Tadeusz Głąbski

---

Życiorys

„Tadeusz Głąbski przyszedł na świat w rodzinie Kazimierza oraz Bronisławy. W drugiej połowie lat dwudziestych XX wieku związał się z pracą w przemyśle wełnianym, jednocześnie kształcąc się w wieczorowej szkole handlowej. W latach 1930-1931 odbył służbę wojskową, a po jej zakończeniu dołączył do KZMP, a w 1934 roku wszedł w struktury KPP. Był integralnym członkiem Komitetu Dzielnicowego KZMP i zyskał status jednego z prominentnych działaczy KPP w Łodzi.

W czasie okupacji niemieckiej, współpracując z innymi zwolennikami idei komunistycznych, założył Komitet Sabotażowy, którego celem było wprowadzenie sabotażu w fabrykach działających na rzecz okupanta. W 1941 roku komitet ten przekształcił się w Ogólnołódzki Komitet Sabotażowy, a następnie przyjął nazwę Front Walki o Naszą i Waszą Wolność, w którym Głąbski pełnił kluczową rolę kierowniczą. W połowie 1942 roku uczestniczył w ważnej naradzie, podczas której zdecydowano się na przyłączenie całej organizacji do PPR. Został sekretarzem Komitetu Dzielnicowego PPR Śródmieście Prawa oraz członkiem Komitetu Okręgowego PPR Łódź-Miasto.

W czerwcu 1943 roku Głąbski został aresztowany przez gestapo i poddany represjom. Jego los związał się z brutalnymi warunkami w obozach w Mauthausen, Buchenwaldzie oraz Dachau. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Polski, kontynuując swoją działalność w strukturach partyjnych. Od marca 1947 roku stał na czołowej pozycji w Wydziale Personalnym Komitetu Łódzkiego PPR, a później PZPR. W latach 1949-1958 pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Papierniczego.

Ponadto, od grudnia 1956 roku był członkiem egzekutywy KŁ PZPR, a w marcu 1959 roku na Zjeździe PZPR objął stanowisko zastępcy członka. Od czerwca 1964 roku, na czwartym Zjeździe PZPR, aż do chwili swej śmierci, zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR.

Ostatecznie, Tadeusz Głąbski został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi, w kwaterze VII-1-2.”

Ordery i odznaczenia

W uznaniu znacznych osiągnięć i zasług, Tadeusz Głąbski został odznaczony szeregiem prestiżowych nagród i odznaczeń, które podkreślają jego wkład w rozwój kraju oraz wysiłki na rzecz społeczności.

• Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1964 roku,
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 8 maja 1946 roku,
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”, otrzymany 6 września 1946 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 13 stycznia 1955 roku.

Upamiętnienie

W okresie od 1968 do 1989 roku Tadeusz Głąbski miał zaszczyt być patronem Pułku Obrony Terytorialnej z siedzibą w mieście Łódź.

---

Oceń: Tadeusz Głąbski

---