Jerzy Zarzycki


Jerzy Zarzycki, urodzony 11 stycznia 1911 roku w Łodzi, był wybitną postacią polskiego świata filmowego. Jako reżyser i scenarzysta, wniósł wiele do polskiej kinematografii. Jego działania na polu sztuki filmowej potrafiły zainspirować wielu twórców.

Niestety, jego życie zakończyło się 2 stycznia 1971 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego filmu.

Życiorys

Jerzy Zarzycki, syn Romana, posiadał bogate wykształcenie artystyczne. Ukończył Uniwersytet Warszawski oraz zdobył dyplom na Wydziale Reżyserii w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie w 1938 roku. Dodatkowo, swoją edukację muzyczną rozwijał w klasie skrzypiec w Konserwatorium Warszawskim.

W okresie międzywojennym rozpoczął swoją przygodę z produkcją filmową, a od 1936 roku zaangażował się w reżyserię filmów fabularnych. W 1931 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Miłośników Filmu Artystycznego „Start”, a także od 1935 roku członkiem założycielskim Spółdzielni Autorów Filmowych.

Podczas wrześniowych wydarzeń w 1939 roku, Jerzy Zarzycki był częścią ekipy filmowej, która uczestniczyła w obronie Warszawy. W trakcie powstania warszawskiego kierował produkcją kronik powstańczych, które powstawały w ramach Referatu Filmowego BIP KG AK, przyjmując pseudonim „Pik”.

W latach 1955-1961 pełnił rolę kierownika artystycznego w zespole filmowym „Syrena”. Po zakończeniu kariery filmowej, Zarzycki został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze B18-6-15.

Filmy z jego zdjęciami znalazły się w produkcji „Powstanie Warszawskie” z 2014 roku, co zaowocowało pośmiertną nominacją do Polskiej Nagrody Filmowej w 2015 roku.

Wybrana filmografia

Oto filmografia Jerzego Zarzyckiego, charakteryzująca się bogactwem ról i różnorodnością tematów. Przyjrzyjmy się wybranym tytułom, które zyskały uznanie w jego twórczości:

  • Ludzie Wisły (1938),
  • Żołnierz królowej Madagaskaru (1939),
  • Zdradzieckie serce (1947),
  • Nawrócony (1947),
  • Miasto nieujarzmione (1950),
  • Uczta Baltazara (1954),
  • Ziemia (1956),
  • Zagubione uczucia (1957),
  • Żołnierz królowej Madagaskaru (1958),
  • Biały niedźwiedź (1959),
  • Klub kawalerów (1962),
  • Liczę na wasze grzechy (1963),
  • Kochankowie z Marony (1966),
  • To jest twój nowy syn (1967),
  • Komedia z pomyłek (1967),
  • Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg (1967),
  • Zmartwychwstanie Offlanda (1967),
  • Pogoń za Adamem (1970).

Odznaczenia

Jerzy Zarzycki, wybitny przedstawiciel polskiej kinematografii, został uhonorowany znaczącymi odznaczeniami za swoje zasługi i wkład w rozwój tej branży. Wśród jego najbardziej prestiżowych wyróżnień znajdują się:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1959 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał na mocy uchwały Rady Państwa z 10 lipca 1954 roku, za wybitne osiągnięcia w pracy zawodowej w obszarze kinematografii.

Przypisy

  1. Orły | 2015 [online], pnf.pl [dostęp 11.11.2023 r.]
  2. Powstańcze biogramy - Jerzy Zarzycki. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 13.02.2017 r.]
  3. Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego START. portalwiedzy.onet.pl. WiEM Encyklopedia.
  4. Ukąszeni przez film. rp.pl. tekst z tygodnika „Przekrój”.
  5. Spółdzielnia Autorów Filmowych (SAF). portalwiedzy.onet.pl. WiEM Encyklopedia.
  6. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze.
  7. M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1243.

Oceń: Jerzy Zarzycki

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:9