Teofila Reich-Ranicka

Kultura i sztuka

Teofila „Tosia” Reich-Ranicka, znana ze swojej ciekawej biografii, urodziła się 12 marca 1920 roku w Łodzi jako Teofila Langnas. Zmarła 29 kwietnia 2011 roku we Frankfurcie nad Menem. Była małżonkąMarcelego Reicha-Ranickiego, znamienitego krytyka literackiego oraz matką brytyjskiego matematyka Andrew Ranickiego, który żył w latach 1948–2018.

Życie Teofili Reich-Ranickiej nie tylko odzwierciedla jej osobiste losy, ale również wpisuje się w kontekst współczesnej historii Polski oraz wpływowych postaci z dziedziny kultury i nauki. Jej rodzinna historia jest interesującym przykładem wpływu, jaki mieli polscy emigranci na różne dziedziny w krajach przyjmujących.

Życiorys

Teofila Reich-Ranicka to postać niezwykła, która urodziła się w rodzinie łódzkich kupców związanych z przemysłem tekstylnym. Jej ojciec był współwłaścicielem tkalni „Langnas, Goldblum i Zajączkowski”, co z pewnością miało wpływ na jej późniejsze zainteresowania artystyczne. Teofila uczęszczała do prywatnej niemieckiej szkoły w Łodzi, a jej pasja do sztuki prowadziła ją w podróżach po Europie, z planami na studia artystyczne w Paryżu.

Niestety, w 1939 roku znalazła się w tragicznych okolicznościach warszawskiego getta razem z rodzicami. Jej starszy brat Aleksander, który wyemigrował w 1932 roku do Stanów Zjednoczonych, uniknął strasznego losu, jaki spotkał resztę rodziny. 21 stycznia 1940 roku, z powodu beznadziejnej sytuacji, jej ojciec popełnił samobójstwo.

Na prośbę matki Marcel Reich-Ranicki, jej przyszły mąż, stał się opiekunem Teofili, co zaowocowało ich bliską i nierozłączną więzią. Pobrali się w lipcu 1942 roku, również w warszawskim getcie. Praca Marcela jako tłumacza Judenratu pomogła Teofili uniknąć deportacji do Treblinki. Dodatkowo, z inicjatywy Judenratu, Teofila stworzyła cykl akwarel do albumu przeznaczonego dla komisarza Heinza Auerswalda. W tajemnicy opracowała również cykl akwarel, które przedstawiały życie w getcie, a po wojnie udało się je uratować i opublikować dzięki działaniom Muzeum Żydowskiego we Frankfurcie.

Teofila i Marceli podjęli decyzję o ucieczce z getta 3 lutego 1943 roku. Marceli znalazł schronienie u drukarza Bolka Gawina, podczas gdy Teofila pracowała jako służąca. Później oboje ukrywali się, starając się przetrwać w trudnych warunkach okupacyjnych.

Po wojnie Teofila podjęła pracę w cenzurze w sztabie 2 Armii LWP, gdzie pracowała do 1 kwietnia 1946 roku, zwalniając się na własną prośbę. Z mężem osiedli w Londynie, gdzie Teofila była korespondentką Głosu Ludu oraz Polski Zbrojnej. W 1948 roku na świat przyszedł ich syn Andrzej.

W 1958 roku rodzina Ranicców przeniosła się do RFN, gdzie Teofila zaczęła pracować jako korespondentka Polskiej Agencji Prasowej. Poświęciła się także grafice książkowej, ilustrując dzieła Ericha Kästnera oraz tekst Hanny Krall dotyczący warszawskiego getta.

Zmarła w wieku 91 lat, z czego przez 68 lat była w związku małżeńskim, pozostawiając po sobie niezwykle bogate dziedzictwo artystyczne oraz niezatarte ślady w historii.

Oceń: Teofila Reich-Ranicka

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:23