Barbara Hesse-Bukowska


Barbara Stella Hesse-Bukowska, urodzona 8 lutego 1930 roku w Łodzi, to postać, która wpisała się na stałe w historię polskiej muzyki. Zmarła 9 grudnia 2013 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niemal siedemdziesięcioletnią karierę pełną sukcesów.

Jako pianistka i pedagog, Hesse-Bukowska zyskała uznanie wśród miłośników muzyki klasycznej, będąc laureatką II nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 1949 roku. Jej osiągnięcia na tym prestiżowym wydarzeniu miały kluczowe znaczenie dla jej dalszej kariery artystycznej i edukacyjnej.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Barbara Hesse-Bukowska, córka Tadeusza i Henryki, wywodziła się z rodziny artystów muzyków. Już w wieku sześciu lat rozpoczęła swoją przygodę z grą na fortepianie. W 1938 roku podjęła naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie po intensywnych studiach uzyskała dyplom z wyróżnieniem w latach 1945-1949. Jej talent został dostrzegiony, gdy w 1949 zdobyła II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dwa lata później, w 1953 roku, uzyskała V nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud, co skłoniło ją do nauki pod okiem wybitnego pianisty, Artura Rubinsteina, na kursie mistrzowskim. Jej edukacja zaowocowała nadaniem jej stopnia profesora sztuk muzycznych.

Kariera pianistyczna

Po zdobytych laurach Barbara Hesse-Bukowska zainaugurowała swoją międzynarodową karierę koncertową. Występowała w większości krajów europejskich oraz w Japonii, zdobywając uznanie na wielu prestiżowych festiwalach muzycznych. Regularnie koncertowała z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej oraz Polską Orkiestrą Radiową. W trakcie swojej kariery była członkiem jury wielu muzycznych konkursów, w tym trzech edycji Konkursu Chopinowskiego (1985, 1990, 1995). Oprócz tego, zasiadała w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Leeds, a także konkursów odbywających się w Hamamatsu, Palm Beach, Sofii, Moskwie, Tajpej, Tokio, Toronto, Pekinie, Bangkoku, Paryżu, Wilnie oraz Barcelonie. Artystka nagrała wiele płyt dla wytwórni, w tym Polskie Nagrania „Muza”, Le Chant Du Monde oraz Westminster, w których znalazły się utwory takich kompozytorów jak Fryderyk Chopin, Karol Szymanowski czy Ignacy Jan Paderewski.

Oprócz kariery koncertowej, Barbara była również cenioną nauczycielką akademicką. Prowadziła zajęcia w klasie fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu od 1963 roku oraz w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie od 1972 roku. Organizowała także kursy mistrzowskie w takich miejscach jak Warszawa, Helsinki, Hawana oraz Sydney.

W 1994 roku zainicjowała festiwal „Lato z Chopinem”, który od tego czasu odbywa się w Busku-Zdroju. Artystka zmarła w Warszawie i została pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze F IV-Tuje-11.

Ordery i odznaczenia

Barbara Hesse-Bukowska zdobyła szereg odznaczeń i nagród, które świadczą o jej wkładzie w rozwój kraju oraz pracy na rzecz społeczeństwa. Oto niektóre z nich:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1984),
  • Order Sztandaru Pracy II (1959),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (12 lutego 2010),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 lipca 1954),
  • Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952),
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984).

Przypisy

  1. REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 08.05.2022 r.]
  2. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 25.02.2020 r.]
  3. Uroczystość wręczenia orderów i odznaczeń « UMFC [online], www.chopin.edu.pl [dostęp 25.02.2020 r.]
  4. Miasto st. Warszawa - Cmentarze. mapa.um.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (29.12.2019 r.)]. Wyszukiwarka grobów.
  5. Akty Prawne. uchwaly.um.wroc.pl. [dostęp 01.05.2019 r.]
  6. Prof. Barbara Stella Hesse-Bukowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 08.05.2022 r.]
  7. Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny „Lato z Chopinem”: historia. chopinfestival.pl. [dostęp 15.04.2016 r.]
  8. Barbara Hesse-Bukowska: discography. discogs.com. [dostęp 15.04.2016 r.]
  9. Małgorzata Kosińska: Barbara Hesse-Bukowska. culture.pl, luty 2003 (aktualizacja grudzień 2013). [dostęp 15.04.2016 r.]
  10. Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19.07.1984 r., s. 1–2.
  11. M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 440 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności pedagogicznej”.
  12. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  13. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  14. Dybowski 2005, s. 153.
  15. Dybowski 2005, s. 155.
  16. Dybowski 2005, s. 156.
  17. Wysocki 1987, s. 59.

Oceń: Barbara Hesse-Bukowska

Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:11