XV Łódzka Drużyna Harcerzy „Zielony Płomień” im. Andrzeja Małkowskiego to dynamiczna jednostka harcerska, która podejmuje różnorodne działania na terenie Łodzi, ze szczególnym uwzględnieniem dzielnicy Widzew. Działa ona w bliskim sąsiedztwie takich placówek jak Szkoły Podstawowe nr 141, 114 oraz 205. Należy również wspomnieć o jej bliskiej współpracy z parafią św. Jana Ewangelisty.
Tradycje i historia drużyny sięgają dalszych lat, kiedy to przez długi okres aktywności związana była głównie z dzielnicą Polesie. Organizacja ta przez wiele lat rozwijała swoje programy i działalność także na obszarach części dzielnic Śródmieście oraz Bałuty.
Historia
W historii tej jednostki harcerskiej można dostrzec wiele ważnych momentów i przełomowych wydarzeń, które przyczyniły się do jej rozwoju oraz znaczenia w lokalnej społeczności.
Lata 1920–1939
Pierwsza zbiórka XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy „Zielony Płomień” miała miejsce 15 listopada 1920 roku. Wówczas to dr hab. Tadeusz Pawlikowski, późniejszy rektor Akademii Medycznej w Łodzi, stanął na czoło drużyny jako jej założyciel i pierwszy drużynowy. Działalność drużyny odbywała się głównie w dzielnicy Polesie, obejmującej różnorodne szkoły, takie jak Szkoły Powszechne przy ulicach Zielona 32, Legionów 51, Gdańska 29, 1-go Maja 32, a po II wojnie światowej również przy Żeromskiego 10, Drewnowskiej 104 oraz Wapiennej 14.
Już od 1921 roku drużyna zaczęła organizować obozy letnie, co wpłynęło na integrację jej członków i stworzenie silnych więzi koleżeńskich. W 1933 roku powstała przy drużynie gromada zuchowa, co jest kolejnym dowodem na rozwój tej wspólnoty. Rok 1935 na stałe wpisał się w historię drużyny, gdyż 27-osobowa delegacja uczestniczyła w Jubileuszowym Zlocie 25-lecia Harcerstwa w Spale. W dniu 17 listopada tego samego roku drużyna z rąk hm. Stefana Szletyńskiego otrzymała sztandar, co podkreśliło jej znaczenie i dorobek harcerski. Wówczas drużynowym był Władysław Szymański.
Lata 1956–1989
W okresie od 1956 roku XV ŁDH, przez długi czas, stanowiła jednostkę Szczepu „Zielony Płomień” działającego w Hufcu ZHP Łódź-Polesie. Od 13 września 1981 roku drużyna stała się notowanym członkiem Unii Najstarszych Drużyn Harcerskich Rzeczypospolitej (UNDHR), a hm. Jacek Broniewski reprezentował łódzkie środowisko KIHAM. Akt przystąpienia do UNDHR podpisali pwd. Cezary Guga oraz hm. Jacek Broniewski, co zacieśniło więzi drużyny z szerszą społecznością harcerską.
Po 1989
25 października 1989 roku, zgodnie z Rozkazem L. 1/89 hufcowego hufca Łódź Dariusza Nowińskiego, drużyna oficjalnie weszła do Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. W 1992 roku otrzymała kategorię drużyny „B”, a 22 lutego 1995 roku powstała XV Łódzka Gromada Zuchowa „Wesołe Tygrysy”, której wodzem został ćw. Adam Drabik. Proces organizacji drużyny był dynamiczny, co stworzyło nowe możliwości dla młodych harcerzy.
W dniu 31 stycznia 1996 roku zapoczątkowano kurs zastępowych pod dowództwem ćw. Łukasza Królikiewicza, obejmujący weekendowe zajęcia z metodyki prowadzenia zastępu harcerskiego. Kurs zakończył się 30 czerwca 1996 roku, z sukcesem kończącym się przyjęciem 6 harcerzy do grona absolwentów. 20 października 1996 roku przy drużynie utworzono IX Łódzką Gromadę Zuchową „Strażnicy Bajkowej Tajemnicy”, prowadzonej przez ćw. Adama Drabika. Jednocześnie na miejscu wznowiono działalność Samodzielnego Zastępu Harcerzy „Sokoły” w 184 Szkole Podstawowej.
Działania XV drużyny ograniczyły się głównie do 9 Szkoły Podstawowej oraz Parafii Matki Boskiej Jasnogórskiej. Dnia 11 listopada 1998 roku drużyna, na podstawie decyzji RL. 9/98 hufcowego Andrzeja Jagody, została przeniesiona do Hufca Harcerzy Łódź-Teren. W 1999 roku drużyna wzięła udział w Jubileuszowym Zlocie X-lecia Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w Lednicy, co wpisało się w cykl znaczących wydarzeń w jej historii. W 2001 roku, kiedy drużynowym był Michał Stasiak, drużyna zdobyła prestiżowe miano drużyny puszczańskiej.
Drużynowi XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy im. Andrzeja Małkowskiego
Przed II wojną światową
W początkowych latach istnienia XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy, dowództwo zmieniało się kilkakrotnie. Od 15 listopada 1920 r. do kwietnia 1922 r. drużynowym był dh Tadeusz Pawlikowski, któremu towarzyszył przyboczny Jerzy Kamiński.
Następnie, przez okres od kwietnia 1922 r. do września 1923 r., kierownictwo drużyny sprawował dh Jerzy Kamiński, po którym w wrześniu 1923 r. stanął na czołowej pozycji dh Stefan Styczyński. W latach 1924-1925 znowu na czoło powrócił Tadeusz Pawlikowski, tym razem ze współpracownikiem Janem Szymańskim.
Można zauważyć dużą dynamikę w składzie kierownictwa, co z pewnością wpłynęło na rozwój drużyny oraz na jej uczestników. Kolejne zmiany utrzymywały treningi w duchu rywalizacji oraz współpracy między harcerzami. Mimo licznych przemian, istota wartości harcerskich pozostawała niezmienna, co zapewne przyczyniło się do ugruntowania zespołu.
Wiele osobistości brało udział w formowaniu drużyny, co widać w przytoczonych datowaniach, a w szczególności w okresach po 1 września 1925 r., gdzie Tadeusz Pawlikowski znowu był obecny, a jego współpracownicy to Roman Baraniecki i sekretarz Czesław Dobrowolski.
Zaangażowanie harcerzy składających się na ten zespół wciąż wzrastało. Biorąc pod uwagę kolejne lata, można zobaczyć, jak drużyna angażowała się społeczne i wychowawczo, co stworzyło podwaliny dla przyszłych pokoleń harcerzy.
II wojna światowa
Okres 1939-1945 przyniósł poważne wyzwania, jednakże zespół ledwie zmienił swoje oblicze. W tym czasie, phm. Stanisław Sapota pełnił rolę drużynowego w trudnych dla narodu czasach.
Po II wojnie światowej
Po zakończeniu działań wojennych, 25 marca 1945 roku, drużynowy Aleksy Danielski zainicjował reaktywację drużyny, a jego kadencja trwała do 15 czerwca tego samego roku.
Od 15 czerwca do 1 września 1945 roku drużyna była prowadzona przez ćw. Bogdana Kłoskowskiego, po którym od 1 września 1945 roku przez nieco ponad rok kierownictwo objął Jan Kulisiewicz HR na okres od 1 września 1945 r. do 29 października 1946 r.
Kolejne lata były czasem zmiany i adaptacji dla drużyny, co z pewnością wymagało odwagi i determinacji ze strony jej członków.
W Związku Harcerstwa Polskiego (po 1956)
Po roku 1956 drużyna przyjęła nowe kierunki, co zilustrowane jest listą drużynowych, którzy pełnili swoje obowiązki w tym okresie. Jan Lewandowski objął dowodzenie w latach 1956-1959, co można uznać za nowy rozdział w historii XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy.
W kolejnych latach kierownictwo zmieniało się, a dostępność liderów i ich zaangażowanie w rozwój drużyny miało kluczowe znaczenie dla kształtowania współczesnego oblicza harcerstwa.
Po przejściu do Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej
Przechodząc do nowej organizacji, drużyna zdobyła nowych liderów, co przyczyniło się do dalszego biegu wydarzeń. Jednym z kluczowych drużynowych był hm. Jacek Broniewski, który pełnił swoją funkcję od 25 października 1989 r. do 23 stycznia 1990 r., a jego następcy, tacy jak pwd. Piotr Staśkiewicz, również przyczynili się do umocnienia drużyny.
Na przestrzeni lat, w drużynie istnieli żołnierze, przyboczni oraz wspaniali opiekunowie, którzy razem dążyli do pielęgnowania wartości harcerskich, stawiając nowe wyzwania i cele przed przyszłymi pokoleniami.
Z biegiem lat drużyna zyskała na liczebności i różnorodności, co przyczyniło się do poszerzenia ich działalności oraz wzmocnienia tradycji. Dzisiejsza XV Łódzka Drużyna Harcerzy wykuła nowe ścieżki w harcerstwie.
Wśród historyków i badaczy tego dynamicznego środowiska możemy zabezpieczyć cenne źródła, takie jak M. Stasiak: Z dziejów harcerstwa polskiego w Łodzi. XV Łódzka Drużyna Harcerzy im. A. Małkowskiego (1920–1956) (rękopis) oraz Rozkazy hufcowych hufca Łódź, które umożliwiają dokładne zrozumienie tej fascynującej historii.
Wierzymy, że dalsze dokumentowanie i refleksja nad osiągnięciami drużyny przyczyni się do rozwijania tradycji i wartości harcerskich oraz głębokiego rozumienia ich roli w historii społecznej Polski.
Warto również wspomnieć obecnego drużynowego, który kształtuje przyszłość XV Łódzkiej Drużyny Harcerzy, a mianowicie pwd. Jakub Zakościelny, który pełni swoją funkcję od 19 lipca 2020 roku, przy wsparciu swoich przybocznych.
W kontekście przeszłości oraz obecności drużyny, warto spróbować spojrzeć na osiągnięcia jej członków, w tym poprzez analizy doprowadzające do zainteresowania historią harcerstwa w Łodzi.
Warto jednak pamiętać i uhonorować drogę, jaką przeszła XV Łódzka Drużyna Harcerzy, kładąc duży nacisk na społeczną odpowiedzialność oraz aktywne uczestnictwo w inicjatywach, które zawsze były jej cechą rozpoznawczą. Osoby i postacie, które były i są zaangażowane, przyczyniły się do trwania oraz rozwoju tej organizacji, a ich wkład jest nieoceniony.
Na koniec, z radością możemy wspomnieć o znaczącym wkładzie w historię drużyny, jakim był Andrzej Szletyński, który pozostawił niezatarte ślady w pamięci harcerzy.
Pozostałe obiekty w kategorii "Organizacje":
Łódzki Hufiec Harcerzy „Szaniec” | Studenckie Radio Żak Politechniki Łódzkiej | Łódzka Chorągiew Harcerzy ZHR | Łódzkie Towarzystwo Naukowe | Radio Łódź | Dalmafon | Łódzka Chorągiew Harcerek ZHR | Radio Parada | Łódzki Związek Piłki Nożnej | Łódzkie Towarzystwo Muzyczne im. Karola SzymanowskiegoOceń: XV Łódzka Drużyna Harcerzy „Zielony Płomień”