Feliks Kalinowski

---

Życiorys

Feliks Kalinowski urodził się w Łodzi, gdzie po ukończeniu szkoły średniej zdecydował się na kształcenie aktorskie, uczestnicząc w kursach dramatycznych prowadzonych przez Oskara Szefera. Swoje pierwsze kroki na scenie stawiał w łódzkim Teatrze Ludowym, w latach 1917-1918. Po tym etapie, do 1923 roku, odbył służbę wojskową, a następnie wznowił swoją karierę teatralną jako członek zespołu Teatru Miejskiego w Łodzi w latach 1923-1926.

W kolejnych latach występował w różnych teatrach, w tym w Płocku, gdzie grał w Teatrze Miejskim od 1926 do 1927 roku. Powrócił potem do Łodzi, gdzie występował w Teatrze Popularnym (1927–1928) oraz w Lublinie (Teatr Miejski, 1928–1929). Warto podkreślić, że w 1927 roku zdał egzamin aktorski w ZASP, co świadczy o jego rosnącej renomie w świecie teatru. W latach 30. XX wieku angażował się w zespoły objazdowe i spędzał czas za granicą, w krajach takich jak Węgry, Jugosławia i Grecja.

Podczas II wojny światowej Kalinowski mieszkał w Warszawie, gdzie brał udział w jawnych przedstawieniach. Po wojnie, w latach 1945-1947, prowadził objazdowy zespół teatralny, występując głównie w województwie warszawskim i łódzkim. W latach 1947-1948 był częścią zespołu Teatru Osa w Łodzi, a w latach 1948-1949 występował jako konferansjer oraz monologista w grupie Zygmunta Karasińskiego.

Od 1949 roku Kalinowski związał się z Objazdowym Teatrem Dramatycznym Domu Wojska Polskiego, który później przekształcił się w warszawski Teatr Dramatyczny. Kontynuował swoją pracę w zespole aż do przejścia na emeryturę w 1962 roku. Po zakończeniu kariery aktorskiej, artysta znalazł swoje miejsce na zawsze, zostając pochowany na cmentarzu parafialnym Parafii Świętych Teresy od Dzieciątka Jezus i Męczenników Rzymskich w Warszawie.

Filmografia

Feliks Kalinowski posiada interesującą filmografię, w której można znaleźć kilka znanych tytułów. Poniżej przedstawiamy wyjątkowe produkcje, w których wystąpił:

• Dzwony wieczorne. Róże i kolce zakazanej miłości (1927) – trzy różne role: ordynans, kelner, apasz,
• Skarb (1948).

---

Oceń: Feliks Kalinowski

---