Szczepan Andrzejewski to postać, która wpisała się na stałe w historię polskiej sztuki. Urodził się 13 stycznia 1892 roku w Łodzi, a jego życie zakończyło się 4 listopada 1950 roku w Woźnikach. Był on nie tylko twórcą, ale również wpisywał się w nurt szkoły monachijskiej, co czyni go ważnym elementem w polskiej kulturze artystycznej.
Jako malarz, Andrzejewski różnorodnie eksplorował techniki i tematy, a jego prace odzwierciedlają zarówno wpływy europejskie, jak i lokalne zainteresowania. Jego dorobek artystyczny zasługuje na szczegółowe badania oraz docenienie w kontekście rozwoju polskiego malarstwa.
Życiorys
7 maja 1912 roku zainaugurował swoją edukację w Klasie Rysunku, znajdującej się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W trakcie tego okresu jego nauczycielem był Karl Raupp. Po zakończeniu studiów, w 1914 roku, powrócił do Łodzi, gdzie podjął pracę jako nauczyciel wychowania plastycznego w lokalnym gimnazjum.
W 1923 roku ustanowił prywatną szkołę sztuk pięknych przy ul. Kilińskiego 141, co oznaczało ważny krok w jego kariery edukacyjnej i artystycznej. Następnie, w roku 1933, otworzył letnią szkołę w Woźnikach. Jego działalność edukacyjna trwała jednak w cieniu nadchodzących wstrząsów historycznych.
W wyniku niestety tragicznych okoliczności, w latach 1939 i 1942, został aresztowany przez gestapo, co doprowadziło do osadzenia go w więzieniu policyjnym w Radogoszczu, w pobliżu Łodzi. Dnia 4 czerwca 1943 roku Andrzejewski został deportowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Pracował tam w obozowej pralni, a w wolnych chwilach oddawał się swojej pasji artystycznej, malując portrety współwięźniów oraz pejzaże, a także sceny z życia obozowego.
Dnia 26 sierpnia 1944 roku, Andrzejewski został przewieziony do obozu Kaufering VI, który był podobozem KL Dachau. W tym miejscu zmuszony był do pracy w fabryce porcelany, należącej do SS, w Allach, gdzie dekorował figurki i przedmioty codziennego użytku, nadając im nazistowskie wzory.
Po zakończeniu wojny, w październiku 1945 roku, powrócił do Woźnik, gdzie w kolejnych latach jego twórczość koncentrowała się na przedstawieniu codziennego życia więźniów w obozach koncentracyjnych.
Andrzejewski, najlepszy w swoim fachu pejzażysta, był także utalentowanym autorem martwych natur, simbolicznych scen i portretów. W jego dorobku artystycznym znajdują się prace, które powstały po zakończeniu II wojny światowej, tworzone w stylu późnego impresjonizmu. Tematyka tych prac obejmuje pejzaże, wiejskie scenerie oraz portrety mieszkańców wsi.
Wszystkie jego dzieła są cenione i znajdują się w takich instytucjach jak: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowe w Sieradzu oraz w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
Przypisy
- Muzeum Miasta Łodzi | Dzień Wolnej Sztuki [online], dzienwolnejsztuki.pl [dostęp 26.04.2024 r.]
- Porta Polonica
- Kartoteka Więźniów Radogoszcza
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Małgorzata Braszka | Michał Jarmicki | Olga Podfilipska-Krysińska | Sławomir Maciejewski | Czesław Lasota | Melania Fogelbaum | Piotr Siadul | Joanna Holcgreber | Anna Beata Bohdziewicz | Władysław Eiger | Małgorzata Potocka (aktorka) | Andrzej Włast | Szaja Kozłowski | Aron Haber Beron | Bolesław Pacanowski | Ewa Filipczuk | Igor Omulecki | Włodzimierz Adamski | Towa Ben Cewi | Andrzej GrendaOceń: Szczepan Andrzejewski