Antoni Pański

---

Życiorys

Antoni Pański był najstarszym synem znanego łódzkiego neurologa, Aleksandra Pańskiego, oraz jego żony, Róży Pańskiej, z domu Seideman. Po rozpoczęciu studiów na Uniwersytecie Warszawskim poświęcił się filozofii, gdzie miał zaszczyt być uczniem Tadeusza Kotarbinskiego, wpływowego myśliciela swojego czasu. Jako osoba zaangażowana w ruch robotniczy, w 1932 roku pełnił funkcję wydawcy i redaktora dwutygodnika „Przegląd Socialistyczny”, wydawanego w Warszawie przy ul. Koszykowej 51 m 22.

Pracował także w wydziale statystycznym magistratu Warszawy, gdzie mógł wykorzystać swoje umiejętności jako znawca języka i literatury angielskiej. Jego talent przetłumaczył na język polski niektóre istotne prace Bertranda Russella oraz Davida Lloyda George’a. Po rozpoczęciu II wojny światowej znalazł się w Wilnie, gdzie przez dziewięć miesięcy pełnił funkcję sekretarza generalnego Komitetu Pomocy Uchodźcom, organizacji mającej na celu wsparcie osób dotkniętych bytem uchodźczym w tym trudnym czasie.

Współpracował z przedstawicielami Misji Hoovera (Commission for Polish Relief), która działała na rzecz pomocy Polakom. Niestety, po zajęciu Wilna przez Niemców w czerwcu 1941 roku, Antoni został aresztowany przez Gestapo. Zmarł najprawdopodobniej 9 stycznia 1942 roku w więzieniu na Łukiszkach, co pozostawia wiele pytań i niedopowiedzeń w kontekście jego tragicznego losu.

Jego życie osobiste również było zawirowane. Jego pierwszą żoną była Elza Aftergut. W różnych etapach życia Antoniego, miał on także bliskie relacje z daleką kuzynką Janiną Hosiasson, a po śmierci Adolfa Lindenbauma w 1941 roku, przypuszcza się, iż Antoni został jej mężem. W literaturze, jego życie zostało opisane w jednym z rozdziałów książki Antoniego Marianowicza. Warto także wspomnieć o jego braciach – Wacławie Solskim oraz Jerzym Pańskim, którzy również odcisnęli swoje ślady w historii rodziny Pańskich.

---

Oceń: Antoni Pański

---