Eugeniusz Stawiński

Polityka i administracja

Eugeniusz Stawiński to postać, która odgrywała istotną rolę w historii Polski, szczególnie w dziedzinie przemysłu oraz polityki. Urodził się 23 września 1905 roku w Łodzi, gdzie spędził swoje wczesne lata. Jego życie zawodowe było zróżnicowane i pełne osiągnięć.

Przez wiele lat Stawiński był związany z techniką tkacką, co miało istotny wpływ na rozwój tego sektora w Polsce. Jako doświadczony technik tkacki, miał możliwość wprowadzenia nowatorskich rozwiązań i usprawnień w procesach produkcyjnych. Jego pasja do pracy w tej dziedzinie przyczyniła się do wzmocnienia łódzkiego przemysłu tekstylnego.

W sferze politycznej, Stawiński zajmował szereg wysokich stanowisk. Od 1947 do 1949 roku pełnił funkcję prezydenta Łodzi, co oznaczało dużą odpowiedzialność za rozwój miasta oraz zarządzanie jego sprawami. W kolejnych latach, od 1949 do 1968, był ministrem przemysłu lekkiego, co podkreśla jego znaczenie w kształtowaniu polityki gospodarczej kraju.

Dodatkowo, Eugeniusz Stawiński zasiadał również jako wiceprezes Rady Ministrów w 1956 roku oraz pełnił obowiązki posła do Krajowej Rady Narodowej. Jego wkład w działalność legislacyjną był widoczny podczas I, II i III kadencji Sejmu PRL, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu przepisów dotyczących życia społecznego i gospodarczego.

Życiorys

Urodzony jako syn Antoniego i Marcjanny, Eugeniusz Stawiński zdobył wykształcenie średnie. Już od 1920 roku swoje życie zawodowe związał z przemysłem włókienniczym. Aktywnie angażował się w działalność związków zawodowych, a w latach 30. pełnił funkcję sekretarza oraz przewodniczącego zarządu głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Jedwabniczego. W obliczu zagrożenia okupacji niemieckiej zajął się działalnością konspiracyjną, a po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945-1947, był sekretarzem generalnym zarządu głównego Związku Zawodowego Robotników i Pracowników Przemysłu Włókienniczego.

W latach 1930–1938 był członkiem Komunistycznej Partii Polski. Po wojnie zaangażował się w Polską Partię Robotniczą, a następnie w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, do której należał od 1948 roku. Stawiński pełnił różne ważne funkcje w partii, m.in. członka Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1948–1949 oraz 1968–1981 był jej członkiem, a w latach 1968-1980 zasiadał w prezydium CKR. Dodatkowo, od 1949 roku był zastępcą członka, a od 1956 do 1968 roku członkiem Komitetu Centralnego PZPR.

W okresie lipca do października 1956 roku piastował urząd zastępcy członka Biura Politycznego KC PZPR. W swojej karierze politycznej był posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. W latach 1947–1949 pełnił wysoką funkcję prezydenta Łodzi. Później, od 2 kwietnia 1949 do 11 kwietnia 1968, był ministrem przemysłu lekkiego, sprawując ten urząd w pięciu różnych rządach. Co ciekawe, od 4 maja do 24 października 1956 roku był również wiceprezesem Rady Ministrów.

Eugeniusz Stawiński ma zaszczyt być najdłużej urzędującym ministrem w historii Polski, przewodniczącym temu samemu resortowi przez 19 lat i 9 dni, co daje w sumie 6949 dni. W 1981 roku, jako członek tzw. Komisji Grabskiego, został powołany przez Komitet Centralny PZPR, mając na celu ustalenie odpowiedzialności osobistej członków ekipy Edwarda Gierka.

Eugeniusz Stawiński zmarł, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na wojskowych Powązkach, gdzie został pochowany obok żony Zofii, z domu Tatar (1917–1989), w kwaterze C39-10-1.

Wybrane odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które zdobył Eugeniusz Stawiński, znajdują się ważne odznaczenia, świadczące o jego znaczącym wkładzie w rozwój kraju oraz działalność na rzecz społeczności lokalnej.

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1946),
  • Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986),
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1960),
  • Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983).

Przypisy

  1. „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
  2. Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30.12.1983 r., s. 3.
  3. „Dziennik Łódzki”, nr 86 (9837), 1–3.05.1981 r., s. 2.
  4. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1.
  5. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20.07.1964 r.
  6. Uchwała nr 2/7/60 Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi z dnia 12.01.1960 r. w sprawie nadania Odznaki Honorowej m. Łodzi, bc.wbp.lodz.pl, 12.01.1960 r.
  7. M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 41.
  8. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

Oceń: Eugeniusz Stawiński

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:25