Janina Ignasiak-Minkowska, urodzona 16 czerwca 1905 roku w Łodzi, a zmarła 6 stycznia 1994 roku w Warszawie, była wybitną postacią polskiej polityki.
Pełniła funkcję działaczki komunistycznej oraz posłanki III kadencji Sejmu II Rzeczypospolitej Polskiej.
Życiorys
Janina Ignasiak-Minkowska rozpoczęła swoją aktywność zawodową już w młodości. W wieku 16 lat zaczęła pracować w fabryce włókienniczej Leonhardta, a następnie kontynuowała karierę w zakładach włókienniczych Allarta. W 1928 roku związała się z Komunistycznym Związkiem Młodzieży Polski, co było początkiem jej zaangażowania w ruchy komunistyczne. Już rok później, w 1929, aktywnie działała w Komitecie Dzielnicowym Komunistycznej Partii Polski Łódź-Górna. W 1930 reprezentowała Związek Zawodowy Włókniarzy na V Kongresie Czerwonej Międzynarodówki Związkowej, który odbył się w Moskwie.
W 1932 roku wzięła udział w I Światowym Kongresie Antywojennym w Amsterdamie. W tym samym roku objęła mandat poselski w Sejmie, zasiadając w Komunistycznej Frakcji Poselskiej, zastępując Władysława Daneckiego. Jej działalność komunistyczna doprowadziła do wielu aresztowań. W 1935 roku nielegalnie opuściła Polskę i udała się do ZSRR, gdzie reprezentowała KPP na VII Kongresie III Międzynarodówki Komunistycznej.
Do roku 1937 pracowała w moskiewskich fabrykach włókienniczych, aż zostanie aresztowana przez NKWD i skazana na 10 lat łagru w Karagandzie. W wyniku starań Polskiej Partii Robotniczej została przedterminowo zwolniona, a pod koniec 1945 roku powróciła do Polski. Po powrocie rozpoczęła pracę w strukturach PPR, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1954–1956 była aktywna w Ośrodku Informacji i Propagandy Ambasady PRL w Pradze. Od 1957 roku korzystała z renty dla zasłużonych.
Janina Ignasiak-Minkowska zmarła 6 stycznia 1994 roku w Warszawie. Jej miejsce spoczynku to Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, w kwaterze C31-3-17.
Za swoje zasługi była dwukrotnie odznaczona Orderem Sztandaru Pracy – w 1955 roku otrzymała II klasę, natomiast w 1965 I klasę. W 1986 roku została wyróżniona Medalem im. Ludwika Waryńskiego przez Sekretariat Komitetu Centralnego PZPR.
Rodzina
Janina Ignasiak-Minkowska wywodzi się z rodziny o bogatej historii, której korzenie sięgają w przeszłość. Jej ojcem był Wojciech Ignasiak, pracujący jako włókniarz, a matką Helena Klepa.
W 1948 roku, Janina połączyła swoje życie z Maksymilianem Minkowskim (1901–1971). Był on nie tylko dziennikarzem, ale również zaangażowanym działaczem KPP oraz sekretarzem Komunistycznej Frakcji Poselskiej w Sejmie RP III kadencji. W swojej karierze politycznej przeszedł przez ciężkie doświadczenia, spędzając lata 1934–1946 w więzieniach ZSRR. Po powrocie do kraju, aktywnie działał w PPR i PZPR.
Owocem ich małżeństwa był syn Józef, który urodził się w 1949 roku i z wykształcenia jest ekonomistą.
Przypisy
- „Życie Partii”, 01.01.1987 r., str. 55
- Wyszukiwarka grobów w Warszawie
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Tadeusz Wujek | Bronisław Znojek | Tomasz Marek Leoniuk | Włodzimierz Tomaszewski | Wiktor Kubar | Tomasz Robaczyński | Jadwiga Sałek-Deneko | Jerzy Jabłkiewicz | Ryszard Kostrzewa | Agnieszka Wojciechowska van Heukelom | Janusz Kenic | Rafał Boraks | Włodzimierz Fisiak | Andrzej Słowik | Stefan Dąbrowski (ur. 1909) | Mirosław Czesny | Zbigniew Gessler | Wanda Gościmińska | Joanna Kopcińska | Jerzy PrusieckiOceń: Janina Ignasiak-Minkowska