Wiesław Brudziński

---

Życiorys

Wiesław Brudziński, syn farmaceuty Aleksandra Kupke oraz nauczycielki Pelagii, z domu Brudzińskiej, dołączył do grona wybitnych postaci literackich. Jego kariera rozpoczęła się w 1938 roku, kiedy to zakończył edukację w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi, uzyskując maturę. Zaledwie dwa lata wcześniej, w 1936 roku, zadebiutował na łamach poznańskiej „Kultury” z felietonem satyrycznym „A bliźniego swego jak siebie samego…”. Współpraca z tym czasopismem trwała aż do września 1939 roku, kiedy to równocześnie publikował artykuły w miesięczniku „Wymiary” (1938–1939), prowadząc dział zatytułowany „Trybuna młodych”. Jego twórczość była również obecna na łamach „Wróbli na Dachu”, a w czerwcu 1938 roku podjął nowe życie w Wieluniu.

W okresie II wojny światowej Brudziński pracował jako pomocnik biurowy, a po zakończeniu konfliktu zbrojnego na nowo osiedlił się w Łodzi. W marcu 1945 roku rozpoczął karierę jako sekretarz redakcji w tygodniku „Szpilki”, a od 1952 roku stał się członkiem kolegium redakcyjnego. Jego publikacje obejmowały szereg form literackich: satyry, fraszki, humorystyczną prozę oraz przekłady z języka niemieckiego, w tym cykl „Miniatury” opublikowany w 1952 roku. Dodatkowo, jego prace satyryczne pojawiały się w rubryce „Na marginesie” w „Rzeczypospolitej” (1945), w „Dzienniku Łódzkim” (1945–1946) oraz w „Kocyndrze” (1946).

W latach 1946–1949 Brudziński był redaktorem „Muchy”, gdzie publikował do 1951 roku. Jego twórczość zyskała również uznanie wśród teatru satyrycznego, kabaretów literackich takich jak Stańczyk i Szpak, a także na estradzie i w radiu. W latach 1956–1980 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Szpilek”, gdzie też prezentował swoje utwory. W 1946 roku przystąpił do Związku Zawodowego Literatów Polskich, co podkreślało jego zaangażowanie w środowisko literackie.

Po zakończeniu swej aktywności literackiej, niegdyś bliski związkowi ze słowem pisanym artysta, pożegnał się z życiem i został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (Kwatera: W-XIX-3, Rząd: 2, Grób: 9).

Publikacje

Wiesław Brudziński, wybitny twórca literacki, zasłynął swoją różnorodną działalnością pisarską, w ramach której stworzył wiele cenionych dzieł. Oto wybrane publikacje, które pochodzą z jego bogatego dorobku:

• Herod i spółka. Szopka polityczna. Warszawa: Wydawnictwo ZG ZMP Dział Oświatowo-Szkoleniowy 1949 (współautor: T. Polanowski),
• Zaczepki. Warszawa: KiW 1949 (satyry),
• Zatrute strzały. Humoreski. Warszawa: KiW 1949,
• Dobroczyńca ludzkości. Komedia satyryczna w 3 aktach. Warszawa 1951 (współautor: A. Marianowicz),
• Małe pranie. Warszawa: Czytelnik 1951, s. 88 (humoreski),
• Głos Ameryki. Dom Słowa Polskiego. 1952 (współautor: A. Marianowicz),
• Nie rób na próżniaka! Warszawa: Czytelnik 1953 (opowiadanie satyryczne),
• Po nosie. Warszawa: Czytelnik 1953 (humoreski),
• Humoreski i fraszki. Warszawa: PIW 1955,
• Miniatury. Warszawa: Czytelnik 1958,
• Zmyślenia. Warszawa: Iskry 1964 (aforyzmy),
• Nowe zmyślenia. Czterysta aforyzmów. Warszawa: Iskry 1967,
• Zmyślenia III. Warszawa: Iskry 1973 (aforyzmy).

Każde z tych dzieł przyczyniło się do wzbogacenia polskiej literatury, a różnorodność formy odzwierciedla szeroki zakres tematyczny oraz umiejętności Brudzińskiego jako pisarza.

Odznaczenia

Wspaniałe osiągnięcia Wiesława Brudzińskiego są widoczne w przyznanych mu odznaczeniach, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w życie publiczne.

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1961),
• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976).

Nagrody

W ciągu swojej kariery Wiesław Brudziński otrzymał szereg prestiżowych wyróżnień, które podkreślają jego osiągnięcia artystyczne oraz wkład w rozwój kultury. Do najważniejszych nagród, które zdobył, należą:

• nagroda w konkursie Ministra Kultury i Sztuki oraz Związku Literatów Polskich w 1951 roku za komedię Dobroczyńca ludzkości,
• jubileuszowa nagroda dla dziennikarzy przyznana w 1964 roku,
• nagroda Polskiego Radia w konkursie na małe formy rozrywkowe w 1976 roku.

---

Oceń: Wiesław Brudziński

---