Bernard Sztajnert

Studia rozpoczął na Wydziale Humanistycznym, gdzie zgłębiał filozofię na Uniwersytecie Łódzkim. W czasie II wojny światowej, w latach 1939–1944, przebywał w Warszawie, gdzie angażował się w działalność milicji PPS. Jego losy były związane z dramatycznymi wydarzeniami, gdyż brał udział w Powstaniu Warszawskim, a następnie był więziony w obozie KL Flossenbürg w latach 1944–1945.

Po wojnie osiedlił się w Łodzi, gdzie pracował jako urzędnik w Wydziale Kultury Miejskiej Rady Narodowej. Jego literacki debiut miał miejsce w 1955 roku, kiedy to publikował swoje wiersze w dwutygodniku „Kariera”. Sztajnert był aktywnym członkiem łódzkiego oddziału Związku Literatów Polskich. W 1980 roku jego dorobek literacki został doceniony poprzez nagrodzenie go Nagrodą Miasta Łodzi za całokształt twórczości.

Jego życie zakończyło się w Łodzi, gdzie znalazł swój wieczny spoczynek. Został pochowany na cmentarzu św. Anny na Zarzewie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny oraz ślad, który na zawsze wpisuje go w historię polskiej literatury.