Czesław Szymański, znany także jako „Ceniek”, urodził się 27 lutego 1907 roku w Łodzi. Jego życie, choć niestety zbyt krótkie, było pełne zaangażowania w działalność polityczną i społeczną.
W ciągu swojej kariery Szymański był związany z różnymi organizacjami, które miały znaczący wpływ na historię Polski. Działał w KZMP (Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej) oraz KPP (Komunistyczna Partia Polski), gdzie aktywnie uczestniczył w walce o prawa i wolności obywatelskie. Był również członkiem Frontu Walki za Naszą i Waszą Wolność, organizacji, która stawiała sobie za cel obronę wartości demokratycznych oraz walkę z faszyzmem.
Dodatkowo, angażował się w działalność PPR (Polska Partia Robotnicza) i GL (Gwardia Ludowa), co dowodzi jego determinacji w dążeniu do sprawiedliwości społecznej oraz poprawy sytuacji w Polsce w trudnych czasach II wojny światowej. Czesław Szymański zmarł 8 maja 1943 roku w okolicach Głowna, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wciąż jest pamiętane przez wiele osób.
Życiorys
W 1926 roku Czesław Szymański rozpoczął swoją działalność w KZMP, gdzie zyskał tytuł członka Komitetu Dzielnicowego (KD). Jako zaangażowany działacz związkowy pracował w zakładach przemysłu bawełnianego. W początkowych latach 30. odbył służbę wojskową w 27 Pułku Piechoty w Częstochowie, gdzie prowadził aktywną agitację komunistyczną. Następnie, zdobywając doświadczenie, został sekretarzem okręgowym KZMP w Zagłębiu Dąbrowskim.
W 1932 roku ukończył kurs w KC KZMP, odbywający się w Urlach w pobliżu Warszawy, oraz brał udział w IV Zjeździe KPP. Krótko po tej działalności działał w Mysłowicach. Po powrocie do Łodzi objął stanowisko sekretarza Komitetu KZMP Łódź–Podokręg. W latach 1933-1934 przebywał w ZSRR, gdzie uczestniczył w kursie Komitetu Wykonawczego Kominternu.
Po powrocie do kraju został sekretarzem KZMP w Łodzi, ściśle współpracując z TUR. Jego aktywność i ideowe zaangażowanie wielokrotnie prowadziły do aresztowania i więzienia, w tym także do osadzenia w obozie w Berezie Kartuskiej, gdzie przebywał od końca 1936 do połowy 1937 roku. Po wyjściu na wolność kontynuował działalność w Zagłębiu i na Śląsku.
Po wrześniu 1939 roku przeniósł się na tereny podbite przez ZSRR. Osiedlił się w Białymstoku, gdzie pracował w fabryce i pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Fabrycznego. Po czerwcu 1941 roku, Szymański wrócił do Łodzi, gdzie był współzałożycielem Frontu Walki za Naszą i Waszą Wolność. Na początku 1942 roku został jego kierownikiem na miasto Łódź.
W czerwcu 1942 roku w Warszawie nawiązał kontakt z przedstawicielami PPR oraz GL, przemycił do Łodzi deklarację programową PPR oraz istotne wskazówki organizacyjne. Po naradzie, razem z całą organizacją, przeszedł do PPR, zyskując wtedy stanowisko szefa obwodowego sztabu GL. W tym czasie organizował placówki GL, przygotowując je do akcji zbrojnych, oraz utworzył łódzką specgrupę GL.
Na początku maja 1943 roku Szymański objął dowództwo pierwszego oddziału partyzanckiego w okręgu Łódź-Miasto i dowodził Młodzieżowym Oddziałem Gwardii Ludowej „Promieniści”. Niestety, zginął w walce z Niemcami w leśniczówce położonej w lasach psarskich koło Głowna.
Od 1965 do 1989 roku, Czesław Szymański był również patronem Łódzkiego Pułku Obrony Terytorialnej w Wiśniowej Górze koło Łodzi.
Przypisy
- Leszkowicz 2022 r., s. 750.
- StanisławS. Gajek StanisławS., Młodzi z garnizonu Łódź: Promieniści, Iskry, 1972 r. [dostęp 02.05.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Elżbieta Wilczyńska | Rafał Praga | Zygmunt Piękniewski | Emil Kaliński | Marek Belka | Marian Potapczuk | Grzegorz Palka | Włodzimierz Nykiel | Robert Satanowski | Józef Kieszczyński | Jakub Wiśniewski | Ludwik Henryk Prentki | Tomasz Księżczyk | Wacław Frankowski | Krzysztof Żyndul | Henoch Gutman | Aleksander Heiman-Jarecki | Mieczysław Bilek (prawnik) | Eugen Nippe | Franciszek Kaczmarek (burmistrz)Oceń: Czesław Szymański