Eugeniusz Czarnowski

Polityka i administracja

Eugeniusz Czarnowski, znany również pod pseudonimami „Adam”, „Piotr Kostrzewa”, „Lidzki” oraz „Piotr”, był istotną postacią w historii Polski. Urodził się 17 listopada 1904 roku w Łodzi, a swoje życie zakończył 30 grudnia 1947 roku w Warszawie.

W swojej karierze Czarnowski pełnił rolę polskiego ekonomisty, a także był prezesem Zjednoczenia Demokratycznego. Jego znaczenie w polityce podkreśla członkostwo w Radzie Jedności Narodowej, a także status kapitana w Armii Krajowej, co świadczy o jego zaangażowaniu w działania niepodległościowe w Polsce.

Życiorys

Eugeniusz Czarnowski, syn Stanisława, który był maszynistą kolejowym oraz Emilii Vydry, rozpoczynał swoją historię w skromnych okolicznościach. Służył ochotniczo w Wojsku Polskim w 1920 roku, co nie tylko świadczy o jego patriotyzmie, ale również o determinacji młodego człowieka w trudnych czasach. W 1922 roku uzyskał świadectwo ukończenia gimnazjum im. Władysława Giżyńskiego w Warszawie. Jako aktywny członek Związku Harcerstwa Polskiego, miał znaczący wpływ na młodzież, pełniąc rolę w Radzie Głównej Wolnego Harcerstwa w latach 1923-1924.

W ciągu swojej kariery politycznej, Czarnowski aktywnie angażował się w różne organizacje. Od 1923 roku przynależał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej oraz Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich, gdzie dążył do propagowania idei równości i wolności. W 1934 roku zakończył naukę na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, co otworzyło mu drogę do kariery zawodowej.

W 1936 roku, Czarnowski rozpoczął pracę jako ekonomista w warszawskiej Spółdzielni Pracy „Grupa Techniczna”. Jego talent i ciężka praca szybko zaprowadziły go na stanowisko dyrektora ekonomiczno-finansowego, a w 1939 roku objął stanowisko dyrektora naczelnego. Jednak nadchodziły niebezpieczne czasy, które diametralnie zmieniły jego życie.

Podczas II wojny światowej, już od jesieni 1939 roku, zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był jednym z założycieli oraz kluczowym członkiem trójki kierowniczej Związku Odbudowy Rzeczypospolitej (ZOR). W 1940 roku rozpoczął pracę w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-AK, gdzie podejmował trudne decyzje związane z wojnami i dążeniem do wolności.

W lutym 1943 roku, w wyniku swoich często niebezpiecznych misji, został wyznaczony do prowadzenia rozmów o współpracy z Polską Partią Robotniczą. Od początku 1944 roku pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Wolnej Polski, a jego działalność nie ograniczała się jedynie do polityki; był również zaangażowany w tajną Służbę Ochrony i współpracował z pismem „Nowe Drogi”.

W latach 1944-1945 Czarnowski przewodził Zjednoczeniu Demokratycznemu, co zaowocowało jego powołaniem do Rady Jedności Narodowej, a od października 1944 roku był członkiem Komisji Głównej RJN. Niestety, w marcu 1945 roku został aresztowany przez NKWD, a w procesie szesnastu skazano go na 6 miesięcy więzienia. Jego życie po powrocie do kraju nabrało nowego wymiaru; od jesieni 1945 roku ponownie został dyrektorem Spółdzielni „Grupa Techniczna”, a od 1946 roku wszedł do Rady Naczelnej i Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego.

W swoim życiu Czarnowski zdobył liczne odznaczenia, w tym Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, przyznany 1 stycznia 1945 roku. Jego wkład w historię Polski zaowocował pośmiertnym uznaniem, a został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A24-tuje-4).

Przypisy

  1. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  2. Używał w tych organizacjach pseudonimu „Adam”.
  3. O Spółdzielni Pracy „Grupa Techniczna”, lewicowo.pl.
  4. a b c d e f Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK. Warszawa: 1987, s. 388.
  5. a b Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK. Warszawa: 1987, s. 389.

Oceń: Eugeniusz Czarnowski

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:14