Czesław Bąbiński, znany również jako Czesław Bomba, urodził się 14 lipca 1915 roku w Łodzi i zmarł 5 września 1997 roku. Był to wybitny polski inżynier chemik oraz profesor Politechniki Warszawskiej.
W swojej karierze pełnił także funkcję polityka, a w latach 1952–1956 zajmował stanowisko ministra budownictwa przemysłowego. Jego praca w obszarze inżynierii chemicznej oraz zaangażowanie w kwestie budownictwa przemysłowego miały znaczący wpływ na rozwój tego sektora w Polsce.
Życiorys
Czesław Bąbiński był wybitnym inżynierem i działaczem politycznym, którego życie i osiągnięcia wpisują się w burzliwe czasy historii Polski. Urodził się jako syn Jana. Swoją edukację rozpoczął w latach 1937–1939 na Politechnice Łódzkiej, a następnie kontynuował ją w Moskiewskim Instytucie Chemiczno-Technologicznym im. Mendelejewa do 1941 roku, gdzie uzyskał tytuł inżynierski. W 1945 roku obronił doktorat w dziedzinie nauk chemicznych.
W 1935 roku Bąbiński podjął pracę jako technik w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych, a następnie do 1937 roku odbywał praktyki w Hucie „Pokój”. W latach 1942–1943 pełnił funkcję majstra w uzbeckiej Kopalni Szoguńsko-Ozorkiertowej, a po tym czasie pracował jako inżynier w fabryce ekstrakcyjnej w Tadżykistanie.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, Czesław Bąbiński objął stanowisko zastępcy dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Hutniczego. W kolejnym roku, 1946, trafił do Centralnego Zarządu Przemysłu Włókienniczego na podobne stanowisko. Jego kariera przeniosła go do Ministerstwa Przemysłu i Handlu, gdzie w 1948 roku został dyrektorem departamentu inwestycyjnego, a rok później dyrektorem generalnym w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Od 1945 roku Bąbiński był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, biorąc udział jako delegat w II Zjeździe PZPR. W latach 1951–1952 pełnił funkcję podsekretarza stanu oraz kierownika Ministerstwa Budownictwa Przemysłowego, a od 15 stycznia 1952 do 11 lipca 1956 był jego ministrem. W 1956 roku powrócił do niewielkiej roli, stając się podsekretarzem stanu w Ministerstwie Budownictwa.
Po 1956 roku Bąbiński skupił się na pracy naukowej jako profesor na Politechnice Warszawskiej. W latach 1966–1968 był kierownikiem Zakładu Metod Projektowania i Programowania w Centrum Obliczeniowym Polskiej Akademii Nauk. Po zakończeniu swojego życia, został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera E-VI-7-4-3/4).
Ordery i odznaczenia
Czesław Bąbiński był osobą, która została wyróżniona licznymi odznaczeniami za swoje osiągnięcia i służbę. Jego dorobek można podsumować następującymi wyróżnieniami:
- Order Sztandaru Pracy I klasy przyznany 29 lipca 1953,
- Order Sztandaru Pracy II klasy otrzymany 22 lipca 1950,
- Złoty Krzyż Zasługi, który został mu nadany 10 lipca 1946.
Przypisy
- Czesław Bąbiński, beta.architektura.warszawa.sarp.org.pl [dostęp 25.02.2018 r.].
- a b Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 25.02.2018 r.]
- Zarchiwizowana kopia. [dostęp 24.02.2018 r.]
- M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1292 „za zasługi położone przy budowie i uruchomieniu zakładu wielkopiecowego huty im. Bolesława Bieruta Częstochowie”.
- M.P. z 1950 r. nr 87, poz. 1073 „za wybitne zasługi położone dla Narodu i Państwa w szczególności przy opracowaniu planu 6-letniego”.
- M.P. z 1947 r. nr 5, poz. 8 „za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu włókienniczego w Polsce”.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Elżbieta Zakrocka | Józef Woźniakowski | Bolesław Piasecki | Henryk Rybak | Eugeniusz Czarnowski | Sławomir Worach | Alexander Warrikoff | Małgorzata Bartyzel | Marek Bartosik | Mieczysław Moczar | Jacek Saryusz-Wolski | Wojciech Walczak (polityk) | Małgorzata Niemczyk | Jerzy Urbankiewicz | Wojciech Katner | Marcin Józefaciuk | Władysław Kochański (komunista) | Cezary Józefiak | Paweł Korzec | Małgorzata Niewiadomska-CudakOceń: Czesław Bąbiński