Willibald Hentschel


Willibald Hentschel, urodzony 7 listopada 1858 roku w Łodzi, był niemieckim działaczem politycznym, który zaangażował się w kwestie agrarne oraz ideologię volkistowską. Jego działalność koncentrowała się na odnowieniu rasy aryjskiej w środowisku wiejskim, co stanowiło kluczowy element jego podejścia do polityki.

W tego rodzaju inicjatywach Hentschel stosował różnorodne metody, w tym dobre praktyki hodowlane i poligamię, które miały na celu wspieranie jego wizji społecznej. Jego życie zakończyło się 2 lutego 1947 roku w Berg, jednak jego idee pozostają tematem dyskusji w kontekście historii politycznej Niemiec.

Życiorys

Życie Willibalda Hentschela rozpoczęło się w Łodzi, gdzie jego rodzice osiedli po przeprowadzce z Bürgstein. Jego ojciec uruchomił tam własną fabrykę włókienniczą. W 1874 roku rodzina przeniosła się do Drezna, gdzie Hentschel ukończył maturę w 1875, a następnie zapisał się na studia chemiczne oraz fizyczne na Uniwersytecie Technicznym.

W 1877 roku kontynuował edukację w Jenie, będąc pod opieką znanego biologa Ernsta Haeckela. W listopadzie 1879 obronił pracę doktorską zatytułowaną Über den gegenwärtigen Stand ursächlicher Erklärung in der Vererbungserscheinung. Po uzyskaniu doktoratu rozpoczął pracę jako asystent Haeckela, a następnie powrócił na Uniwersytet w Dreźnie, gdzie wspólnie z Rudolfem Schmittem opracował nową metodę produkcji kwasu salicylowego.

Hentschel wykorzystał zarobione pieniądze na zakup dwóch dworów na Śląsku, a w 1883 roku w Dreźnie ożenił się z Hellena Zimmermann, z którą doczekał się pięciu córek. Z lat 1885–1886 pamiętać należy o jego podróży na Zanzibar, a po powrocie zyskał wiele majątku jako chemik, dzięki swoim patentom oraz innowacjom w produkcji indygo.

Po pewnym czasie zajął czołowe miejsce w kręgach akademickich na Uniwersytecie w Heidelbergu, a w 1890 roku stał się członkiem zarządu partii DSP. Jego poglądy, zwłaszcza antysemickie, spotkały się z oporem, co skłoniło go do osiedlenia się w swoim majątku w Seiffersdorf na Śląsku. Tam poświęcił się badaniom nad nawozami oraz pisał książki, w tym Varuna (1901) i Mittgart (1904), w których propagował idee związane z hodowlą rasy aryjskiej.

W 1903 roku zawarł współpracę z Theodorem Fritschem i założył antysemickie czasopismo pod nazwą Hammer. W Mittgart, opublikowanej w 1904 roku, zawarł kontrowersyjny plan, w którym proponował stworzenie nowej społeczności złożonej z 1000 etnicznie czystych mężczyzn i kobiet, mających na celu ratowanie rasy aryjskiej. Uważał, że ich dzieci powinny opuszczać majątki wiejskie w wieku 16 lat, aby odnawiać rasę aryjską. Hentschel marzył o wsi jako miejscu, gdzie mieliby żyć tylko czystokrwiści Niemcy, podczas gdy ci, którzy według niego byli „nieczyści rasowo”, mieliby wyginąć.

Jego kontrowersyjne poglądy spotkały się z ciężką krytyką ze strony liderów religijnych oraz nacjonalistów, którzy postrzegali je jako atak na tradycyjną strukturę rodziny. Hentschel, będący ateistą i zwolennikiem antychrześcijańskiego nacjonalizmu, mimo tego założył Mittgart-Bund, aby popularyzować swoje idee. Podjął także nieudane starania o utworzenie kolonii w Dolnej Saksonii przed 1914 rokiem, napotykając trudności związane z brakiem kobiet do realizacji swojego planu.

Po zakończeniu I wojny światowej jego poglądy związane z nacjonalizmem nie uległy zmianie, jednakże odstąpił od wcześniejszych idei, skupiając się na konieczności przemieszczenia etnicznych Niemców na wschód, by wypchnąć stamtąd Polaków. Hentschel nawoływał do bycia „Artamanen”, określeniem z języka średnio-wysoko-niemieckiego, które oznaczało rolnika. Wskazywał na potrzebę odejścia od miejskiego stylu życia i powrotu do idealizowanej przeszłości wiejskiej.

Jego wizja stała się inspiracją dla powstania Związku Artamanów, który zrzeszał m.in. osoby takie jak Heinrich Himmler i Richard Walther Darré. W dniu 1 sierpnia 1929 roku Hentschel wstąpił do NSDAP, co podkreśla jego zaangażowanie w ówczesny ruch narodowy.

Przypisy

  1. Gregor Pelger: „Willibald Hentschel”, w Ingo Haar & Michael Fahlbusch (red.), Handbuch der völkischen Wissenschaften. Personen – Institutionen – Forschungsprogramme – Stiftungen. Monachium 2008, s. 243.
  2. a b PeterP. Padfield PeterP., Himmler: Reichsführer-SS, London: Cassell, 2001, ISBN 0-304-35839-8, OCLC 45314714 [dostęp 10.08.2021 r.]
  3. a b c Antisemitism: a historical encyclopedia of prejudice and persecution, „Choice Reviews Online”, 43 (04), 2005, s. 43–1926–43–1926, DOI: 10.5860/choice.43-1926, ISSN 0009-4978 [dostęp 10.08.2021 r.]

Oceń: Willibald Hentschel

Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:15