Jerzy Jabłkiewicz

---

Życiorys

Przed wybuchem II wojny światowej Jerzy Jabłkiewicz pełnił ważne funkcje w Fabryce Budowy Maszyn Müller i Seidel w Łodzi. Był odpowiedzialny za kierowanie Biurem Konstrukcyjno-Technologicznym oraz Warsztatami Mechanicznymi od 1930 do 1939 roku. W czasie II wojny światowej pracował jako pracownik techniczny, a także aktywnie uczestniczył w działalności ZWZ-AK w latach 1939–1945. Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1956, zajmował stanowisko kierownika, a następnie dyrektora naczelnego Łódzkiej Fabryki Maszyn Jedwabniczych „Majed”. W 1954 roku ukończył studia na Politechnice Łódzkiej.

Następnie pracował jako dyrektor do spraw technicznych w Widzewskiej Fabryce Maszyn „Wifama” w Łodzi w latach 1956–1959, a w 1959 roku objął podobną funkcję w Zjednoczeniu Przemysłu Maszyn Włókienniczych. W latach 1960–1961 kierował Departamentem Techniki Elektromaszynowej w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego. Kolejne lata to powroty do Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Włókienniczych, gdzie był dyrektorem ds. technicznych, a następnie dyrektorem naczelnym w latach 1963–1967. Jego kariera doprowadziła go również do Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn Włókienniczych, gdzie piastował stanowisko dyrektora w latach 1967–1977. W kolejnych latach, aż do 1981 roku, pełnił rolę doradcy technicznego dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Włókienniczych.

Jabłkiewicz był kluczowym graczem w rozwoju branży maszyn włókienniczych w Polsce. Uczestniczył w licznych projektach, które przyczyniły się do rozbudowy potencjału produkcji w tej dziedzinie. Opracował metody przędzenia bezwrzecionowego włókien z wykorzystaniem metody wiru stacjonarnego, na co zdobył cztery patenty, a także był zaangażowany w produkcję krosien czółenkowych i przędzarek wrzecionowych.

Pozostała działalność

W latach 1954–1970 był Radnym Rady Narodowej miasta Łodzi, gdzie przewodniczył Komisji Gospodarki Komunalnej i Komunikacji, a także pełnił role przewodniczącego Rady w latach 1964–1970. W okresie 1961–1965 był posłem na Sejm PRL III kadencji, gdzie brał udział w pracach Komisji Budownictwa oraz Komisji Gospodarki Komunalnej. Uczestniczył także w inicjatywach patriotycznych i społecznych, m.in. jako członek grupy inicjatywnej w 1981 oraz przewodniczący Łódzkiej Rady PRON od 1985 roku.

W latach 1953–1976 pełnił funkcję prezesa Łódzkiego Oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), gdzie wykazał się inicjatywą w budowlach projektów, takich jak Dom Technika w Łodzi (1963–1967) oraz pomnik Stanisława Staszica w Łodzi (1983–1984). Był również Przewodniczącym Rady Muzeum Historii Włókiennictwa w Łodzi, co wskazuje na jego zaangażowanie w popularyzację kultury i techniki w regionie.

Życie prywatne

Życie osobiste Jerzego Jabłkiewicza było również znaczące. Był żonaty, a w 1958 roku mieszkał w Łodzi przy ul. Jarzębinowej 8, a w 1989 przy ul. Fabryczna 16A, m. 8.

Pochowany jest na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi, wśród swoich bliskich, w tym z żoną Haliną Jabłkiewicz, zmarłą w 2016 roku, co potwierdza jego silne więzi rodzinne oraz znaczenie, jakie nadawał swoim relacjom międzyludzkim.

Nagrody

Jerzy Jabłkiewicz był laureatem wielu prestiżowych nagród, które doceniły jego wkład w dziedzinę nauki i techniki. Jego osiągnięcia zostały nagrodzone w następujący sposób:

• Nagroda Komisji Nauki i Techniki w 1969 roku,
• Nagroda Specjalna Polskiej Akademii Nauk oraz Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w 1973 roku,
• Nagroda Miasta Łodzi w 1975 roku, przyznana jako część zespołu konstruktorów i technologów, odpowiedzialnych za opracowanie przędzarki bezwrzecionowej PF-1 przy zastosowaniu metody wiru stacjonarnego. W skład tego zespołu wchodzili: Wacław Ankudowicz, Tadeusz Filipczak, Jerzy Jabłkiewicz, Tadeusz Jędryka, Ryszard Jóźwicki, Henryk Kubica, Józef Łaski oraz Jan Pacholski. Ta nagroda została przyznana w dziedzinie nauk technicznych, ze szczególnym uwzględnieniem włókiennictwa,
• Nagroda Państwowa I stopnia w 1976 roku, przyznana w ramach osiągnięć zespołowych.

Odznaczenia

Jerzy Jabłkiewicz jest osobą z bogatym dorobkiem odznaczeń, które świadczą o jego wyjątkowych osiągnięciach oraz zasługach. Poniżej przedstawiamy listę wyróżnień, które zostały mu przyznane:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi (1954),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Złota Odznaka Honorowa Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT),
• Medal im. Bolesława Rumińskiego Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT),
• Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP),
• Odznaka im Henryka Mierzejewskiego towarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP),
• Złota Odznaka Ministra Przemysłu Maszynowego,
• Medal 25-lecia Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej,
• Odznaka „Za zasługi dla miasta Łodzi” (2001).

Wszystkie te odznaczenia to dowody na jego zaangażowanie i wkład w rozwój przemysłu oraz organizacji technicznych w Polsce.

---

Oceń: Jerzy Jabłkiewicz

---