Marian Glinkowski


Marian Glinkowski to wybitna postać w polskim teatrze, która na świat przyszedł 3 kwietnia 1940 roku w Łodzi. Jego życie zakończyło się 5 kwietnia 2014 roku w tym samym mieście, ale jego dziedzictwo artystyczne na zawsze pozostanie w pamięci wielu miłośników sztuki.

Był reżyserem teatralnym oraz animatorem kultury, a także uznanym przedstawicielem ruchu teatru alternatywnego, który wyróżniał się oryginalnością i nowatorskimi pomysłami w sferze artystycznej. Glinkowski miał ogromny wpływ na rozwój polskiego teatru, inspirując pokolenia artystów swoim niecodziennym podejściem do sztuki.

Życiorys

Marian Glinkowski przyszedł na świat 3 kwietnia 1940 roku w Łodzi, a dokładniej w dzielnicy Bałuty. W okresie młodzieńczej edukacji uczęszczał do XV Liceum Ogólnokształcącego w swoim rodzinnym mieście, gdzie z sukcesem zdał maturę w 1959 roku. Następnie zdecydował się na studia na kierunku polonistyka, które ukończył na Uniwersytecie Łódzkim, zdobywając tytuł magistra w 1964 roku.

Po zakończeniu nauki przez długi okres, bo aż do 1985 roku, pracował jako nauczyciel języka polskiego, przekazując swoją wiedzę kolejnym pokoleniom uczniów. Po zakończeniu życia znalazł swój spoczynek w alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi.

Działalność poświęcona teatrowi

Marian Glinkowski był ważną postacią w polskim teatrze, pełniąc funkcje organizacyjne oraz artystyczne przez szereg lat. W latach 1992-2009 był kluczowym organizatorem i dyrektorem Łódzkich Spotkań Teatralnych, obejmując stanowisko dyrektora organizacyjnego oraz artystycznego przez pierwsze 15 lat, a następnie dyrektora artystycznego do 2009 roku.

Jako twórca Łódzkiego Przeglądu Teatrów Amatorskich „ŁóPTA” oraz kierownik artystyczny Festiwalu Małych Teatrów „Słodkobłękity”, Glinkowski spłaszczył granice między profesjonalnym a amatorskim teatrem. Był on także stałym przewodniczącym jury Ogólnopolskich Konfrontacji Teatrów Młodzieżowych CENTRUM. Wchodził w skład rady programowej społecznego ruchu teatralnego „Dotknij Teatru”, a także kapituły nagrody Srebrnego Pierścienia, przyznawanej za najlepsze rolę teatralną sezonu w łódzkich teatrach.

W swoim dorobku Glinkowski był prezesem Zarządu Okręgu oraz wiceprezesem Zarządu Głównego Towarzystwa Kultury Teatralnej. Na dodatek, w roli jurora i instruktora teatralnego, współpracował z wieloma festiwalami teatrów alternatywnych, m.in. w takich miastach jak Łódź, Piotrków, Sieradz, Skierniewice, Rybnik, Ostrołęka, Zgierz oraz Gorzów Wielkopolski.

Jego praca obejmowała również organizację konferencji oraz seminariów teatralnych, co przyczyniało się do rozwoju kultury teatralnej w regionie. Glinkowski wyreżyserował ponad stu spektakli, koncertów i wydarzeń plenerowych. Jego osiągnięcia w dziedzinie reżyserii i scenariusza zostały docenione na wielu festiwalach, w tym w Krakowie, Łodzi, Gliwicach, Żyrardowie, Zgierzu oraz Stalowej Woli.

Poniżej przedstawiam kluczowe teatry, które założył lub prowadził:

  • 1958-1959: Teatr Floridont,
  • 1963-1969: Studencki Teatr Uniwersytetu Łódzkiego STUŁ,
  • 1978-1982: Teatr PROM,
  • 1971-1975: Teatr Quant,
  • od 1972: Teatr ORFA – w tym teatrze odbyły się istotne premiery, jak „Nadobnisie i koczkodany” Witkacego w 1974 r., „Wyrabianie istot” wg „Ferdydurke” Gombrowicza w 1983 r., a także „Król umiera, czyli ceremonie” Ionesco w 1995 r.,
  • od 1986: Teatr Kilku Osób – z jego najważniejszych premier warto wymienić „Szwagier Europy” Białoszewskiego z 1992 r. oraz „Wizje świętego Ildefonsa” Gałczyńskiego z 1993 r.

Glinkowski reżyserował również w innych teatrach, takich jak:

  • 1969: ST Pstrąg – „Po kolędzie” Harasymowicza,
  • 1971: ST Pstrąg – „Została wydana wielka kolacja” Préverta,
  • 1996: Teatr Polski w Wilnie – „Król umiera, czyli ceremonie” Ionesco,
  • 2004: Teatr Nowy w Łodzi – „Zmartwychwstałe wiersze” w oparciu o twórczość łódzkich poetów.

W swojej karierze Glinkowski podejmował również współpracę międzynarodową, realizując projekty teatralne takie jak:

  • 1994 – „Psalm Chełmiński” (współreżyseria z Zdzisławem Hejdukiem) – projekt polsko-niemiecko-duńsko-czeski,
  • 2001 – „Cztery razy Prometeusz” – projekt polsko-niemiecki,
  • 2005 – „Cztery strony świtu” – projekt polsko-niemiecko-słowacko-litewski.

Ważniejsze nagrody i odznaczenia

Marian Glinkowski, jako wybitna postać w swoim fachu, został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, które odzwierciedlają jego wkład w kulturę i edukację.

  • Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, dwukrotnie,
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki, trzykrotnie,
  • Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
  • Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
  • Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”,
  • Nagroda Miasta Łodzi w 2011 roku,
  • Honorowe Obywatelstwo Miasta Zgierza,
  • Złota Maska,
  • Nagroda dla Instruktora Roku w Ogólnopolskim Konkursie „Bliżej teatru”.

Przypisy

  1. Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Łodzi (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 25.09.2022 r.]
  2. Wyszukiwarka cmentarna - łódzkie cmentarze
  3. Marian Glinkowski nie żyje. Mędrzec teatru offowego

Oceń: Marian Glinkowski

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:12