Wacław Frankowski

---

Życiorys

Wacław Frankowski był osobą o bogatym życiu zawodowym, sprawując różne role w społeczeństwie. Był tkaczem i ślusarzem, co pokazuje jego praktyczne umiejętności i zaangażowanie w lokalną społeczność. Jako członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski w latach 20. XX wieku zyskał reputację jednego z kluczowych działaczy komunistycznych oraz związkowych w Łodzi.

30 lipca 1923 roku został aresztowany w wyniku strajków, co skutkowało wyrokiem skazującym na 3 lata więzienia wydanym przez Sąd Okręgowy w Łodzi 2 października tego samego roku. Po odbyciu wyroku, którego zakończenie miało miejsce w 1928 roku, Frankowski został skierowany przez KPP do sytuacji półlegalnej, gdzie podjął pracę w teatrze „Scena Robotnicza”, na czele którego stał Witold Wandurski.

Poza działalnością teatralną, Frankowski angażował się również w związki włókniarzy oraz stowarzyszenia wolnomyślicieli. W latach 1930–1937 pełnił rolę delegata związkowego w fabrykach Kindermana oraz Szaca, jednak jego działalność znowu doprowadziła do aresztowania i skazania na 2 lata i 7 miesięcy. Ten drugi wyrok odbywał w różnych więzieniach, w tym w Łodzi i Częstochowie, a także we Wronkach.

Okres II wojny światowej stał się kolejnym dramatycznym rozdziałem jego życia; w 1940 roku został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, gdzie pracował w kopalni węgla w Grünau. Po wojnie, wróciwszy do Polski w lipcu 1945, wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), która później przekształciła się w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą (PZPR). Do 1950 roku był zatrudniony w Komitecie Łódzkim PPR/PZPR jako kierownik Wydziału Ekonomicznego.

Następnie jego kariera nabrała międzynarodowego wymiaru – rozpoczął pracę w polskiej dyplomacji. Przez trzy miesiące pełnił funkcję I sekretarza ambasady w Rzymie, a później jako zastępca ambasadora, gdy Jan Druto został wysłany do Nowego Jorku. Od 29 września 1953 do 21 listopada 1956 był Posłem Nadzwyczajnym i Ministrem Pełnomocnym PRL w Rio de Janeiro w Brazylii. W trakcie swojej misji dyplomatycznej, 23 listopada 1954 roku, zainicjował podpisanie polsko-brazylijskiej umowy handlowej.

Po powrocie z Brazylii Frankowski powrócił do łódzkiego przemysłu włókienniczego. Jego życie zakończyło się na emeryturze, a po śmierci został pochowany na cmentarzu Doły, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii regionu.

Życie osobiste

Wacław Frankowski miał starszą siostrę Annę, która była ważną postacią w jego życiu. Jego małżonką była Leokadia Frankowska, z domu Magda, która zmarła w 1994 roku. Para doczekała się jednej córki, Janiny, która również odeszła w 1983 roku. Dodatkowo, Wacław miał dwóch wnuków, którzy z pewnością dodali radości w jego późniejszych latach.

Przez całe swoje życie Wacław Frankowski zachował żywe zainteresowanie fotografią, co stanowiło dla niego nie tylko pasję, ale również sposób na uwiecznianie wspólnych chwil z rodziną.

Odznaczenia

W jego bogatym dorobku odznaczenia stanowią istotny element, wskazujący na uznanie zasług zarówno w kraju, jak i za granicą.

• 2 lipca 1955 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 10 stycznia 1955 – Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• 10 maja 1956 – Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia).

---

Oceń: Wacław Frankowski

---