Nowe Złotno

Osiedla

Nowe Złotno, znane również jako Złotno (dawniej Złotno Nowe), to historyczna miejscowość, która stała się integralną częścią Łodzi po 1946 roku. Położona jest w zachodniej części miasta, w jednej z jego urokliwych dzielnic – Polesie.

Ze względu na swoje położenie, Nowe Złotno rozciąga się głównie w rejonie ulicy Rąbieńskiej, co czyni je interesującym miejscem zarówno pod względem historycznym, jak i geograficznym. Warto poznać bogatą historię tej podłódzkiej osady oraz jej rozwój w kontekście Łodzi jako dynamicznego miasta.

Historia

Nowe Złotno, będące historii kolonią, składa się z licznych miejscowości. Od 1867 roku przynależało do gminy Rąbień, a w międzywojniu do powiatu łódzkiego, w obrębie województwa łódzkiego. W 1921 roku, populacja wynosiła 652 mieszkańców. Z dniem 1 kwietnia 1927 roku, Nowe Złotno zostało wyłączone z gminy Rąbień i włączone do gminy Brus.

1 września 1933 roku, utworzono gromadę (sołectwo) pod nazwą Nowe Złotno, zasiedloną przez miejscowości, takie jak wieś Jagodnica Złotno folwark lit. A, a także różne kolonie związane z Jagodnicą Złotno. Wymienia się wśród nich: folwark lit. A-część, Jagodnica Złotno-część folwarku lit. A, Jagodnica Złotno-część folwarku A (place), oraz Jagodnica Złotno folwark lit. B.

W latach II wojny światowej, Nowe Złotno zostało włączone do III Rzeszy, co miało istotny wpływ na jego dalsze losy. Po zakończeniu konfliktu, obszar ten na krótką chwilę wrócił do powiatu łódzkiego. Jednakże, 13 lutego 1946 roku, wszystkie miejscowości wchodzące w skład kolonii Nowe Złotno zostały włączone do Łodzi.

Przypisy

  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20.12.1945 r. o zmianie granic miasta Łodzi (Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35).
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
  3. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 18, poz. 229.
  4. Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35
  5. Dz.U. z 1927 r. nr 17, poz. 137

Oceń: Nowe Złotno

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:7