Irmina Romanis

Kultura i sztuka

Irmina Romanis, z domu Kasztelan, urodziła się 2 lutego 1925 roku w Łodzi. Jest znaną polską charakteryzatorką filmową, która zdobyła uznanie w branży filmowej dzięki swojemu talentowi i zaangażowaniu.

W swojej karierze pracowała przy licznych filmach oraz serialach telewizyjnych, co czyni ją jedną z wiodących postaci w swoim fachu. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, pod koniec lat 40., rozpoczęła naukę w nowo otwartej przez Kazimierę Narkiewicz Szkole Charakteryzacji Artystycznej dla Teatru i Filmu w Łodzi.

Jej debiut jako główna charakteryzatorka miał miejsce w filmie "Załoga" z 1951 roku, który został wyreżyserowany przez Jana Fethke. W swojej karierze miała okazję współpracować z wieloma znanymi reżyserami, w tym z Janem Rybkowskim, Stanisławem Lenartowiczem, oraz Tadeuszem Chmielewskim i Januszem Majewskim.

W 2020 roku została wyróżniona nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich, przyznawaną filmowcom, którzy w wyjątkowy sposób przyczynili się do rozwoju polskiej kinematografii. Jej praca oraz wkład w sztukę charakteryzacji zyskały zasłużone uznanie w środowisku filmowym.

Prywatnie była żoną kierownika produkcji Ludgierda Romanisa, który urodził się w 1926 roku i zmarł w 1976 roku.

Filmografia

Filmografia Irminy Romanis obejmuje wiele znaczących dzieł, które odzwierciedlają jej talenty oraz wkład w polskie kino. Poniżej znajduje się lista filmów, które wniosły istotny wkład w historię polskiej sztuki filmowej:

  • Załoga (1951; reż. Jan Fethke),
  • Kariera (1954; reż. Jan Koecher),
  • Autobus odjeżdża 6.20 (1954; reż. Jan Rybkowski),
  • Ziemia (1956; reż. Jerzy Zarzycki),
  • Kapelusz pana Anatola (1957; reż. J. Rybkowski),
  • Pan Anatol szuka miliona (1958; reż. J. Rykowski),
  • Pigułki dla Aurelii (1958; reż. Stanisław Lenartowicz),
  • Ostatni strzał (1958; reż. J. Rybkowski),
  • Zobaczymy się w niedzielę (1959; reż. S. Lenartowicz),
  • Inspekcja pana Anatola (1959; reż. J. Rybkowski),
  • Nafta (1961; reż. S. Lenartowicz),
  • Dwaj panowie N (1961; reż. Tadeusz Chmielewski),
  • Jak być kochaną (1962; reż. Wojciech Jerzy Has),
  • Gdzie jest generał…(1963; reż. T. Chmielewski),
  • Beata (1964; reż. Anna Sokołowska),
  • Święta wojna (1965; reż. Julian Dziedzina),
  • Cierpkie głogi (1966; reż. Janusz Weychert),
  • Bokser (1966; reż. J. Dziedzina),
  • Tabliczka marzenia (1968; reż. Zbigniew Chmielewski),
  • Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969; reż. T. Chmielewski),
  • Twarz anioła (1970; reż. Z. Chmielewski),
  • Południk zero (1970; reż. Waldemar Podgórski),
  • Obcy w lesie (1971; reż. Sylwester Szyszko),
  • Chłopi (1971-72; serial TV; reż. J. Rybkowski),
  • Zazdrość i medycyna (1973; reż. Janusz Majewski),
  • Nocleg (1973; reż. Feliks Falk),
  • Dwoje bliskich obcych ludzi (1974; reż. Włodzimierz Haupe),
  • Czerwone i białe (1975; reż. Paweł Komorowski),
  • Inna (1976; reż. A. Sokołowska),
  • Życie na gorąco (1978; serial TV; reż. Andrzej Konic),
  • Lekcja martwego języka (1979; reż. J. Majewski),
  • Kariera Nikodema Dyzmy (1979; serial TV; reż. J. Rybkowski oraz Marek Nowicki),
  • Królowa Bona (1980; serial TV; reż. J. Majewski),
  • Słona róża (1982; reż. J. Majewski),
  • Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982; reż. J. Majewski),
  • Akademia pana Kleksa (1983; reż. Krzysztof Gradowski),
  • Dom wariatów (1984; reż. Marek Koterski).

Przypisy

  1. Laureaci Nagród Stowarzyszenia Filmowców Polskich 2020 [online], sfp.org.pl [dostęp 21.12.2020 r.]

Oceń: Irmina Romanis

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:17