Wacław Solski


Wacław Solski, znany również jako Wacław Pański, to postać o bogatym dorobku literackim, która urodziła się 5 września 1897 roku w Łodzi.

Uznawany za jednego z ważnych przedstawicieli literatury polskiej, Solski pozostawił po sobie znaczący ślad, jednak jego życie zakończyło się 19 września 1990 roku w Nowym Jorku.

Jego twórczość jest szeroko komentowana i badana w kontekście kształtowania się polskiej literatury XX wieku.

Życiorys

Wacław Solski przyszedł na świat w rodzinie, która miała znaczące wpływy w medycynie – jego ojcem był Aleksander, ceniony lekarz neurolog z Łodzi, a matką Róża z Sejdemanów, urodzona w 1875 roku. W jego rodzinie znajdował się także Jerzy, znany działacz polityczny z czasów PRL oraz Antoni, który był filozofem i tłumaczem.

W 1915 roku postanowił przeprowadzić się do Rosji. Dwa lata później związał się z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy oraz Polskim Zrzeszeniem Socjalistycznym. W tym czasie pracował jako dziennikarz w wydawanym w Mińsku czasopiśmie „Polska Prawda”. Dodatkowo zaangażował się w działalność mińskiego Komitetu Wykonawczego Rady Robotniczej.

W swoich działaniach próbował przedostać się przez front niemiecko-rosyjski do Kongresówki, co doprowadziło go najpierw do aresztu w Niemczech, a później w Polsce. Po wojnie, w 1918 roku, wrócił na Białoruś, gdzie objął stanowisko redaktora w gazecie „Sztandar Komunizmu”.

Jako członek delegacji radzieckiej uczestniczył w rokowaniach w Rydze, co miało na celu zakończenie konfliktu polsko-bolszewickiego. Następnie osiedlił się w Paryżu i Berlinie, gdzie pracował jako korespondent dla dziennika Izwiestija. W 1925 roku wrócił do ZSRR, ale w 1928 roku ponownie opuścił ten kraj, kierując się do Niemiec i ostatecznie zrywając z komunizmem.

W kolejnych latach obrał Paryż i Londyn za swoją nową siedzibę. Ostatecznie, w 1945 roku osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie spędził resztę swojego życia. Wacław Solski zmarł w Nowym Jorku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek intelektualny oraz ślad w historii.

Dzieła

Wacław Solski, uznawany za jednego z wybitnych twórców literackich, pozostawił po sobie bogate dziedzictwo literackie, które zawiera zarówno powieści, jak i opowiadania. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych dzieł:

  • Opowieść o ostatniej walce (1926) – powieść,
  • Zdarzenia i ludzie (1926) – opowiadania,
  • Przy świetle Księżyca (1943) – opowiadania,
  • Bardzo tajne sprawy (1943) – opowiadania,
  • Rękopis znaleziony pod dywanem (1943) – powieść,
  • Pociąg odchodzi o północy (1944) – powieść,
  • Rysy twarzy (1957) – powieść,
  • Przygody Józefa Szwejka, sprzedawcy zwierząt, oraz Gustawa Roppa, oszusta, w Pradze, w Berlinie i w Hamburgu, podczas drugiej wojny – powieść wydrukowana przez Iskry w 1960 r., ale cały nakład został zniszczony,
  • Psy wśród ludzi (1970) – opowiadania,
  • Władza (1976) – powieść,
  • Moje wspomnienia, Biblioteka Kultury, tom 270, Instytut Literacki, Paryż, 1977 – autobiografia,
  • Dwunastu szpiegów (1978 – tylko w odcinkach w „Nowym Dzienniku” w Nowym Jorku) – powieść,
  • Żółta trójka (1989) – wybór opowiadań.

Skały tej twórczości składają się z różnorodnych tematów i stylów, co czyni je cennym wkładem w polską literaturę.

Przypisy

  1. MarianM. Stępień MarianM., Wśród emigrantów, Wydawnictwo UJ, 2007, s. 193, ISBN 978-83-233-2229-0 [dostęp 14.06.2021 r.]

Oceń: Wacław Solski

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:22