Bogumił Antczak

---

Życiorys

W 1961 roku odbył się niezwykle ważny moment w życiu Bogumiła Antczaka, gdyż uzyskał on dyplom z Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. 10 czerwca tego samego roku zadebiutował na deskach teatru, co oznaczało początek jego fascynującej kariery. Również w tym samym roku zadebiutował na ekranie, grając w filmie „Samson” oraz w produkcji „Dwóch panów N”.

Większość jego kariery teatralnej związała się z renomowanym łódzkim Teatrem im. Stefana Jaracza, gdzie występował przez trzy dekady, od 1961 aż do 1995 roku. Po tym okresie zdecydował się na zmianę i przez rok był związany z Teatrem Powszechnym w Łodzi, a od 1996 roku wszedł w spokojniejszy etap swojego życia, przechodząc na emeryturę.

Spektakle teatralne

Bogumił Antczak to uznany artysta, który angażował się w liczne spektakle teatralne, pozostawiając niezatarte ślady w polskiej kulturze. Poniżej znajduje się jego lista ról, które zrealizował w ciągu swojej kariery:

• 1960 – Sen nocy letniej jako Tezeusz (reż. Emil Chaberski),
• 1961 – Karykatury jako Jurowicz (reż. Ireneusz Kanicki),
• 1961 – Ondyna jako Bertram (reż. Maria Broniewska),
• 1961 – Dark Glory jako marynarz (reż. Feliks Żukowski),
• 1961 – Trzecia patetyczna (reż. Włodzimierz Bortko),
• 1962 – Volpone jako sędzia II (reż. Maria Broniewska),
• 1962 – Sześć postaci scenicznych… jako Maszynista (reż. Maria Wiercińska),
• 1962 – Kariera Artura Ui jako Oskarżyciel / Członek obstawy (reż. F. Żukowski, Barbara Jaklicz),
• 1963 – Wierna rzeka jako oficer (reż. Hanna Małkowska),
• 1963 – Antoniusz i Kleopatra jako Agryppa (reż. Józef Wyszomirski),
• 1963 – Jutro Berlin jako Jan Gniewosz (reż. J. Wyszomirski),
• 1963 – Malatesta jako Venier Varrano (reż. M. Broniewska),
• 1964 – Nagi król jako Henryk (reż. Janusz Kłosiński),
• 1964 – Wieczór Trzech Króli jako Orsino (reż. M. Wiercińska),
• 1964 – Niepokonani (reż. F. Żukowski),
• 1964 – Wyzwolenie (reż. J. Wyszomirski),
• 1964 – Kobiety z Niskavuori jako Simola (reż. Ewa Bonacka),
• 1965 – Ostatnia stacja jako Rosjanin (reż. Jerzy Walczak),
• 1965 – Kaligula jako II Patrycjusz (reż. Józef Gruda),
• 1965 i 1970 – Kolumbowie rocznik 20 jako Zygmunt (reż. B. Jaklicz),
• 1966 – Kaukaskie koło kredowe jako Simon (reż. Jerzy Grzegorzewski),
• 1966 – Czarownice z Salem jako John Proctor (reż. J. Walczak),
• 1966 – Namiestnik jako Witzel (reż. F. Żukowski),
• 1967 – Biała diablica jako Marcello (reż. J. Grzegorzewski),
• 1967 – Rozmowa jako mężczyzna III (reż. Maria Kaniewska),
• 1967 – Ogniem i mieczem jako Skrzetuski (reż. F. Żukowski),
• 1967 – Przełom jako Godun (reż. F. Żukowski),
• 1968 – Nie zapomnisz owych dni (reż. Olga Koszutska),
• 1968 – Niemcy jako Willi (reż. F. Żukowski),
• 1968 – Każdy kocha Opalę jako Joe Jankie (reż. M. Kaniewska),
• 1968 – Przedwiośnie jako Cezary Baryka (reż. B. Jaklicz),
• 1969 – Wesele jako Widmo (reż. J. Grzegorzewski),
• 1969 – Anabaptyści jako strażnik (reż. Abdellah Drissi),
• 1969 – Ballada o tamtych dniach jako Jacek (reż. F. Żukowski),
• 1970 – Irydion jako Irydion (reż. J. Grzegorzewski),
• 1970 – Jegor Bułyczow i inni jako Mokrousow (reż. F. Żukowski),
• 1970 – Tajemniczy ogród jako dr Craven (reż. Aleksander Strokowski),
• 1970 – Wszystko w ogrodzie jako Richard (reż. Halina Machulska),
• 1971 – Dwudziesta noc jako Szymon (reż. Zdzisław Jóźwiak),
• 1971 – Szklanka wody jako lord Bolingbroke (reż. M. Kaniewska),
• 1971 – Oskarżyciel jako Montane (reż. Jan Maciejowski),
• 1972 – Trędowata jako Ordynat Waldemar Michorowski (reż. Ryszard Sobolewski),
• 1973 – Photo finish jako Sam 40 (reż. Teresa Żukowska),
• 1973 – Zmierzch długiego dnia jako James (reż. M. Wiercińska),
• 1974 – Popiół i diament jako hrabia Teleżyński (reż. J. Maciejowski),
• 1974 – Dom jako Harry (reż. J. Maciejowski),
• 1975 – Burza jako Alonso (reż. Witold Zatorski),
• 1975 – Pigmalion jako profesor Henry Higgins (reż. Czesław Wołłejko),
• 1975 – Dni Turbinów jako Aleksy Turbin (reż. J. Maciejowski),
• 1976 – Warszawianka jako Skrzynecki (reż. J. Grzegorzewski),
• 1976 – Nie-Boska komedia jako Gość IV / Wolny człowiek / Chłop (reż. J. Maciejowski),
• 1976 – Adam i Ewa jako Bóg (reż. B. Jaklicz; także asystent reżysera),
• 1977 – Siódma rzeka jako Roland (reż. J. Maciejowski),
• 1977 – Koriolan jako Kajus Marcjusz, potem Koriolan (reż. J. Maciejowski),
• 1977 – Największa świętość jako kapitan milicji (reż. J. Maciejowski),
• 1978 – Dama kameliowa jako hrabia de Varville (reż. Wanda Laskowska),
• 1978 – Spisek koronacyjny jako Diabeł / Spiskowy / Kuruta (reż. J. Maciejowski),
• 1978 – Rozwód jako Adwokat Stojan Iwanow (reż. Nadiałko Jordanow),
• 1979 – Mąż i żona jako hrabia Wacław (reż. Jerzy Hutek),
• 1979 – Serenada jako Kogut (reż. Mikołaj Grabowski),
• 1980 – Rewizor jako Łuka Łukicz Chłopow (reż. Walery Fokin),
• 1980 – Pustaki jako Kazimierz Lichta (reż. Feliks Falk),
• 1980 – Polowanie na zięciów jako Cesenas (reż. m. Grabowski),
• 1980 – Krasnoludki, krasnoludki jako aktor / Król (reż. Włodzimierz Nurkowski),
• 1981 – Miłość w Wenecji jako Francois Barbier (reż. R. Sobolewski),
• 1981 – Jak wam się podoba jako Oliver (reż. Bohdan Hussakowski),
• 1982 – Hej kolęda, kolęda jako Kolędnik (reż. Jan Skotnicki),
• 1982 – Lęki poranne jako Med (reż. Bogdan Michalik),
• 1982 – Król Maciuś Pierwszy jako król Zły (reż. Ewa Gilewska),
• 1983 – Madame Sans-Gene jako Lefebvre / Adiutant cesarza (reż. Jerzy Gruza),
• 1983 – Derwisz i śmierć jako szef policji (reż. Zdravko Ristovic),
• 1983 – Wyjść jako Garry Cooper (reż. F. Falk),
• 1984 – Kamień na kamieniu jako Trzeci z Borowic (reż. J. Hutek),
• 1985 – Adrianna Lecouvreur jako ksiądz de Chazeuil (reż. B. Husakowski),
• 1986 – Ferdydurke jako Anty-Filidor (reż. B. Hussakowski),
• 1986 – Proces jako Informator (reż. J. Hutek),
• 1986 – Tytus, Romek i A’Tomek (reż. Ewa Markowska),
• 1987 – Wesele jako Rycerz (reż. B. Hussakowski),
• 1987 – Bunt komputerów jako profesor Novo (reż. Wojciech Kępczyński),
• 1988 – Samobójca jako Diakon (reż. Marcel Kochańczyk),
• 1988 – Eskurial jako Kat (reż. Andrzej Pawłowski),
• 1989 – Pożarcie błękitnej królewny jako Smok (reż. E. Gilewska),
• 1989 – Rozwód Figara jako hrabia Almaviva (reż. M. Kochańczyk),
• 1991 – Kubuś i jego pan jako komisarz (reż. W. Nurkowski),
• 1991 – Świętoszek jako oficer (reż. B. Hussakowski),
• 1996 – Odbita sława jako Robert Jaffey (reż. Marcin Sławiński),
• 1998 – Faust jako Poeta/Filemon (reż. Zdzisław Jaskuła).

Wszystkie te występy ukazują nie tylko wszechstronność Antczaka, lecz także jego zaangażowanie w polski teatr.

Spektakle Teatru Telewizji

• 1964 – Cela 267 (reż. Ireneusz Kanicki),
• 1968 – Sułkowski (reż. R. Sobolewski),
• 1970 – Irydion (reż. J. Grzegorzewski),
• 1970 – Powrót (reż. Jerzy Woźniak),
• 1971 – Jegor Bułyczow (reż. F. Żukowski),
• 1971 – Koniec podróży służbowej (reż. I. Kanicki),
• 1973 – Upadek kamiennego domu (reż. Tadeusz Worontkiewicz),
• 1974 – Patron dla bocznej ulicy jako zastępca Piechowiaka (reż. T. Worontkiewicz),
• 1980 – Pyłek w oku (reż. Jerzy Wójcik),
• 1981 – Domek z kart jako Prycz (reż. Marek Okopiński),
• 1983 – Wielki człowiek do małych interesów jako Alfred (reż. B. Jaklicz),
• 1983 – Samson i Dalila jako biskup Olszewski (reż. Maciej Zenon Bordowicz),
• 1985 – Wczesny odlot żurawi jako Jan (reż. M. Kaniewska),
• 1987 – Gniazdo głuszca jako Direlli (reż. Tadeusz Junak),
• 1987 – Klub jako Gerry Cooper (reż. F. Falk),
• 1988 – Dom, który zbudował Jonathan (reż. T. Junak),
• 1991 – Restauracja jako urzędnik (reż. Wojciech Adamczyk),
• 1992 – Sąd nad Brzozowskim jako Moraczewski (reż. Grzegorz Królikiewicz).

Filmografia

Produkcje fabularne

W dorobku aktorskich ról Bogumiła Antczaka można znaleźć wiele interesujących produkcji.

• 1961 – Dwaj panowie N, w którym wystąpił jako Protokolant (jego postać nie figuruje w czołówce),
• 1961 – Samson jako Więzień wydający obiad (brak jego nazwiska w napisach),
• 1966 – Bokser, gdzie odegrał rolę mężczyzny w knajpie w rodzinnej miejscowości Tolka (także nie wymieniony w napisach),
• 1966 – Don Gabriel, w którym zagrał Sąsiada Tomickiego w schronie (niespodziewanie nie pojawia się w napisach),
• 1967 – Westerplatte – tu wcielił się w Wartownika (należy dodać, że i w tym przypadku nie jest ujęty w czołówce),
• 1969 – Ostatnie dni,
• 1973 – Śledztwo jako Wiejski policjant,
• 1975 – Kazimierz Wielki, gdzie jego rola to Starający się rękę Elżbiety, córki Kazimierza,
• 1975 – Mazepa,
• 1975 – Partita na instrument drewniany jako Pilecki,
• 1977 – Biohazard, gdzie występuje jako doktor Egberg,
• 1977 – Granica jako urzędnik w magistracie,
• 1977 – Palace Hotel jako członek redakcji (w czołówce również go nie umieszczono),
• 1978 – Biały mazur jako „Lekarz” w warszawskiej fabryce,
• 1978 – Do krwi ostatniej… jako Tłumacz Edena (znów brak jego nazwiska w napisach),
• 1979 – Aria dla atlety,
• 1979 – Placówka jako Niemiec (nie wymieniony w czołówce),
• 1980 – Czułe miejsca, gdzie odegrał rolę ministra,
• 1980 – Zamach stanu,
• 1981 – Bluszcz,
• 1983 – Thais jako Dorion, uczestnik uczty,
• 1984 – Przyspieszenie jako Gość weselny,
• 1985 – Zielone kasztany, w którym wcielił się w postać doktora Sokołowskiego, ojca Ewy, kochanka matki Irminy i Marka,
• 1988 – And the Violins Stopped Playing, rolę lekarza w Oświęcimiu, gdzie zabrakło jego nazwiska w czołówce,
• 1989 – Wiatraki z Ranley jako major Ratajski,
• 1990 – Dziewczyna z Mazur, gdzie zagrał Towarzysza Łukasza, przyjaciela Grycza,
• 1991 – Dziecko szczęścia jako Tadzio, gospodarz przyjęcia,
• 1991 – Kroll jako kapitan MO,
• 1993 – Tu stoję (w cyklu C’est mon histoire) jako szef więziennictwa Iwanowski, kolega Bentkiewicza.

Seriale

Bogumił Antczak ma na swoim koncie również wiele ról w popularnych serialach.

• 1976 – Daleko od szosy, w którym odegrał mężczyznę zamawiającego „Mikołaja” w „Puchatku” (i w tym przypadku brak go w czołówce),
• 1977 – Znak orła, gdzie zagrał Rycerza polskiego,
• 1978 – Życie na gorąco, jego postać to pułkownik węgierskiej milicji, szef Derego,
• 1979 – Gazda z Diabelnej jako szabrownik,
• 1981 – Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy jako sekretarz Bismarcka,
• 1987 – Komediantka, w której występuje jako Piesio, aktor w zespole Cabińskiego,
• 1988 – Pogranicze w ogniu, gdzie gra Michela, prezesa Związku Przemysłowców Francuskich, przyjaciela Catherine,
• 1989 – Kanclerz jako biskup,
• 1990 – W piątą stronę świata.

Etiudy filmowe

Nasza lista obejmuje także etudy, w których wystąpił ten utalentowany aktor.

• 1972 – Forteca,
• 1974 – Egzamin,
• 1975 – Bisowanie,
• 1983 – Oko w oko,
• 1984 – Siostry,
• 1986 – Portret,
• 1989 – Studio Q.

Odznaczenia i nagrody

Bogumił Antczak to postać, której osiągnięcia w dziedzinie kultury pozostają niepodważalne. Przez lata pracy artystycznej zgromadził liczne odznaczenia i nagrody, które świadczą o jego znaczeniu w polskim środowisku kulturalnym.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979),
• Złoty Krzyż Zasługi (1974),
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009),
• Odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury” (1978),
• Odznaka Honorowa Miasta Łodzi (1969),
• Wyróżnienie na X Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę tytułową w spektaklu Irydion w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1970),
• Nagroda wojewody łódzkiego (1996).

Te wszystkie zasługi pokazują, jak ogromny wpływ miał na rozwój kultury, nie tylko w Łodzi, ale i w całym kraju.

---

Oceń: Bogumił Antczak

---