Halina Buyno-Łoza

---

Życiorys

Wczesne lata

Halina Buyno-Łoza urodziła się w Łodzi, a od najmłodszych lat marzyła o tym, by występować na scenie. Początkowo skupiła się na tańcu, a jej edukacja artystyczna rozpoczęła się w Szkole Rytmiki i Plastyki Janiny Mieczyńskiej w Warszawie. Po ukończeniu nauki, została solistką zespołu tej szkoły, specjalizując się w grotesce tanecznej. W wieku 27 lat postanowiła porzucić taniec na rzecz aktorstwa, a w 1937 roku uzyskała dyplom na wydziale sztuki aktorskiej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie.

Kariera

Swą karierę sceniczną Buyno-Łoza rozpoczęła w Teatrze Miejskim w Wilnie, gdzie występowała w latach 1937–1939, a następnie w Teatrze Miejskim w Lublinie w latach 1945–1952. Po zakończeniu II wojny światowej znalazła się w trudnej sytuacji, gdyż została zwerbowana przez służby bezpieczeństwa publicznego, które zmusiły ją do informowania o wszelkich podejrzanych wydarzeniach w gronie teatralnym. Jej życie osobiste skomplikował okres niewoli, w którym, od 1952 do 1953 roku, przez 9 miesięcy była więziona. Na wolność wyszła po śmierci Stalina.

W latach 1953–1955 występowała w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze, gdzie brała udział w przedstawieniach w reżyserii Kazimierza Czyńskiego. Do jej najważniejszych ról z tego okresu należały postacie w takich spektaklach jak: Szczęście Frania Włodzimierza Perzyńskiego (1954) w roli Lipowskiej, Kruk krukowi oka nie wykole Aleksandra Ostrowskiego (1955) jako Justyna Naumowna oraz Gwałtu, co się dzieje! Aleksandra Fredry (1955) w roli Barbary. Przez następne lata, od 1955 do 1971 roku, związana była z Teatrem Polskim we Wrocławiu.

W swojej karierze filmowej zadebiutowała w roli prostytutki w komedii Tadeusza Chmielewskiego zatytułowanej Ewa chce spać (1957), gdzie występowała u boku Barbary Kwiatkowskiej. W kolejnych latach zagrała także w produkcjach takich jak Zagubione uczucia (1957) oraz Ósmym dniu tygodnia (1958). Często wcielała się w postacie zwyczajnych, ale sympatycznych kobiet, a do jej niezapomnianych ról należały m.in. starsza pani w ekranizacji powieści Zofii Nałkowskiej Granica (1977) w reżyserii Jana Rybkowskiego, portierka w dramacie psychologicznym Andrzeja Barańskiego Wolne chwile (1979), dozorczyni w dramacie Ryszarda Czekały Przeklęta ziemia (1982) oraz gospodyni w melodramacie muzycznym Stanisława Lenartowicza Szkoda twoich łez (1983)..

Życie prywatne

Halina Buyno-Łoza była małżonką Mieczysława Łozy, znanego aktora.

Jej spoczynek znajduje się na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu, w kwaterze 90R/99/3.

Filmografia

Filmografia Haliny Buyno-Łozy zawiera szereg interesujących ról, które ukazują jej wszechstronność jako aktorki. Poniżej przedstawiamy szczegółowy spis jej występów w filmach i serialach, które miały miejsce na przestrzeni lat.

• 1957: Ewa chce spać – prostytutka „Piękna Lola”,
• 1957: Zagubione uczucia – sprzątaczka w szkole,
• 1958: Krzyż Walecznych – luborzanka,
• 1958: Ósmy dzień tygodnia – sąsiadka Piotra,
• 1958: Pigułki dla Aurelii – kobieta z jajkami w pociągu,
• 1959: Lotna – gospodyni,
• 1959: Sygnały – kobieta w budce z piwem,
• 1959: Wspólny pokój – sąsiadka,
• 1959: Zobaczymy się w niedzielę – Gienia, żona Romana,
• 1960: Decyzja,
• 1960: Szklana Góra – gość u Dobrackiej,
• 1961: Zaduszki – Skotnicka,
• 1963: Weekendy – portierka w hotelu,
• 1964: Giuseppe w Warszawie – kobieta w pociągu,
• 1965: Katastrofa – kobieta na pogrzebie „towarzysza”,
• 1966: Bumerang – kobieta na miejscu wypadku,
• 1967: Długa noc – Szymańska,
• 1967: Julia, Anna, Genowefa… – matka Szymgałów,
• 1967: Sami swoi – Aniela Kargulowa, żona Władysława,
• 1968: Stawka większa niż życie – gosposia Jeanne Mole (odc. 11),
• 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – Jóźwiakowa,
• 1969: Tylko umarły odpowie – zakonnica,
• 1970: Prom – kobieta na promie,
• 1970: Raj na ziemi – żona Gederlego,
• 1971: Kardiogram – żona pacjenta,
• 1971: Motodrama – klientka na poczcie, kupująca znaczek,
• 1971: Zaraza – matka zmarłej pielęgniarki,
• 1972: Chłopi – mieszkanka Lipiec (odc. 10 i 13),
• 1972: Opętanie – sąsiadka na imprezie,
• 1972: Z tamtej strony tęczy – kobieta zeznająca w sądzie,
• 1973: Bułeczka – pani w przedziale pociągu,
• 1973: Chłopi – mieszkanka Lipiec,
• 1973: Droga – Aniela Kargul, żona Władysława (odc. 5),
• 1973: Sekret – była gospodyni Danuty,
• 1973: Zasieki – lekarka,
• 1974: Koniec wakacji – babcia Jurka,
• 1974: Nie ma mocnych – Aniela Kargul, żona Władysława,
• 1974: Urodziny Matyldy – sąsiadka Okoniowej,
• 1975: Dyrektorzy – matka Gabrysia (odc. 6),
• 1975: Kradzież – gospodyni Banasia,
• 1976: A jeśli będzie jesień… – kombatantka,
• 1976: Daleko od szosy – „babcia” Kwiatkowska wynajmująca pokój Leszkowi (odc. 5 i 6),
• 1976: Mgła,
• 1976: Zanim nadejdzie dzień – przekupka sprzedająca na rynku jajka,
• 1976: Znaki szczególne – chłopka (odc. 1 i 2),
• 1976: Zofia – pensjonariuszka domu starców,
• 1977: Granica – starsza pani w salonie Kolichowskiej,
• 1977: Kochaj albo rzuć – Aniela Kargul, żona Władysława,
• 1977: Noce i dnie – Antoniowa, służąca Ostrzeńskich,
• 1978: Pejzaż horyzontalny – babunia, gospodyni chłopaków,
• 1979: Biała gorączka – matka Romana,
• 1979: Strachy – gospodyni Teresy i Linki,
• 1979: Śnić we śnie – salowa,
• 1979: Wolne chwile – portierka,
• 1980: Bo oszalałem dla niej – widz na przedstawieniu,
• 1980: Smak wody – gospodyni,
• 1981: Białe tango – gospodyni (odc. 2),
• 1982: Karate po polsku – Leżanowa, gospodyni proboszcza,
• 1982: Odwet – sprzątaczka w schronisku,
• 1982: Popielec – stara Węgrzynka (odc. 4 i 5),
• 1982: Prognoza pogody – Pelagia,
• 1982: Przeklęta ziemia – dozorczyni,
• 1983: Szkoda twoich łez – gospodyni Teresy i Linki,
• 1984: Jak się pozbyć czarnego kota – baba z kozą.

---

Oceń: Halina Buyno-Łoza

---