Carl Rosini

---

Życiorys

Młodość

Carl Rosini, z urodzenia Jakub Rosenzweig, przyszedł na świat w Łodzi. W młodzieńczych latach postanowił zmienić swoje nazwisko na Jan Rosen. W 1895 roku uczestniczył w przedstawieniu w teatrze „Talia” w Łodzi, gdzie miał okazję zobaczyć występ iluzjonisty Bekkera. Ten pokaz wzbudził w nim pasję do sztuki magicznej i zainspirował go do podjęcia kariery jako magik. Po dwóch latach od tamtego wydarzenia, Rosen stworzył swoją pierwszą sztuczkę i przyjął artystyczne imię Carl Rosini. Warto także odnotować, że w 1897 roku do Łodzi dojechał rosyjski cyrk z magikiem Natanem Schwartzem, którego talent i umiejętności były powodem fascynacji młodego artysty. Rosini nieustannie obserwował jego występy i poprosił go, by zatrudnił go jako asystenta. Po uzyskaniu zgody młody mężczyzna zdesperowany uciekł z cyrkiem do Niemiec, w tajemnicy przed swoimi rodzicami. Gdy pracował u boku Schwartza, zyskiwał cenne doświadczenie i szlifował swoje własne pokazy.

Pobyt w Wielkiej Brytanii

W momencie, gdy cyrk miał wrócić do Łodzi, Rosini postanowił w obawie przed rodzicami uciec pociągiem do Londynu, gdzie zatrudnił się jako czeladnik w salonie fryzjerskim. Podczas pobytu w Londynie, młody iluzjonista uważnie obserwował innych magików w Egyptian Hall, a także zdobywał nowe umiejętności w swoim miejscu pracy. Jednym z jego klientów był angielski iluzjonista Lewis Davenport, który udzielił mu cennych wskazówek dotyczących sztuk magicznych. Zbyt intensywne treningi były przyczyną jego zwolnienia z pracy, co zmusiło go do podjęcia decyzji o rozpoczęciu własnych występów jako iluzjonista. Rosini występował w lokalnych teatrach, ale po tym, jak został okradziony przez innego iluzjonistę, Anthony’ego, postanowił wrócić do Londynu. Tam z kolei poznał duńskiego iluzjonistę Simsa, który zaległ go na swoje miejsce w teatrze Alhambra. To właśnie w tym miejscu Rosini poznał Tenichiego Shokyokusai, który nauczył go sztuczki zwanej „węzeł na kciukach” w zamian za naukę trików z kulami bilardowymi, co pozwoliło mu odkryć nieznaną w Europie sztuczkę wywodzącą się z Japonii. W 1906 roku ożenił się z tancerką baletową Margaret (Peggy) Barclay, z którą założył spółkę „Carl Rosini and Company”.

Wyjazd do Stanów Zjednoczonych

Po ślubie, małżeństwo zorganizowało tournée po Europie, odwiedzając Niemcy, Francję, Belgię oraz Holandię, co zaowocowało rocznym kontraktem na występy w Ameryce Południowej. W 1911 roku w Argentynie, plakaty promujące ich pokazy nazywały go „Napoleonem tajemnicy”. Początkowo jego występy trwały około 15 minut, jednak w Brazylii czas ich sztuczek wydłużył się do 1 godziny. Po powrocie do Londynu w 1912 roku, Rosini przywiózł z Łodzi swoją matkę i siostrę, a rok później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie podpisał kontrakt z Harrym Lauderem. Z tą samą osobą małżeństwo wyruszyło w tournée, a następnie występowało w wodewilach. Podczas tournee zakupili psa doga, a Rosini rozwinął nową, efektowną sztuczkę polegającą na przemienieniu kobiety w psa. Ta sztuczka przyczyniła się do wydłużenia czasu występów Rosiniego w USA z 1 do 2 godzin, a także zwiększyła jego popularność. W 1914 roku Rosini znów udał się do Ameryki Południowej, występując z George’em LaFollette. Po dotarciu na Kubę zdecydowali się na pozostanie tam do wybuchu I wojny światowej. Gdy wojna szalała, Rosini wrócił do USA, gdzie w 1918 roku zdobył obywatelstwo amerykańskie i rozpoczął przygotowania do kolejnego tournée, zamawiając nowe akcesoria u Tobiasa Bamberga. To prawdopodobnie on zarekomendował Rosiniego Paulowi Vucicowi, młodemu iluzjoniście, który stał się jego asystentem, a z czasem przyjął nazwisko Rosini. Po powrocie z tournée w 1920 roku, Rosini zajął się występami w wodewilach. W 1929 roku udał się ponownie do Ameryki Południowej, a kiedy jego koledzy iluzjoniści w USA przestali wierzyć w jego powrót, Vucic zdecydował się zmienić nazwisko. W 1932 roku Rosini wrócił, przekonany, że zmiana nazwiska jego byłego asystenta miała na celu karierę opartą na jego własnym dorobku, co skłoniło go do podjęcia kroków prawnych. Walka o zabronienie występów Paula Rosiniego pod nazwiskiem Rosini w Nowym Jorku zakończyła się sukcesem. W tym samym roku skupił się na występach w nocnych klubach i hotelach, ograniczając repertuar do prostszych, zręcznościowych trików; szczególnie popularne były triki karciane. Występował głównie w Park Central Hotel w Nowym Jorku, a po około 11 miesiącach zdecydował się na tymczasową przerwę w karierze, przenosząc się do Saranac Lake. Wybuch II wojny światowej skłonił go do powrotu na scenę. Od kwietnia 1943 do marca 1944 roku Carl i Peggy występowali dla amerykańskich wojskowych, zarówno na Bliskim Wschodzie, jak i w Afryce Północnej. Dzięki tym występom mieli szansę zaprezentować swoje umiejętności przed takimi osobistościami jak Franklin Delano Roosevelt, Winston Churchill, czy Józef Stalin podczas konferencji teherańskiej. Carl Rosini zakończył swoją karierę w 1946 roku, sprzedając swoje magiczne akcesoria. W 1949 roku został współzałożycielem Long Island Mystics Assembly, nowojorskiej organizacji zrzeszającej iluzjonistów, a także należał do International Brotherhood of Magicians oraz Society of American Magicians. Wkrótce po tym, Carl i Peggy osiedlili się na Florydzie. Carl Rosini zmarł 23 lutego 1969 roku w Clearwater i spoczywa na cmentarzu Sylvan Abbey Memorial Park.

Odznaczenia

W 1952 roku International Brotherhood of Magicians przyznało Carlowi Rosiniemu Gwiazdę Magii, co uczyniło go drugim magikiem na świecie, który otrzymał to prestiżowe wyróżnienie, tuż po znanym iluzjoniście Tonym Slydinim. Dodatkowo, Rosini został uhonorowany miejscem w Society of American Magicians Hall of Fame, co podkreśla jego znaczący wpływ na sztukę iluzji.

---

Oceń: Carl Rosini

---