Franciszek Kaczmarek, urządzony 31 października 1894 roku w Łodzi, pozostaje postacią, która wywarła znaczący wpływ na lokalną społeczność w Kłodawie. Jako działacz niepodległościowy oraz osoby zajmująca się sprawami samorządowymi, posiadał ogromne zasługi w czasie trudnych lat międzywojennych.
W swojej karierze wojskowej, Kaczmarek pełnił funkcję podporucznika piechoty pospolitego ruszenia w Wojsko Polskim, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy ojczyzny. Pełnił urząd burmistrza Kłodawy w latach 1935-1939, co przyczyniło się do rozwoju tej miejscowości.
Jego działalność z pewnością miała istotny wpływ na życie mieszkańców oraz rozwój lokalnych inicjatyw.
Życiorys
Franciszek Kaczmarek urodził się 31 października 1894 roku w Łodzi, w rodzinie Andrzeja oraz Marii z Maślaków.
W młodości, jako żołnierz 66 Pułku Piechoty, brał aktywny udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jego kariera wojskowa prowadziła go następnie do 20 Pułku Piechoty, z którego został zdemobilizowany. W 1934 roku, jako oficer w pospolitym ruszeniu, pozostawał w rejestrze w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Łódź Miasto II, posiadając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV, co oznaczało, że był 'przewidziany do użycia w czasie wojny’.
Od początku lat 30. Kaczmarek związał się z samorządem, pracując w powiecie kolskim, a następnie od 1935 roku w Kłodawie, gdzie objął stanowisko burmistrza, które sprawował do wybuchu II wojny światowej. Jako działacz BBWR, po rozpoczęciu wojny, wraz z rodziną opuścił Kłodawę i wrócił do Łodzi, gdzie ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem 'Stanisław Zakrzewski’.
Był również jednym z współorganizatorów Związku Walki Zbrojnej oraz Armii Krajowej na terenie Łodzi oraz województwa łódzkiego, mając bliskie związki z I Oddziałem Okręgu Łódź Armii Krajowej. Niestety, w październiku 1944 roku został aresztowany przez Gestapo. Udało mu się jednak uciec z 'transportu śmierci’ 18 stycznia 1945 roku.
Po zakończeniu działań wojennych zaangażował się w konspirację antykomunistyczną. W 1952 roku dołączył do Tajnej Organizacji Wojskowej, stając się członkiem komendy głównej. W wyniku swojej działalności, 24 lutego 1955 roku został aresztowany, a proces przywódców TOW, w tym jego samego, odbył się przed Sądem Wojewódzkim dla m.st. Warszawy. Ostatecznie, 22 września 1955 roku, Kaczmarek został skazany na pięć lat więzienia, a także na utratę praw publicznych oraz obywatelskich praw honorowych na 5 lat. Decyzją z dnia 30 stycznia 1956 roku wyrok ten został podtrzymany przez Sąd Najwyższy.
Po odsiadce wyroku, Franciszek Kaczmarek został osadzony w Centralnym Więzieniu nr 1 w Warszawie. Po skorzystaniu z amnestii, opuścił więzienie 5 maja 1956 roku.
Odznaczenia
Franciszek Kaczmarek, znany burmistrz, posiadał wiele zaszczytnych odznaczeń, które stanowiły wyraz uznania za jego poświęcenie i działalność na rzecz kraju.
- Krzyż Niepodległości – 27 czerwca 1938, przyznany „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”, co zastąpiło wcześniejsze nadanie Medalu Niepodległości w dniu 24 maja 1932,
- Krzyż Walecznych.
Przypisy
- a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 20.12.2023 r.]
- M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
- M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 262, 904.
- Mujta 2007 ↓, s. 333.
- a b c d e f g h i Mujta 2007 ↓, s. 179.
- a b c d e Mujta 2007 ↓, s. 180.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Eugen Nippe | Mieczysław Bilek (prawnik) | Aleksander Heiman-Jarecki | Henoch Gutman | Krzysztof Żyndul | Wacław Frankowski | Tomasz Księżczyk | Ludwik Henryk Prentki | Jakub Wiśniewski | Czesław Szymański | Krzysztof Baszczyński | Jerzy Rachowski | Roman Kent | Kazimierz Przybył | Jacek Graczyk | Andrzej Terlecki | Alfred Brunon Bem | Tobiasz Bocheński | Longin Szymański | Lejb OlszanieckiOceń: Franciszek Kaczmarek (burmistrz)