Janusz Kłosiński to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego teatru oraz kina. Urodził się 19 listopada 1920 roku w Łodzi, a swoją bogatą karierę artystyczną zakończył 8 listopada 2017 roku w Warszawie.
Był zarówno aktorem, jak i reżyserem, co świadczy o jego wszechstronności i ogromnej pasji do sztuk performatywnych. Zarówno w teatrze, jak i w filmie, jego talent zyskał uznanie publiczności oraz krytyków, co czynił go jedną z istotnych postaci w polskiej kulturze artystycznej.
Życiorys
Janusz Kłosiński, syn Kazimierza i Eugenii Kłosińskich, od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie kulturą i sztuką. Ukończył Prywatne Gimnazjum Męskie Aleksego Zimowskiego w Łodzi, a następnie podjął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie swojej edukacji został powołany do Legii Akademickiej, formacji wojskowej skupiającej się na studentach.
W czasie II wojny światowej Janusz zmuszony był do pracy fizycznej, pomagając w rozwożeniu węgla. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, prowadził działalność w składnicy złomu, co stanowiło dużą zmianę w jego życiu zawodowym.
W 1948 roku Kłosiński ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Warszawie z siedzibą w Łodzi. Od 1947 roku zaczynał występować w różnych teatrach w Łodzi, a w latach 1964–1970 pełnił funkcję dyrektora Teatru Nowego.
Wspaniałą rolę stworzył jako Józef Jabłoński w radiowej powieści „W Jezioranach”, emitowanej przez Program 1 Polskiego Radia od 5 listopada 1961 roku. Po 1970 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie był aktywnym członkiem Teatru Narodowego.
Janusz Kłosiński był również związany z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR), pełniąc rolę sekretarza Komitetu Zakładowego PZPR w Teatrze Narodowym. Po ogłoszeniu stanu wojennego publicznie poparł decyzję władz, co spotkało się z krytyką ze strony publiczności. W wyniku tego 29 stycznia 1982 roku, po tym jak został wygwizdany podczas przedstawienia „Wesele”, zrezygnował z dalszych ról.
Od 1943 roku Janusz był żonaty z Wiesławą z Hańskich (ur. 1925, zm. 3 marca 2019). Ich związek trwał blisko 75 lat, a para doczekała się dwóch córek: Grażyny (ur. 1945) i Joanny (ur. 1953).
Janusz Kłosiński zmarł tydzień przed swoimi 97. urodzinami. Zrealizowano jego ostatnią wolę, a miejsce jego pochówku pozostaje nieznane.
Filmografia
Filmografia Janusza Kłosińskiego przedstawia bogaty zbiór jego ról filmowych, w których wziął udział na przestrzeni kilku dekad. W szczególności należy zwrócić uwagę na jego wkład w polski przemysł filmowy, co czyni go istotną postacią w historii kinematografii. Poniżej znajduje się zestawienie najważniejszych filmów, w których wystąpił.
Filmy fabularne | |||
Rok | Tytuł | Rola | |
1953 | Żołnierz zwycięstwa | żandarm zatrzymujący Świerczewskiego w 1905 | |
1953 | Celuloza | Strugacz | |
1954 | Domek z kart | radziecki żołnierz | |
1955 | Trzy starty | Balcerzak | |
1956 | Wraki | Jakus | |
1957 | Król Maciuś I | żołnierz króla Złego | |
1958 | Orzeł | lekarz | |
1958 | Kalosze szczęścia | milicjant Dobroduszny | |
1959 | Tysiąc talarów | żandarm carski, ojciec Anieli | |
1959 | Miejsce na ziemi | kierownik gospody | |
1960 | Walet pikowy | policjant | |
1960 | Ogniomistrz Kaleń | major Żubryd, dowódca oddziału WiN | |
1960 | Szatan z siódmej klasy | Żegota | |
1960 | Begegnung im Zwielicht | Niemiec | |
1961 | Świadectwo urodzenia | sklepikarz | |
1961 | Historia żółtej ciżemki | opiekun Wawrzka (głos) | |
1962 | Wielka, większa i największa | Eustachy Kużewik | |
1962 | O dwóch takich, co ukradli księżyc | Mortadella | |
1962 | Jadą goście jadą… | szef celników | |
1962 | Głos z tamtego świata | lekarz Jaś | |
1963 | Milczenie | rzeźnik | |
1963 | Mansarda | _ | |
1963 | Kryptonim Nektar | oszust | |
1963 | Życie raz jeszcze | kolejarz Burek | |
1964 | Rysopis | powstaniec (głos) | |
1964 | Pięciu | dźwigowy | |
1964 | Panienka z okienka | przedstawiciel Koryckiej w sądzie szlacheckim | |
1964 | Obok prawdy | inżynier | |
1964 | Późne popołudnie | fotograf | |
1964 | Rękopis znaleziony w Saragossie | mąż Frasquetty | |
1965 | Walkower | mężczyzna z kozą | |
1965 | Gubernator | Fogg | |
1965 | Błękitny pokój | hotelarz | |
1965 | Katastrofa | Nowak | |
1965 | Wystrzał | służący Sylvia | |
1965 | Powrót doktora von Kniprode | major Rymszyc | |
1966 | Piekło i niebo | generał w marzeniu bigamisty | |
1966 | Kochajmy syrenki | Koszajtis | |
1966 | Powrót na ziemię | Zawiślak | |
1966 | Pieczone gołąbki | Ludwik | |
1966 | Szyfry | antykwariusz | |
1966 | Zejście do piekła | (głos) | |
1967 | Marsjanie | marszałek | |
1967 | Katarynka | rządca | |
1967 | Tortura nadziei | zakonnik | |
1967 | Zwariowana noc | żandarm | |
1967 | Pieczona gęś | Jarai | |
1967 | Pavoncello | dyrektor kina | |
1967 | Ślepy tor | pasażer | |
1968 | Ortalionowy dziadek | paser Poniatowski | |
1968 | Wilcze echa | gospodarz w Derenicy | |
1968 | Samotność we dwoje | Kadulok | |
1968 | Lalka | mecenas księcia | |
1969 | Czerwone i złote | fryzjer Mizgalski | |
1969 | Jak rozpętałem drugą wojnę światową | karczmarz | |
1969 | Ostatnie dni | kucharz Wasiak | |
1969 | Sąsiedzi | ojciec | |
1969 | Tylko umarły odpowie | Marczuk | |
1969 | Znaki na drodze | mechanik Franciszek Waśko | |
1970 | Prom | sierżant Walczak | |
1970 | Południk zero | Szczygieł | |
1970 | Martwa fala | bosman Józef Wójcik | |
1970 | Legenda | sołtys | |
1970 | Album polski | były więzień obozu koncentracyjnego | |
1970 | Akcja Brutus | sekretarz Sadowski | |
1971 | Nos | lekarz | |
1971 | Diament radży | Vandeleur | |
1971 | Zabijcie czarną owcę | dziadek Tyfuśnik | |
1971 | Trąd | doradca Józek | |
1972 | Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych | badylarz | |
1972 | Podróż za jeden uśmiech | posterunkowy | |
1973 | Nicponie | dozorca Kowalczyk | |
1974 | Janosik | zbójnik Kuśmider | |
1974 | Nie ma mocnych | ważny myśliwy | |
1974 | Opowieść w czerwieni | major Grzybowski | |
1974 | To ja zabiłem | Józef Galus | |
1974 | Zwycięstwo | kucharz Wasiak | |
1974 | Jej portret | ojciec Danki | |
1974 | Złoto | Włodzimierz Kalita | |
1975 | Niespotykanie spokojny człowiek | Stanisław Włodek | |
1976 | Bezkresne łąki | leśniczy Oleś | |
1976 | Motylem jestem, czyli romans 40-latka | dyrektor Wincenty Wardowski | |
1977 | Wesołych świąt | Wibracyjny | |
1977 | Milioner | kierownik cementowni | |
1977 | Pasja | ksiądz unicki | |
1978 | Koty to dranie | Ruchomy | |
1978 | Znaków szczególnych brak | Zbigniew Norowski | |
1978 | Bilet powrotny | majster | |
1979 | Na własną prośbę | Boroń | |
1979 | Hotel klasy lux | ojciec Sobola | |
1979 | Gwiazdy poranne | sołtys Konstanty Szabłowski | |
1980 | Błękitna strzała | Kapała, handlarz warzywami | |
1980 | Zamach stanu | adwokat S. Szurlej, obrońca w procesie brzeskim | |
1981 | Errata, czyli sceny pokutne w nowych osiedlach | ojciec Michała | |
1981 | Filip z konopi | dozorca Władzio | |
1981 | Amnestia | brygadzista w „Pa-fa-wagu” | |
1982 | Śpiewy po rosie | stary Pilichowski | |
1983 | Kamienne tablice | ambasador Banach | |
1983 | Pastorale heroica | Wojtasik | |
1983 | Szkoda twoich łez | magik Diabolini | |
1984 | Godność | członek Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Metalowców | |
1984 | Kim jest ten człowiek | Puncel | |
1984 | Przeklęte oko proroka | Kalicki | |
1985 | Chrześniak | księgowy Kuś | |
1986 | Poczekaj błyśnie! | komendant posterunku | |
1986 | Na całość | kierownik sklepu myśliwskiego | |
1986 | Komedianci z wczorajszej ulicy | wartownik | |
1986 | Epizod Berlin-West | dyrektor teatru | |
1987 | Czas nadziei | Włodek | |
1987 | Cesarskie cięcie | sąsiad Rozmaryna | |
1988 | Warszawskie gołębie | ławnik | |
2007 | Wszystko będzie dobrze | stary ksiądz | |
Seriale | |||
1961–2017 | W Jezioranach | stryj Józef Jabłoński (serial radiowy) | |
1965 | Podziemny front | Niemiec (odc. 5) | |
1965 | Kapitan Sowa na tropie | dyrektor cyrku (odc.2) | |
1966 | Niewiarygodne przygody Marka Piegusa | Wieńczysław Nieszczególny (odc. 3-6, 9) | |
1966–1970 | Czterej pancerni i pies | Czernousow (odc.1, 3, 6-9, 12-16, 21) | |
1966 | Stawka większa niż życie | Józef Filipiak vel Filip (odc. 8) | |
1968 | Klub profesora Tutki | komendant (odc.11) | |
1970 | Doktor Ewa | Sawiński (odc. 1, 3, 9) | |
1973 | Wielka miłość Balzaka | baron Rotszyld (odc. 4) | |
1973 | Droga | kolejarz Czerniak (odc. 6) | |
1973 | Janosik | zbójnik Kuśmider | |
1974–1977 | Czterdziestolatek | dyrektor Wardowski | |
1977 | Lalka | rządca Wirski (odc. 5, 7-9) | |
1978 | Ślad na ziemi | dyrektor Kortycki (odc. 3, 5, 7) | |
1981 | Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy | Jan Rymkiewicz (odc. 2-3) | |
1987 | Ballada o Januszku | adwokat (odc.8) | |
2000 | Dom | wachmistrz Antoni Kłos (odc.22) |
Ordery i odznaczenia
Janusz Kłosiński był osobą, która otrzymała liczne odznaczenia i medale za swoje osiągnięcia oraz wkład w rozwój kultury i społeczeństwa. Jego dorobek obejmuje szereg znaczących nagród, które doceniają jego poświęcenie.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1984 roku,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1975 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi nadany 11 lipca 1955 roku,
- Medal 40-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1985 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej z dnia 28 lutego 1955 roku,
- Brązowe Odznaczenie im. Janka Krasickiego,
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, którą otrzymał w 1977 roku,
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi, przyznana w 1963 roku.
Nagrody
Janusz Kłosiński, utalentowany artysta, zdobył liczne odznaczenia za swoje wybitne osiągnięcia w teatrze i telewizji. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najważniejszych nagród:
- Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za rolę w spektaklu Teatru Telewizji Pan Puntilla i jego sługa Matti (1964),
- Nagroda ministra obrony narodowej I stopnia za rolę w serialu telewizyjnym Czterej pancerni i pies (1967),
- Nagroda na XX KST w Kaliszu – wyróżnienie w dziedzinie widowisk Teatru TV za rolę Ojca w Złodzieju (1980),
- Nagroda „Trybuny Ludu” za całokształt pracy artystycznej w teatrach Łodzi, Warszawy oraz w teatrze telewizji i filmie (1982),
- nagroda Teatru Polskiego Radia „Splendor Splendorów” za wybitne kreacje aktorskie w kilkudziesięciu słuchowiskach oryginalnych i adaptacjach radiowych (2008).
Przypisy
- Jedna wypowiedź zniszczyła gwiazdę PRL-u. Na ulicy słyszał: zdrajca [online], kultura.onet.pl [dostęp 13.10.2023 r.]
- Janusz Kłosiński - Miejsca Pamięci [online], odeszlipl [dostęp 23.10.2023 r.]
- Nekrolog: Wiesława Kłosińska. wyborcza.pl. [dostęp 22.03.2019 r.]
- Kalendarium styczeń 1982. encysol.pl. [dostęp 20.11.2017 r.]
- Nie żyje Janusz Kłosiński. Aktor zmarł w wieku 96 lat. expressbydgoski.pl. [dostęp 08.11.2017 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- Komedianci. Rzecz o bojkocie.
- a b Janusz Kłosiński (19.11.1920 – 8.11.2017).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Tomek Rygalik | Kiejstut Bacewicz | Barbara Hesse-Bukowska | Eugeniusz Banaszczyk | Marian Glinkowski | Zeus (raper) | Kazimierz Wiśniak | Grażyna Posmykiewicz | Ewa Miśkiewicz-Żebrowska | Jerzy Jochimek | Sara Zyskind | Piotr Rogucki | Zysze Kac | Czesław Czapliński (fotograf) | Jerzy Desselberger | Konrad Boniński | Iza Norska | Ilona Stawińska | Zula Pacanowska | Piotr SobocińskiOceń: Janusz Kłosiński