Jerzy Smyk, urodzony 24 kwietnia 1929 roku w Łodzi, odznaczał się wyjątkową karierą aktorską, która ugruntowała jego pozycję w polskim teatrze. Zmarł 3 listopada 1991 roku w Częstochowie, zostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny.
W 1952 roku ukończył Uniwersytet Wrocławski na kierunku prawniczym. Już podczas studiów miał szansę zetknąć się z aktorstwem, poprzez swoje pierwsze występy jako statysta w latach 1949–1952 w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. Po tym okresie rozpoczął swoją karierę sceniczną w Teatrze Dolnośląskim, zlokalizowanym w Jeleniej Górze. Dodatkowo był studentem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej.
Jerzy Smyk przez lata występował na licznych scenach teatrów w różnych miastach, takich jak:
- Łódź (1954–1955),
- Lublin (1956–1959, 1965–1970, 1975–1976),
- Kielce (1959–1960),
- Szczecin (1960–1962),
- Toruń (1962–1963),
- Wrocław (1963–1965),
- Koszalin (1970–1974),
- Olsztyn (1974–1975),
- Opole (1976–1983),
- Kalisz (1983–1984),
- Częstochowa (1984–1991).
Jego osiągnięcia i pasja do sztuki aktorskiej pozostają inspiracją dla wielu pokoleń artystów.
Kariera teatralna
Jerzy Smyk miał bogatą i różnorodną karierę aktorską, która rozpoczęła się w latach 40. XX wieku. Jego pierwsze kroki na scenie stawiał w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu, gdzie służył jako statysta w latach 1949–1952. Po tym okresie przez następne rok, aż do 1954 roku, związany był z Teatrem Dolnośląskim w Jeleniej Górze, również w roli statysty.
W ciągu lat 1954-1955 pracował w Teatrze Ziemi Łódzkiej, gdzie zadebiutował jako aktor. Z tej chwilowej zmiany, Skrąmka rozpoczął pełnoskalową karierę aktorską, przechodząc przez różne teatry, w tym Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze w latach 1955-1956, oraz Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie pracował do 1959 roku. Następnie, Smyk kontynuował swoją karierę w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i Radomiu (1959-1960).
W latach 1960-1962 był aktorem w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie, a po tym okresie przeszedł do Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu. Jego następnym przystankiem były Wrocławskie Teatry Dramatyczne (1963-1965), a później ponownie do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie pracował do 1970 roku. Po tym czasie trafił do Bałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza Słowackiego, a następnie do Teatru im. Stefana Jaracza (1974-1975) i ponownie do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, kończąc swój występ na scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, gdzie pracował do 1983 roku. Typowym punktem w ostatniej fazie kariery Jerzego Smyka był jego występ w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w którym występował od 1983 do 1984 roku oraz w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, gdzie grał od 1984 do 1991 roku.
Filmografia
Oprócz działalności teatralnej, Jerzy Smyk wystąpił również w wielu produkcjach filmowych, wśród których wyróżniają się:
- 1955: Trzy starty – Tolek Pilarski,
- 1960: Krzyżacy,
- 1964: Rękopis znaleziony w Saragossie,
- 1965: Gorąca linia,
- 1965: Sobótki,
- 1966: Czterej pancerni i pies – żołnierz radziecki (odc. 4 Psi pazur),
- 1971: Agent nr 1 – więzień,
- 1971: Niebieskie jak Morze Czarne,
- 1971: Zaraza,
- 1984: Pan na Żuławach (odc. 2 Smak ziemi).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Ryszard Janikowski (kaskader) | Irena Szymańska | Michał Wiśniewski | Kazimierz Jerzy Oberfeld | Jarosław Kamiński (montażysta) | Bogumił Antczak | Eugenia Herman | Stanisław Ścieszko | Piotr Szczepański (filmowiec) | Jan Skotnicki (reżyser) | Marian Wojtczak | Lena Pillico | Katarzyna Łaniewska | Sara Gliksman | Włodzimierz Nowak (aktor) | Anna Orlikowska | Teofila Reich-Ranicka | Wojciech Król (operator) | Jacek Bierezin | Jan MadejskiOceń: Jerzy Smyk