Andrzej Eugeniusz Słowik, urodzony 30 sierpnia 1949 roku w Łodzi, jest osobą o niezwykłej biografii, która łączy w sobie elementy aktywizmu społecznego oraz polityki. Jako polski działacz związkowy, był zaangażowany w walkę o prawa pracownicze i poprawę warunków pracy w Polsce, zwłaszcza w czasach, gdy kraj zmagał się z trudnościami ekonomicznymi.
Słowik zasłynął również jako opozycjonista, sprzeciwiając się reżimowi komunistycznemu, co doprowadziło do jego aresztowania i uwięzienia politycznego w okresie PRL. Jego odwaga i determinacja w dążeniu do zmiany społecznej były inspiracją dla wielu innych, którzy również walczyli o demokratyczne reformy w Polsce.
W latach 1992–1993 pełnił funkcję wiceministra pracy i polityki socjalnej, co pozwoliło mu na dalsze wpływanie na politykę społeczną w nowo powstającej, demokratycznej Polsce. Jego doświadczenia jako związkowca oraz opozycjonisty były nieocenione w procesie kształtowania przepisów i regulacji dotyczących rynku pracy oraz zabezpieczeń społecznych.
Życiorys
W 1966 roku Andrzej Słowik ukończył zawodową szkołę piekarniczą. Następnie zatrudnił się w zakładach odzieżowych, gdzie pracował do 1973 roku. Po tym okresie został kierowcą w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Łodzi, gdzie pozostał do 1981 roku. W latach 1977-1981 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).
W czasie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku aktywnie uczestniczył w strajku w swojej firmie. W tym samym roku, we wrześniu, dołączył do „Solidarności”. Słowik, pełniąc funkcję przewodniczącego MKZ Ziemi Łódzkiej, później stał na czele zarządu Regionu Ziemia Łódzka NSZZ „S”. Reprezentował związek na I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku, gdzie został wybrany do komisji krajowej, a następnie do jej prezydium.
W lipcu 1981 roku, wspólnie z Grzegorzem Palką oraz Jerzym Kropiwnickim, był jednym z organizatorów marszu głodowego w Łodzi. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 roku, Słowik i Kropiwnicki wystosowali wezwanie do strajku, co doprowadziło do jego tymczasowego aresztowania. Pierwotnie skazany na 4 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, otrzymał w wyniku rewizji karę wydłużoną do 6 lat.
W czasie odbywania kary, Słowik oraz Kropiwnicki przez 57 dni prowadzili głodówkę, w trakcie której byli przymusowo karmieni. Został zwolniony z więzienia w lipcu 1984 roku w ramach amnestii. W połowie lat 80. wyjechał nielegalnie za granicę, gdzie prowadził rozmowy z przedstawicielami międzynarodowych organizacji związkowych.
W 1986 roku Słowik zainicjował tworzenie opozycyjnych struktur podziemnych w związku z RKW Ziemi Łódzkiej, a w 1988 roku stanął na czele tajnej regionalnej komisji NSZZ „S”. Pod koniec lat 80. pracował jako taksówkarz, a w 1989 roku wrócił do pracy w MPK w Łodzi.
Po wznowieniu działalności związku, do 1992 roku pełnił funkcję przewodniczącego zarządu regionu. Następnie, w latach 1992-1993 był wiceministrem pracy i polityki socjalnej w rządach Jana Olszewskiego oraz Hanny Suchockiej. Później objął stanowisko kierownika Zakładu Przewozu Osób Niepełnosprawnych w MPK w Łodzi.
W 1991 roku Słowik bez powodzenia kandydował do Senatu. Ponownie ubiegał się o mandat w wyborach w 1997 roku z ramienia Ruchu Odbudowy Polski w województwie łódzkim. Od 2001 roku pracował jako kierowca w ambasadach RP w Australii i Kanadzie.
Odznaczenia
W 1990 roku prezydent RP na uchodźstwieRyszard Kaczorowski uhonorował Andrzeja Słowika, przyznając mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. To zaszczytne odznaczenie przypadło w trudnym okresie dla kraju, świadcząc o docenieniu jego wkładu w odbudowę Polski.
W 2006 roku, prezydent RPLech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski tego samego orderu, co dodatkowo podkreśla znaczenie jego działalności na rzecz polskiej niezawisłości.
W 2015 roku Słowik został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności, co stanowi potwierdzenie jego zasług w walce o prawa człowieka i wolność słowa w Polsce.
Przypisy
- Monika Pawlak: Jerzy Kropiwnicki – pierwszy prezydent Łodzi odwołany w referendum. dzienniklodzki.pl, 29.07.2011 r. [dostęp 09.12.2023 r.]
- Idesbald Goddeeris. Ministerstwo Spraw Zagranicznych „Solidarności”: Biuro Koordynacyjne NSZZ „Solidarność”, 1982–1989. „Pamięć i Sprawiedliwość”. nr 5/2 (10), s. 326, 2006. [dostęp 09.12.2023 r.]
- Małgorzata Kozerawska, Wioletta Gnacikowska, Piotr Wesołowski: Jerzy Kropiwnicki: polityczny życiorys. wyborcza.pl, 24.11.2006 r. [dostęp 05.02.2011 r.]
- a b Anna Gronczewska: Łódź: gdzie są chłopcy z tamtych lat…. dzienniklodzki.pl, 27.08.2010 r. [dostęp 05.02.2011 r.]
- M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621.
- M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471.
- M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807.
- M.P. z 2016 r. poz. 128.
- Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11.11.1990 r. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 60, 20.12.1990 r. [dostęp 11.10.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Włodzimierz Fisiak | Rafał Boraks | Janusz Kenic | Janina Ignasiak-Minkowska | Tadeusz Wujek | Bronisław Znojek | Tomasz Marek Leoniuk | Włodzimierz Tomaszewski | Wiktor Kubar | Tomasz Robaczyński | Stefan Dąbrowski (ur. 1909) | Mirosław Czesny | Zbigniew Gessler | Wanda Gościmińska | Joanna Kopcińska | Jerzy Prusiecki | Renata Nowak | Aleksandra Wasilewska-Tietz | Edward Andrzejak | Maciej Łuczak (polityk)Oceń: Andrzej Słowik