Aleksandra Majewska

---

Życiorys

Urodziny Aleksandry Majewskiej miały miejsce w rodzinie związanej z administracją publiczną, co z pewnością wpłynęło na jej przyszłe życie zawodowe. Jej ojciec zginął podczas I wojny światowej, walcząc w armii rosyjskiej, co sprawiło, że była najstarsza z trójki dzieci. W trudnych czasach, gdy rodzina potrzebowała wsparcia, podjęła pracę już w czasie nauki w szkole. Pracowała jako higienistka oraz opiekunka dzieci na koloniach, co z pewnością przyczyniło się do jej późniejszej kariery pedagogicznej.

W 1928 roku, swoją edukację zakończyła maturą w Gimnazjum im. Emilii Sczanieckiej w Łodzi. Następnie, do 1930 roku, pracowała jako świetliczanka w V Domu Wychowawczym im. Stefana Żeromskiego. W 1930 roku, po zdaniu egzaminu eksternistycznego na nauczyciela szkół powszechnych, przeprowadziła się do Warszawy, gdzie rozpoczęła studia na Wolnej Wszechnicy Polskiej, w szczególności na Studium Pracy Społeczno-Oświatowej oraz Wydziale Pedagogicznym.

W 1936 roku napisała pracę dyplomową o warunkach życia dzieci pochodzących z rodzin bezrobotnych na Woli. Spędziła również lata od 1935 do 1940 roku jako kierownik II Stacji Opieki nad Dzieckiem w Łodzi, a także prowadząc łódzką Poradnię Wychowawczą oraz Centralną Świetlicę Publicznych Szkół Dokształcających.

W okresie II wojny światowej, od 1940 do 1945 roku, kierowała poradniami dziecięcymi i młodzieżowymi w Warszawie, angażując się w tajne nauczanie. Przed wybuchem powstania warszawskiego zdołała ewakuować osiemdziesiąt dzieci do Stoczka Łukowskiego, które po części utraciły rodziców w trakcie walk, stając się pensjonariuszami utworzonego przez nią tam domu dziecka. W kolejnych latach, w końcu 1945 i 1946 roku, otworzyła podobne ośrodki w Bartoszewie, Lucieniu oraz Sierakówku.

W 1947 roku zdobyła tytuł magistra filozofii w zakresie pedagogiki społecznej na Uniwersytecie Łódzkim, prezentując pracę na temat wyników badań w zastępczych rodzinach łódzkich. Po ukończeniu studiów, pewien czas spędziła jako starszy asystent w Katedrze Pedagogiki Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1946 roku pracowała też w Miejskiej Pracowni Psychologicznej w Łodzi.

Aleksandra Majewska uzyskała doktorat na Uniwersytecie Warszawskim w 1962 roku, gdzie jej praca odnosiła się do problematyki dzieci, młodzieży oraz alkoholizmu wśród rodziców. W latach 1957-1964 była pracownikiem Poradni Zawodowej dla Młodzieży, działającej w ramach łódzkiego kuratorium oświaty, a do momentu przejścia na emeryturę pełniła rolę wychowawcy psychologa. Po zakończeniu pracy w szkolnictwie, kontynuowała działalność zawodową, m.in. w łódzkiej izbie wytrzeźwień. Wyjątkowo aktywnie angażowała się w funkcjonowanie Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Po 1972 roku zaczęła prowadzić seminaria w swojej parafii, w których tematycznie skupiała się na życiu i działalności Janusza Korczaka oraz Alberta Schweitzera. Ciekawym jest fakt, że pomimo intensywnej kariery zawodowej, nie założyła własnej rodziny. Spoczywa na Starym Cmentarzu w Łodzi, przy grobie swojej matki, w kwaterze 5, linii 2, numerze grobu 29.

Odznaczenia

Osoba, o której mowa, została wyróżniona wspaniałymi odznaczeniami, które świadczą o jej ogromnym wkładzie w społeczeństwo i pomoc dzieciom. Do najważniejszych należą:

• odznaka Przyjaciela Dziecka (1963),
• złota odznaka zasłużonego działacza TPD (1974),
• order Uśmiechu (1975).

Publikacje

W dorobku Aleksandry Majewskiej można znaleźć szereg publikacji, które odnoszą się do istotnych kwestii społecznych i edukacyjnych. Oto niektóre z nich:

• Warunki życia dzieci rodzin bezrobotnych na Woli (1937),
• Pomoc wychowawcza; wyniki wychowania w rodzinach zastępczych; Wnioski (1948, współautorstwo: Helena Radlińska),
• Dzieci, młodzież i alkoholizm rodziców (1963),
• Dzieci alkoholików i młodzież w Izbie Wytrzeźwień w Łodzi (1963),
• Nauka wyrównawcza w szkołach łódzkich (1963),
• Dzieci w rodzinach włókniarskich (1966),
• Przystosowanie społeczne dorosłych dzieci w łódzkich rodzinach alkoholików i niealkoholików (1973),
• Z badań nad skutecznością oddziaływania poradni dla młodzieży (1974),
• Działacze społecznych poradni wychowawczych (1974).

---

Oceń: Aleksandra Majewska

---