Jacek Bierezin

---

Życiorys

W 1965 roku Jacek Bierezin ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Łodzi. Następnie, podjął studia na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie zgłębiał polonistykę. Jego życie wypełniało połączenie działalności opozycyjnej oraz pasji literackiej, co znacząco wpływało na jego twórczość.

W swoim debiucie literackim, opublikował pierwszy wiersz w „Więzi” w 1967 roku. W tym samym okresie, wziął udział w zakładaniu łódzkiej grupy poetyckiej Centrum, której był członkiem aż do 1971 roku. Po wybuchu protestów w marcu 1968 roku, Bierezin dołączył do komitetu strajkowego na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1969 roku był aktywnym członkiem organizacji Ruch.

W grudniu 1970 roku aresztowano go, a po zwolnieniu w marcu 1971, skazano w sierpniu 1971 roku na karę 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu. Z powodu tych wydarzeń został usunięty z uczelni, na której wrócił dopiero w 1973 roku. Kiedy w 1974 roku jego tom poezji „Wam” został odrzucony przez cenzurę w Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, ukazał się nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu, co spowodowało zakaz drukowania jego prac w Polsce.

W grudniu 1975 roku podpisał List 59, protestując przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. Od 1976 roku współpracował z Komitetem Obrony Robotników, a później także z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. Te wydarzenia uniemożliwiły mu ukończenie studiów etnograficznych, które rozpoczął w 1974 roku. We wrześniu 1977 roku podpisuje Deklarację Ruchu Demokratycznego, stanowiącą programowy dokument opozycji korowskiej.

Jesienią 1977 roku, był jednym z współzałożycieli wydawanego poza cenzurą pisma Puls i odgrywał kluczową rolę w jego redakcji. Działał również w Niezależnym Klubie Dyskusyjnym w Łodzi. Po wprowadzeniu stanu wojennego, od 13 grudnia 1981 roku do września 1982 roku był internowany w Jaworzu i Darłówku.

Po uwolnieniu, osiedlił się w Paryżu, gdzie do jesieni 1983 roku kierował londyńską wersją Pulsu, jednak później zerwał z redakcją. Współpracował z „Kulturą” oraz Radiem Wolna Europa. W latach 1987–1988 redagował miesięcznik Kontakt, a w okresie 1988–1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego Wydawnictwa Kontakt. Niestety, życie Bierezina zakończyło się tragicznie; zginął w wypadku samochodowym na moście Pont de l’Alma, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Doły w Łodzi.

Bierezin był również aktywnym członkiem Polskiego Pen Clubu od 1980 roku, Związku Literatów Polskich w latach 1981–1983 oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1989 roku. W 1995 roku w Łodzi ustanowiono prestiżową nagrodę im. Jacka Bierezina, przyznawaną dla debiutujących poetów w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim.

W 2006 roku, pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 24.11.2006 poz. 848). Na jego cześć został poświęcony pierwszy odcinek Erraty do Biografii, serialu poświęconego polskim literatom aktywnym po II wojnie światowej.

Twórczość

Jacek Bierezin jest autorem, którego twórczość obejmuje wiele istotnych dzieł, które odzwierciedlają różnorodność jego poetyckiego stylu oraz głębię literackich przemyśleń.

• Lekcja liryki (1972),
• Wam. poezje (1974),
• W połowie życia (1980),
• Z pustyni i z puszczy. Felietony sprzed odnowy (1981),
• Tyle rzeczy (1990),
• Linia życia (1999), wydanie pośmiertne.

---

Oceń: Jacek Bierezin

---