Jerzy Hauptmann

Nauka i edukacja

Jerzy Hauptmann był znaczącą postacią w dziedzinie polskiej nauki społecznej oraz administracji publicznej.

Urodził się 24 listopada 1920 roku w Łodzi, skąd wywodziło się jego poczucie tożsamości narodowej oraz pasja do badań.

Hauptmann odznaczał się nie tylko zaangażowaniem akademickim, ale także wyjątkową odwagą w czasie II wojny światowej, kiedy to brał udział w powstaniu warszawskim, walcząc o niepodległość swojego kraju.

W późniejszych latach zyskał reputację jako profesor w Park University, gdzie miał okazję dzielić się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z kolejnymi pokoleniami studentów.

Jego wkład w rozwój politologii oraz badania nad administracją publiczną pozostaje inspiracją dla wielu badaczy oraz praktyków w tej dziedzinie.

Hauptmann zmarł 29 stycznia 2008 roku w Parkville, ale jego dziedzictwo wciąż żyje w pamięci jego uczniów oraz w polskiej kulturze naukowej.

Życiorys

10 grudnia 1939 roku Jerzy Hauptmann trafił do obozu przesiedleńczego w Radogoszczu. Odmawiając podpisania volkslisty, uważał się za Polaka. Podkreślał, że w Łodzi przynależność narodowa zależała przede wszystkim od poczucia tożsamości, a nie od pochodzenia. Został następnie przetransportowany przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa. W okresie II wojny światowej pracował w Dyrekcji Miejskich Wodociągów i Kanalizacji oraz aktywnie uczestniczył w działalności Armii Krajowej.

Hauptmann walczył w batalionie „Kiliński” pod pseudonimem „Okularnik”. W powstaniu warszawskim pełnił funkcję plutonowego podchorążego, a później podporucznika w ramach kompanii „Warta” oraz „Osa”. Współtworzył łączność kanałową, co było kluczowe w trakcie walk. Po zakończeniu powstania, 20 września 1944 roku, stał się żołnierzem 28 Dywizji Piechoty Armii Krajowej im. Stefana Okrzei. Niestety, trafił do niewoli niemieckiej i został umieszczony w Oflagu VII A w Murnau.

Po zakończeniu II wojny światowej Hauptmann osiedlił się w Innsbrucku, gdzie w 1947 roku zakończył studia prawnicze na Leopold-Franzens-Universität. Jego praca doktorska została obroniona w roku 1948. W drugiej połowie lat 40. aktywnie działał w austriackiej Polonii, pełniąc m.in. funkcję prezesa Związku Akademików Polskich w Innsbrucku oraz prezydenta Zjednoczenia Polaków w Tyrolu.

W 1950 roku Hauptmann przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1951 roku rozpoczął pracę na Park University. W 1967 roku założył czasopismo Midwest Review of Public Administration, a w 1982 stworzył Park University’s Graduate School of Public Affairs, która w 2001 roku została nazwana jego imieniem (Hauptmann School for Public Affairs). W latach 1964–1971 organizował polsko-niemieckie sympozja w Lindenfels razem z Gottholdem Rhode.

Na uwagę zasługuje również jego tłumaczenie na język angielski książki Józefa Mackiewicza pt. „Zwycięstwo prowokacji” (wyd. 2009). Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Orderem Virtuti Militari (V Klasy). Od 1974 był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Przypisy

  1. LudwikaL. Majewska LudwikaL., Obóz przesiedleńczy w Radogoszczu (1939–1940) w zeznaniach i wspomnieniach wysiedlanej łódzkiej inteligencji, [w:] LudwikaL. Majewska (red.), Tułacze. Wysiedlenia z ziem polskich inkorporowanych do III Rzeszy podczas II wojny światowej, Łódź: Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, 2023 r., s. 34, ISBN 978-83-963767-6-3.
  2. Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 115. docplayer.pl. [dostęp 04.11.2016 r.]

Oceń: Jerzy Hauptmann

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:16