Jerzy Skolimowski

---

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Jerzy Skolimowski przyszedł na świat 5 maja 1938 roku w Łodzi. Jego dziadek, Kazimierz Skolimowski (1862–1923) pełnił rolę architekta miejskiego w Kaliszu. Jego ojciec, aresztowany na skutek działalności w Armii Krajowej, zginął w 1943 roku w obozie koncentracyjnym w Flossenbürgu, co miało ogromny wpływ na rodzinę. Matka Jerzego aktywnie uczestniczyła w organizacji systemu szkolnictwa polskiego po zakończeniu II wojny światowej. W wieku 11 lat, Jerzy wraz z matką przeniósł się do Pragi, gdzie pracowała jako attaché kulturalny.

Młody Skolimowski uczęszczał przez trzy lata do praskiego gimnazjum, w tym czasie nawiązał znajomości z takimi osobistościami jak Miloš Forman, Václav Havel oraz Ivan Passer. Dalszą edukację kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował polonistykę oraz etnografię, kończąc studia w 1959 roku. Rok później uzyskał dyplom na Wydziale ReżyseriiPWSTiF w Łodzi, gdzie jego przewodnikiem artystycznym był Andrzej Munk. Pod jego opieką Skolimowski zrealizował pierwsze etiudy, takie jak Oko wykol (1960), Erotyk (1961) oraz Pieniądze albo życie (1961).

Kariera literacka

Na początku swojej drogi artystycznej, Jerzy Skolimowski spróbował swoich sił jako poeta. Aktywnie uczestniczył w I Kongresie Młodej Poezji Polskiej, debiutując wierszem Moje rundy, który pojawił się w 1957 roku na łamach „Nowej Kultury”. Jego twórczość obejmowała również dwa zbiory poetyckie, Gdzieś blisko siebie (1958) oraz Siekierę i niebo (1959). Jak wskazywała Iwona Grodź, autor w swoich tomikach posługiwał się mową potoczną, nawiązując do stylu zarówno Ernesta Hemingwaya, jak i polskich twórców takich jak Marek Hłasko, Andrzej Bursa oraz Stanisław Grochowiak. W jego poezji często występują motywy związane z twarzą i lustrem, charakteryzujące się bezpośredniością oraz antyestetyzmem. W 1961 roku w Warszawie wystawiona została jego sztuka Ktoś się utopi, która ukazała się w „Dialogu” dwa lata wcześniej.

Kariera filmowa

1958–1961: Pierwsze scenariusze

W 1958 roku Skolimowski został zaproszony przez Andrzeja Wajdę oraz Jerzego Andrzejewskiego do współpracy nad scenariuszem filmu przedstawiającego problemy współczesnej młodzieży. Skolimowski, krytycznie oceniając przedstawionych w filmie bohaterów, argumentował, że fabuła jest nietrafna. Uważał, iż film musi zawierać elementy boksu i jazzu oraz przedstawiać młodego faceta z pięknym skuterem, który spotyka interesujące dziewczyny i przeżywa różnorodne emocje:

„Musi być boks, musi być jazz, musi być fajny facet, który ma skuter i spotyka fajne dziewczyny, udaje mu się albo nie i do tego ma czasem refleksje.”

Efektem tych konsultacji była współpraca Skolimowskiego przy projekcie Niewinnymi czarodziejami (1960), gdzie wystąpił u boku Tadeusza Łomnickiego oraz Krystyny Stypułkowskiej. W tej produkcji zagrał młodego boksera, który, z powodu kontuzji, zostaje odsunięty od zawodów, ale w mściwy sposób wdaje się w bójkę z lekarzem, rozlewając krew. Mimo pierwszych mieszanych ocen krytyków, film uchodził za zapowiedź jego przyszłej kariery. Kolejnym dziełem Skolimowskiego był scenariusz do filmu Nóż w wodzie (1961) w reżyserii Romana Polańskiego, który bada psychologiczną dynamikę między parą a tajemniczym młodym mężczyzną. Zmiany, które Skolimowski zasugerował były kluczowe w sukcesie tego tytułu, który zdobył wiele nagród międzynarodowych, mimo że w Polsce napotykał ostrą krytykę ze względu na jego zawartość.

1964–1967: Pierwsze cztery filmy polskie reżysera

Debiutem reżyserskim Skolimowskiego był film Rysopis (1964), który powstał z etiud realizowanych podczas studiów w łódzkiej szkole filmowej. Film ukazuje zmagania młodego mężczyzny, Andrzeja Leszczyca (role zagrał sam Skolimowski), który staje przed dylematem porzucenia studiów i możliwości ucieczki przed służbą wojskową. Nowatorskie podejście w ukazaniu rzeczywistości w Rysopisie wzbudziło emocje i uznanie, co zaowocowało nagrodą Syrenki Warszawskiej oraz Grand Prix na Festiwalu Filmowym w Arnhem. Drugim pełnometrażowym dziełem reżysera był film Walkower (1965), kontynuujący losy Leszczyca, który staje przed decyzją o walce, mając na uwadze strach przed silniejszym przeciwnikiem. Pomimo krytycznych głosów na temat Walkowera, zyskał uznanie na międzynarodowej scenie filmowej.

Film Bariera (1966) również wzbudził kontrowersje, gdyż musiał zrezygnować z zagrania tytułowej roli. Scenariusz bazował na wcześniejszym projekcie Kazimierza Karabasza, a temat obrazu dotykał tradycji romantycznej w kontekście II wojny światowej. W końcu, w 1967 roku zrealizował film Ręce do góry, będący dobitnym obrazem młodego pokolenia, które nie czuje już traumy wynikającej z przeszłości. Film był tak kontrowersyjny, że jego dystrybucja została wstrzymana aż do 1985 roku, co nie zatrzymało Skolimowskiego w jego artystycznym rozwoju.

1967–1991: Na emigracji

Po wyjeździe z kraju, podczas pracy nad filmem Ręce do góry, Skolimowski zrealizował w Belgii obraz Start (Le Départ, 1967). Film ten skupia się na dylematach młodego fryzjera (Jean-Pierre Léaud), który marzy o udziale w rajdzie. Odniósł on międzynarodowy sukces, zdobywając Grand Prix Złotego Niedźwiedzia na 17. MFF w Berlinie, ale w Polsce pozostał mało znany. W 1968 roku Skolimowski nakręcił w Czechosłowacji odcinek nowelowy Dialog 20-40-60, a dwa lata później, już jako reżyser w Wielkiej Brytanii, podjął się realizacji Na samym dnie (Deep End, 1970). Film ten poruszał wątki międzyludzkich relacji, ponownie jednak nie doczekał się uznania widowni. Równocześnie ukazały się Przygody Gerarda (1970), które również zderzyły się z krytyką i przegranym polem do walki z ustalonymi normami kinematograficznymi.

Pojawiły się jednak także pozytywne reakcje na nowatorską produkcję Wrzask (1978), której kluczowa scena sprawiła, iż film został pozytywnie odebrany przez krytyków, w tym Rogera Eberta, który zaznaczył jakość wykonania tej produkcji. Skolimowski zrealizował również Fuchę (Moonlighting, 1982), będącą obrazem kondycji polskich emigrantów w Londynie, co przyniosło mu uznanie oraz nagrodę za scenariusz na festiwalu w Cannes. W 1984 roku wyreżyserował film Najlepszą zemstą jest sukces, a w 1985 roku powstał Latarniowiec (The Light Ship), natomiast Wiosenne wody (Torrents of Spring, 1987) oraz Ferdydurke (30 Door Key, 1991) również spotkały się z mieszanymi recenzjami.

Od 2008: Powrót do Polski

Pierwszym projektem po długiej przerwie był film Cztery noce z Anną (2008), inspirowany japońskim opowiadaniem Yasunariego Kawabaty. Sukces tego obrazu otworzył nowe drzwi w jego karierze. Kolejno, w Essential Killing (2010) zrealizował historię afgańskiego taliba, który staje w walce o przetrwanie. Film zdobył na 67. MFF w Wenecji Grand Prix Jury oraz Puchar Volpiego. W następnych latach zrealizował jeszcze 11 minut (2015), ukazując mozaikowe życie wielkomiejskich postaci. Jego ostatni film IO (2022) spotkał się z dużym uznaniem i został doceniony przez krytyków, a także był polskim kandydatem do Oscara.

Rola w filmie The Palace (2023) Romana Polańskiego, za którą Skolimowski wraz z Ewą Piaskowską odpowiadał jako autorzy scenariusza, spotkała się z kiepskim odbiorem krytyków, co przyczyniło się do bojkotu tej produkcji przez krytyków anglosaskich.

Występy aktorskie

Jerzy Skolimowski zadebiutował jako aktor w swoim własnym filmie Niewinni czarodzieje, natomiast w Rysopisie, Walkowerze oraz Rękach do góry odgrywał główne role. Pojawiał się także jako aktor w innych produkcjach, takich jak Sposób bycia (1966) Jana Rybkowskiego, Poślizg (1972) Jana Łomnickiego, Fałszerstwo (1981) Volkera Schlöndorffa oraz wiele innych, w tym w Marsjanie atakują! (1996) Tima Burtona. Również wystąpił w teledysku do utworu Dawida Podsiadły, którego premiera miała miejsce 7 lutego 2023 roku.

Kariera malarska

Pod koniec lat 70. XX wieku Skolimowski podjął wyzwanie malarskie, realizując prace różnorodne, od plakatów po abstrakcyjny ekspresjonizm. Jego pierwsza profesjonalna wystawa miała miejsce w Los Angeles w 1998 roku, a w Polsce zadebiutował w 2002 roku w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Jego dzieła były także prezentowane w kopalni soli w Wieliczce (2004), w Pałacu w Wilanowie (2004) oraz na Międzynarodowym Festiwalu Nowe Horyzonty (2007) w Wrocławiu.

Poglądy polityczne

Skolimowski włączył się aktywnie w życie polityczne, zostając członkiem honorowego komitetu wspierającego Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 oraz 2015 roku.

Życie prywatne

W latach 1959–1965 Jerzy Skolimowski tworzył związek z utalentowaną aktorką Elżbietą Czyżewską. Po ich rozstaniu postanowił ułożyć sobie życie na nowo i ożenił się z Joanną Szczerbic, która przyszła na świat w 1941 roku, a zmarła w 2014 roku. Para doczekała się dwóch synów: Michała, urodzonego w 1968 roku, oraz Józefa, który przyszedł na świat w 1970 roku i zmarł w 2012 roku.

Obaj synowie Skolimowskiego, idąc w ślady ojca, zaangażowali się w pisanie scenariuszy oraz oferowanie wsparcia przy jego projektach filmowych. Niestety, odszedł nieoczekiwanie Józef, kiedy przebywał z Michałem w Indiach, co na pewno było dla rodziny ogromnym szokiem.

Po stracie ukochanej żony, Jerzy związał się ze swoją długoletnią współpracowniczką, Ewą Piaskowską, która przyszła na świat w 1973 roku. To nowa relacja pokazuje, jak Skolimowski potrafił odnaleźć się w trudnych momentach życia, budując nowe więzi i kontynuując swoją artystyczną drogę.

Styl filmowy

Jerzy Skolimowski, twórca filmowy, często określany jest w polskiej literaturze filmoznawczej jako outsider. Jednak, według Ewy Mazierskiej, taka etykieta może być myląca. Mazierska zauważa, że Skolimowski nie był izolowany, ponieważ regularnie podejmował współpracę z innymi uznawanymi reżyserami, takimi jak Andrzej Wajda czy Roman Polański. W latach 60. XX wieku, jego twórczość była wręcz uważana za głos pokolenia, co sprawia, że trudno mówić o jego odosobnieniu od szerszego kontekstu społecznego. W konsekwencji, Mazierska klasyfikuje go jako „nonkonformistę”, podkreślając również stylistyczne powiązania między jego filmami a dziełami Polańskiego oraz Jean-Luca Godarda. Twórczość Skolimowskiego często wpisuje się w zjawisko określane jako „trzecia fala” polskiego kina.

Tadeusz Lubelski interpretuje cztery pierwsze filmy pełnometrażowe Skolimowskiego jako jednorodną całość, szczególnie uwzględniając jedność czasu i miejsca. Na przykład, akcja „Rysopisu” rozgrywa się 1 września, co stanowi aluzję do wybuchu II wojny światowej, w czasie od 4:45 do 15:10, momentu odjazdu pociągu, który zabiera Andrzeja Leszczyca do jednostki wojskowej. Natomiast „Walkower” odbywa się w przeciągu dwóch dni; Leszczyc najpierw instynktownie opuszcza pociąg, aby ostatecznie wrócić, konfrontując się z własnym lękiem. Film „Bariera” rozgrywa się od Wielkiej Soboty do poranka wielkanocnego, a z kolei „Ręce do góry” toczy się w czasie jednej nocy. Warto podkreślić, że „akcja jego filmów ma charakter umowny, kolażowy, można ją postrzegać jako zapis świadomości autora”.

Mariola Jankun-Dopartowa dostrzegała w wczesnych filmach Skolimowskiego potencjalne inspiracje groteską związaną z Witoldem Gombrowiczem oraz Tadeuszem Różewiczem. W szczególności, „Rysopis” jest interpretowany jako przykład misternej autokreacji:

Bohater Skolimowskiego dokonuje aktu autokreacji w rzeczywistości rozproszonej i rozbitej, w zgodzie z materią tej rzeczywistości. Nie próbuje niczego rekonstruować, naprawiać, rehabilitować, lecz burzy wszystko, co nosi choćby pozory stabilizacji, ładu, czystości. Jednak celem tej destrukcji jest próba przekroczenia granicy, poza którą może się znajdować jakiś inny porządek rzeczywistości.

Podążając za myślą Gombrowicza, Jacek Nowakowski podkreśla, że Skolimowski, podobnie jak Gombrowicz, stosuje symbole i metafory, „aby za pomocą groteskowej stylizacji zburzyć ich (sakralną nieraz) formę”. Jego celem jest także odzwierciedlenie dylematów generacji, próbującej znaleźć swoje miejsce w kontekście pokolenia Kolumbów.

Iwona Grodź zaznacza, że filmy Skolimowskiego kręcone na emigracji często koncentrują się na motywie inicjacji, zazwyczaj miłosnej, lub dojrzewania. W przeciwieństwie do jego wcześniejszych dzieł, w których reżyser z powodzeniem łączył perspektywę kamery z punktu widzenia protagonisty (jak w „Rysopisie”), filmy realizowane na obczyźnie charakteryzują się bezosobową narracją. Bruce Hodsdon z australijskiego czasopisma „Senses of Cinema” opisał twórczość reżysera w sposób następujący:

Z niepokojem i pomysłowością przypadkowego turysty, który przywodzi na myśl Raúla Ruiza, Skolimowski stworzył prace rozpięte między surrealizmem a absurdem. […] Jego kino to kino ironii, niejednoznacznie rozgrywające się, często w symulowanych przestrzeniach performatywnych – opuszczonym ringu bokserskim, pustej ciężarówce do przewozu bydła, opróżnionym basenie, londyńskim autobusie, klaustrofobicznym latarniowcu i barokowej Wenecji – umiejscowionych pomiędzy rzeczywistością a fantazją, gdzie to, co realne, przechodzi w metaforę.

Na koniec, Konrad Klejsa zwraca uwagę, że istnieją cztery istotne wymiary interpretacji dzieł Skolimowskiego:

• poziom prywatny, związany z biograficzną legendą Skolimowskiego jako nonkonformisty,
• poziom społeczno-polityczny, związany z dziedzictwem października 1956 roku oraz okresem małej stabilizacji,
• poziom kultury europejskiej, przypominający francuską Nową Falę oraz ogólną diagnozę stanu młodzieży sprzed roku 1968,
• poziom kultury polskiej, w odwołaniach do polskiej tradycji romantycznej oraz dziedzictwa gombrowiczowskiego.

Filmografia

Filmografia Jerzego Skolimowskiego to fascynujący temat, w którym można dostrzec niezwykłą ewolucję jego kariery na przestrzeni lat. Poniższa tabela przedstawia kluczowe dzieła artysty, ukazując różnorodność ról oraz obowiązków, jakie podejmował w swoich produkcjach.

Rok	Tytuł	Reżyser	Scenarzysta	Producent	Aktor (rola)	Uwagi
1960	Oko wykol	_	_	_	_	etiuda szkolna
1960	Hamleś	_	_	_	_	etiuda szkolna
1960	Niewinni czarodzieje	_	_	_	bokser	reż. Andrzej Wajda
1961	Pieniądze albo życie	_	_	_	_	etiuda szkolna
1961	Rzeźba	_	_	_	_	etiuda szkolna
1961	Nóż w wodzie	_	_	_	_	reż. Roman Polański
1961	Erotyk	_	_	_	_	etiuda szkolna
1962	Druga taryfa	_	_	_	_	etiuda szkolna
1964	Rysopis	_	_	_	Andrzej Leszczyc	film fabularny
1965	Walkower	_	_	_	Andrzej Leszczyc	film fabularny
1965	Sposób życia	_	_	_	Leopold	reż. Jan Rybkowski
1966	Bariera	_	_	_	kelner-konferansjer	film fabularny
1967	Ręce do góry	_	_	_	Andrzej Leszczyc	film fabularny
1967	Start	_	_	_	_	film fabularny
1968	Dialog 20-40-60	_	_	_	_	segment Dwudziestolatkowie
1970	Przygody Gerarda	_	_	_	_	film fabularny, adaptacja powieści Arthura Conana Doyle’a
1970	Na samym dnie	_	_	_	pasażer w metrze	film fabularny
1971	Król, dama, walet	_	_	_	_	film fabularny, adaptacja powieści Vladimira Nabokova
1972	Poślizg	_	_	_	właściciel warsztatu samochodowego	reż. Jan Łomnicki
1978	Wrzask	_	_	_	pacjent szpitala psychiatrycznego	film fabularny, adaptacja opowiadania Roberta Gravesa
1981	Fałszerstwo	_	_	_	Hoffmann	reż. Volker Schlöndorff
1982	Fucha	_	_	_	_	film fabularny
1984	Najlepszą zemstą jest sukces	_	_	_	_	film fabularny
1985	Białe noce	_	_	_	pułkownik Czajko	reż. Taylor Hackford
1985	Latarniowiec	_	_	_	_	film fabularny, adaptacja powieści Siegfrieda Lenza
1987	Big Shots	_	_	_	Doc	reż. Robert Mandel
1989	Wiosenne wody	_	_	_	Wiktor Wiktorowicz	film fabularny, adaptacja powieści Iwana Turgieniewa
1991	Ferdydurke	_	_	_	dyrektor szkoły	film fabularny, adaptacja powieści Witolda Gombrowicza
1993	Motyw cienia	_	_	_	_	reż. Józef Skolimowski, Michał Skolimowski
1996	Marsjanie atakują!	_	_	_	doktor Zeigler	reż. Tim Burton
1998	Los Angeles bez mapy	_	_	_	minister	reż. Mika Kaurismäki
1999	Operacja Samum	_	_	_	Hayes, szef CIA	reż. Władysław Pasikowski
2000	Zanim zapadnie noc	_	_	_	profesor	reż. Julian Schnabel
2007	Wschodnie obietnice	_	_	_	Stiepan Chitrow	reż. David Cronenberg
2008	Cztery noce z Anną	_	_	_	_	film fabularny
2009	Naznaczony	_	_	_	Wojciech Radler	serial fabularny
2010	Essential Killing	_	_	_	_	film fabularny
2012	Bitwa pod Wiedniem	_	_	_	król Jan III Sobieski	reż. Renzo Martinelli
2012	Ixjana	_	_	_	_	reż. Józef Skolimowski, Michał Skolimowski
2012	Avengers	_	_	_	Gieorgij Łuczkow	reż. Joss Whedon
2015	11 minut	_	_	_	_	film fabularny
2018	Juliusz	_	_	_	Olgierd Szybenik	reż. Aleksander Pietrzak
2020	To nie my	_	_	_	_	film krótkometrażowy z cyklu W domu
2022	IO	_	_	_	_	film fabularny
2022	The Palace	_	_	_	_	reż. Roman Polański
2022	Warszawianka	_	_	_	Stanisław Czułkowski	serial fabularny
2024	Porządny człowiek	_	_	_	profesor	serial fabularny

Nagrody

W dorobku Jerzego Skolimowskiego znajduje się szereg znakomicie ocenianych filmów, które przyniosły mu liczne nagrody. Poniżej przedstawiamy zestawienie najważniejszych wyróżnień, które artysta zdobył w ciągu swojej kariery.

Rok	Tytuł	Festiwal	Nagroda	Wynik
1964	Rysopis	Festiwal Filmowy Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej	Nagroda za reżyserię	Wygrana
1965	Rysopis	Klub Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich	Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego	Wygrana
1965	Rysopis	Festiwal Filmowy w Arnhem	Grand Prix za reżyserię	Wygrana
1965	Walkower	Festiwal Filmowy w Arnhem	Grand Prix za reżyserię	Wygrana
1965	Walkower	Międzynarodowe Targi Filmowe w Mannheim	Wyróżnienie	Wygrana
1965	Walkower	Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna	Nagroda im. Andrzeja Munka	Wygrana
1966	Walkower	„Cahiers du Cinéma”	Nagroda pisma	Wygrana
1966	Bariera	Festiwal Filmów Autorskich w Bergamo	Grand Prix	Wygrana
1966	Bariera	Klub Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich	Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego	Wygrana
1967	Start	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie	Złoty Niedźwiedź	Wygrana
1967	Start	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie	Nagroda FIPRESCi	Wygrana
1968	Bariera	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Valladolid	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
1978	Wrzask	Festiwal Filmowy w Cannes	Nagroda Jury	Wygrana
1981	Ręce do góry	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Nagroda Dziennikarzy	Wygrana
1981	Ręce do góry	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Barcelonie	Wyróżnienie Specjalne	Wygrana
1982	Fucha	Festiwal Filmowy w Cannes	Nagroda Jury za scenariusz	Wygrana
1985	Latarniowiec	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
1985	Latarniowiec	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji	Nagroda Związku Włoskich Dziennikarzy Filmowych dla filmu zagranicznego	Wygrana
2008	Cztery noce z Anną	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Wyróżnienie Jury	Wygrana
2008	Cztery noce z Anną	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Nagroda Festiwali i Przeglądów Filmu Polskiego za Granicą	Wygrana
2008	Cztery noce z Anną	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tokio	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
2009	Cztery noce z Anną	The New York Polish Film Festival	Nagroda „Ponad Granicami” im. Krzysztofa Kieślowskiego	Wygrana
2009	Cztery noce z Anną	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszą reżyserię	Wygrana
2009	Cztery noce z Anną	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszy film	Nominacja
2009	Cztery noce z Anną	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszy scenariusz	Nominacja
2009	Cztery noce z Anną	Festiwal Reżyserii Filmowej w Świdnicy	Złoty Dzik	Wygrana
2009	Cztery noce z Anną	Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia”	Nagroda Dziennikarzy	Nominacja
2009	Nóż w wodzie	Festiwal Filmowy i Artystyczny „Lato Filmów”	Nagroda za najlepszy scenariusz w historii polskiego kina	Wygrana
2010	Essential Killing	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
2010	Essential Killing	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mar del Plata	Nagroda Dziennikarzy	Wygrana
2010	Essential Killing	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mar del Plata	Nagroda Główna „Złote Ombu”	Wygrana
2011	Essential Killing	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Złote Lwy	Wygrana
2011	Essential Killing	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Nagroda za reżyserię	Wygrana
2011	Essential Killing	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszy film	Wygrana
2011	Essential Killing	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszą reżyserię	Wygrana
2011	Essential Killing	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszy scenariusz	Nominacja
2011	Essential Killing	Sopot Film Festival	„Parasolnik” dla najlepszego filmu festiwalu	Wygrana
2015	11 minut	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
2015	11 minut	Lisbon & Estoril Film Festival	Nagroda “Jaeger-LeCoultre” dla najlepszego filmu	Wygrana
2016	11 minut	Central and Eastern European Film Festival „CinEast”	Nagroda Krytyków	Wygrana
2016	11 minut	Golden Rooster and Hundred Flowers Film Festival	Nagroda za reżyserię	Wygrana
2016	11 minut	The New York Polish Film Festival	Nagroda Specjalna	Wygrana
2016	11 minut	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszą reżyserię	Nominacja
2016	11 minut	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za najlepszy scenariusz	Nominacja
2022	IO	Festiwal Filmowy w Cannes	Nagroda Jury	Wygrana
2022	IO	Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce	Nagroda Specjalna Jury	Wygrana
2022	IO	Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce	Nagroda Krytyków Chicagowskich	Wygrana
2022	IO	Stowarzyszenie Filmowe Krytyków Nowojorskich	Najlepszy film międzynarodowy	Wygrana
2022	IO	Stowarzyszenie Filmowe Krytyków w Los Angeles	Najlepszy film obcojęzyczny	Wygrana
2022	IO	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Valladolid	Nagroda za reżyserię	Wygrana
2023	IO	Nagrody Akademii Filmowej	Oscar dla najlepszego filmu międzynarodowego	Nominacja

Wyróżnienia honorowe i odznaczenia

Wyróżnienia, które otrzymał Jerzy Skolimowski, są świadectwem jego wybitnej pracy i znaczenia w przemyśle filmowym. Jego osiągnięcia są doceniane zarówno w kraju, jak i za granicą.

Rok	Instytucja	Wyróżnienie
2003	Polska Akademia Filmowa	Nagroda Specjalna „Orzeł”
2005	Festiwal Gwiazd w Międzyzdrojach	odciśnięcie dłoni na Promenadzie Gwiazd
2010	Camerimage	Nagroda za całokształt twórczości dla polskiego reżysera ze szczególną wrażliwością wizualną
2011	Prezydent RP	Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
2011	Prezydent Francji	Krzyż Oficerski Orderu Sztuki i Literatury
2011	„Polish Market”	Perła Honorowa Polskiej Gospodarki
2011	Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie	doktorat honoris causa
2015	Motovun Film Festival	Nagroda „Maverick” za całokształt twórczości
2015	Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi	doktorat honoris causa
2016	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji	Złoty Lew za całokształt twórczości
2016	Forum Kina Europejskiego „Cinergia” w Łodzi	Złoty Glan
2018	Festiwal Polskich Filmów Fabularnych	Platynowe Lwy za całokształt twórczości
2018	Fundacja Polskiego Godła Promocyjnego	Wybitny Polak
2018	Festiwal Filmów-Spotkań NieZwykłych w Sandomierzu	Korona Sandomierska dla Reżysera NieZwykłego
2019	Stowarzyszenie Autorów ZAiKS	Honorowe członkostwo
2020	Stowarzyszenie Filmowców Polskich	Nagroda za wybitne osiągnięcia artystyczne
2022	Polskie Nagrody Filmowe	Orzeł za osiągnięcia życia
2022	Camerimage	Nagroda Filmowa Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego za osiągnięcia życia
2024	Miasto Łódź	Gwiazda w Łódzkiej Alei Gwiazd

---

Oceń: Jerzy Skolimowski

---