Witold Leszczyński

---

Życiorys

Witold Leszczyński był niezwykle utalentowanym reżyserem, którego kariera filmowa rozpoczęła się od Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W 1962 roku ukończył on studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, a zdobyty dyplom obronił pięć lat później, w 1967 roku. Jego pasja do sztuki filmowej zaowocowała wykładowstwem w PWSFTviT od 1997 roku.

Jednak to adaptacja powieści „Ptaki” autorstwa Tarjei Vesaasa oraz „Żywot Mateusza” w 1967 roku przyniosły mu szeroką rozpoznawalność. Film, nakręcony w malowniczych mazurskich plenerach, przedstawiał losy wrażliwego „wiejskiego głupka” (w tej roli Franciszek Pieczka), który żyje w bliskiej harmonii z naturą. Dzięki znakomitemu operatorowi, Andrzejowi Kostenko, oraz nienagannie wplecionym w narrację fragmentom „Concerto grosso” Arcangela Corellego, film zdobył uznanie krytyków, co zaowocowało Grand Prix w młodzieżowej sekcji Festiwalu Filmowego w Cannes.

Po mniej udanej produkcji „Rewizji osobistej” z 1972 roku, która otrzymała nagrodę Skisłe Grono w Łagowie dla najgorszego filmu, oraz autobiograficznych „Rekolekcjach” z 1977 roku, Leszczyński w 1981 roku zrealizował adaptację „Konopielki” autorstwa Edwarda Redlińskiego. Film przedstawia życie chłopa, który z sceptycyzmem patrzy na agitatorów promujących władzę ludową, mimo że fascynuje go nauczycielka przynosząca oświatę.

Największym osiągnięciem reżysera okazała się adaptacja „Siekierezady” w 1986 roku, bazująca na powieści Edwarda Stachury. Dwa bliźniacze bohaterowie przedstawiali różne aspekty osobowości tragicznie zmarłego poety, z których jeden wybiera życie, a drugi decyduje się na samobójstwo. Za „Siekierezadę” Leszczyński otrzymał Nagrodę Forum Młodego Kina na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz Grand Prix na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.

W swoich późniejszych filmach, takich jak „Kolos” z 1993 roku, inspirowany powieścią Finna Alnaesa, oraz „Requiem” z 2001 roku, którego scenariusz napisał Edward Redliński, Leszczyński powracał do stylistyki „Żywotu Mateusza”. Ostatnia jego produkcja, „Stary człowiek i pies” z 2007 roku, prezentowała historię mężczyzny, który przygarnia rannego psa, ukazując jego życie na marginesie społecznych wydarzeń. Nieszczęśliwy wypadek na planie, który miał miejsce w trzecim dniu zdjęciowym, sprawił, że reżyser zmarł w szpitalu dwa tygodnie później. Film został ukończony zgodnie z celami twórczymi Leszczyńskiego przez jego wielokrotnego współpracownika, operatora Andrzeja Kostenko.

Witold Leszczyński spoczywa na cmentarzu Zarzew w Łodzi, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej kinematografii.

Wybrana filmografia

W dorobku artystycznym Witolda Leszczyńskiego znajdują się liczne produkcje filmowe, w których pełnił różnorodne funkcje. Poniżej przedstawiamy wybrane tytuły jego filmografii.

• 1963: Mansarda – współpraca reżyserska,
• 1963: Przygoda noworoczna – operator kamery,
• 1967: Żywot Mateusza – reżyseria, scenariusz, obsada aktorska (mężczyzna w zagranicznym samochodzie; nie występuje w czołówce),
• 1972: Rewizja osobista – reżyseria, scenariusz, zdjęcia,
• 1977: Rekolekcje – reżyseria, scenariusz, dialogi,
• 1979: Pełnia – zdjęcia,
• 1981: Konopielka – reżyseria, scenariusz,
• 1985: Siekierezada – reżyseria, scenariusz,
• 1993: Kolos – reżyseria, scenariusz,
• 2001: Requiem – reżyseria,
• 2005: Po sezonie – II reżyser,
• 2007: Stary człowiek i pies – reżyseria, scenariusz.

---

Oceń: Witold Leszczyński

---