Maks Haneman


Maks Haneman, znany również jako Max Hannemann lub Hanneman, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiej sztuki. Urodził się 11 maja 1882 roku w Łodzi, a jego życie zakończyło się w tragicznych okolicznościach, przed rokiem 1944, najprawdopodobniej w łódzkim getcie.

Był to polski malarz o żydowskich korzeniach, którego twórczość, choć może mniej znana, zasługuje na uwagę w kontekście artystycznego dziedzictwa Polski. Jego prace odzwierciedlają nie tylko talent artystyczny, ale także realia życia w tumultuous historycznych czasach, którym przyszło mu żyć.

Życiorys

Maks Haneman rozpoczął swoją przygodę ze sztuką w 1907 roku, podejmując studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był pod opieką znakomitych artystów, ucząc się pod okiem Leona Wyczółkowskiego oraz Teodora Axentowicza. Po roku nauki zrezygnował z możliwości kształcenia, powracając na uczelnię w 1911 roku, by znów opuścić ją w roku 1914. Po pewnym czasie, w 1916 roku, postanowił kontynuować naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, jednak w 1919 roku znów przybył do krakowskiej Akademii, gdzie ostatecznie otrzymał dyplom w 1920 roku.

Debiut artysty miał miejsce na Wystawie Sztuki Żydowskiej, która odbyła się w Łodzi w 1921 roku. W jego twórczości widoczny był silny wpływ podróży do Palestyny, a obrazy Hanemana ukazywały motywy orientalne, żydowskie oraz chrześcijańskie. W tym czasie Maks był aktywnym członkiem Zrzeszenia Artystów Żydowskich „Muza” działającego w Warszawie. Na początku lat 20. Haneman przeniósł się do Zakopanego, gdzie otworzył sklep z pamiątkami, w którym sprzedawał również swoje obrazy inspirowane wspaniałymi Tatrami oraz unikalną atmosferą tego kurortu.

Mimo zmiany miejsca zamieszkania, jego artystyczna działalność nie ustała. Kontynuował tworzenie oraz aktywnie brał udział w żydowskim życiu artystycznym w Łodzi. W 1924 oraz 1927 roku miał dwie duże wystawy w łódzkiej Miejskiej Galerii Sztuki. Jego kolejna podróż do Palestyny i Egiptu miała miejsce w 1925 roku, a po powrocie wystawiał swoje prace w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Również w 1927 roku prezentował swoje dzieła we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a w 1928 roku powrócił do tego samego towarzystwa w Krakowie.

W 1930 roku Haneman wziął udział w międzynarodowej wystawie odbywającej się w Budapeszcie. Po powrocie do Zakopanego, jego prace znajdowały się na wystawie w tym samym roku, a kolejna miała miejsce w 1933 roku. W 1937 roku zorganizowano dużą wystawę jego twórczości w łódzkiej loży Bnei Brith. Niestety, po wybuchu II wojny światowej, artysta został przez hitlerowców pozbawiony całego majątku i wrócił do Łodzi, gdzie znalazł się w getcie. Informacje na temat jego losu w tamtych czasach są nieznane, lecz przypuszcza się, że zginął w getcie pomiędzy 1941 a 1944 rokiem.

Twórczość

Maks Haneman był artystą, który z pasją malował różnorodne sceny, szczególnie te związane z naturą Tatr, jak również ujmujące portrety i sceny rodzajowe. Jego twórczość została wzbogacona poprzez podróże do takich miejsc jak Palestyna i Egipt, co zaowocowało nowymi inspiracjami i czytelniejszymi przedstawieniami widoków.

Obrazy Hanemana są dostępne do podziwiania w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie, a także w Muzeum Tatrzańskim im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem. Jego prace można znaleźć również w wielu prywatnych kolekcjach, co świadczy o dużym zainteresowaniu jego sztuką i nieprzemijającej wartości twórczości.

Przypisy

  1. Miniony świat. Malarstwo Artystów Żydowskich. Katalog wystawy w Galerii Rynku Sztuki, Łódź 27.08.2004 r. – 04.09.2004 r.

Oceń: Maks Haneman

Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:13