do lipca 1946 roku pełnił funkcję szefa Katedry Medycyny Wojskowej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Wkrótce po tym awansował do stopnia podpułkownika.

Lata 1946–1977

Po zakończeniu służby wojskowej, Gorzkowski podjął pracę w I Klinice Chorób Wewnętrznych UMCS w Lublinie. W latach 1947–1950 zajmował stanowisko adiunkta w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Poznańskiego. W 1951 roku Gorzkowski przeniósł się do Szczecina, gdzie wkrótce powstała nowa uczelnia – Pomorska Akademia Medyczna. W 1954 roku uzyskał tytuł docenta, a w 1967 roku awansował na profesora zwyczajnego. W latach 1953–1956 pełnił funkcję prorektora PAM ds. klinicznych.

W Akademii w 1948 roku utworzono początkowo Oddział Chorób Wewnętrznych pod kierownictwem dr Juliana Świątkiewicza, który później przekształcił się w Klinikę i Katedrę Chorób Wewnętrznych. Prowadził ją w latach 1948–1950 prof. Jakub Węgierko, który był pierwszym rektorem PAM. Edward Gorzkowski objął to stanowisko w 1951 roku jako zastępca profesora. Wprowadził nowe pracownie w Klinice, w tym biochemiczną i hematologiczną, a także specjalistyczne gabinety dotyczące chorób obwodowych naczyń krwionośnych, diabetologii oraz hematologii.

Jego prace naukowe, w których opublikował ponad 60 artykułów, dotyczyły głównie zagadnień takich jak:

• obwodowe ciśnienie żylne,
• niedokrwistość w przewlekłej niewydolności nerek,
• przetaczanie krwi,
• medycyna przemysłowa.

Gorzkowski angażował się nie tylko w pracę w Klinice, ale także:

• tworzył oddziały chorób wewnętrznych w powiatowych szpitalach województwa i szkolił kadrę medyczną,
• utworzył ośrodek naukowy w Połczynie-Zdroju,
• doprowadził do reaktywacji lecznictwa sanatoryjno-szpitalnego w Świnoujściu i Kamieniu Pomorskim.

Był członkiem Towarzystwa Internistów Polskich, gdzie był również założycielem Oddziału Szczecińskiego, a także członkiem wielu innych specjalistycznych towarzystw krajowych i zagranicznych. Edward Gorzkowski spoczywa na Cmentarzu na Junikowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

Edward Gorzkowski uzyskał liczne znaczące wyróżnienia w uznaniu za swoje osiągnięcia. Wśród nich znajduje się m.in. Srebrny Krzyż Virtuti Militari oraz Krzyż Walecznych.

Ponadto został uhonorowany tytułem członka honorowego Towarzystwa Inżynierów i Techników, co potwierdza jego wkład w rozwój dziedziny. Należy również podkreślić, że jego praca została doceniona poprzez przyznanie mu wielu nagród naukowych.

---

Oceń: Edward Gorzkowski

---