Józef Pokorski

Polityka i administracja

Józef Pokorski, znany również pod pseudonimem Ignac, był ważną postacią w historii Łodzi. Urodził się 20 lutego 1907 roku w Łodzi, gdzie również spędził swoje ostatnie lata, aż do śmierci, która miała miejsce 12 stycznia 1978 roku.

Pokorski był działaczem komunistycznym i członkiem komitetu łódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Jego zaangażowanie w lokalną politykę przyniosło mu znaczną rozpoznawalność w regionie.

W 1955 roku objął stanowisko prezesa Widzewa Łódź, co podkreśla jego wpływ na rozwój sportu w mieście. Po zakończeniu swojej kadencji pozostał aktywny w klubie jako jego honorowy prezes, co dowodzi jego głębokiego związku z organizacją sportową oraz pasji do piłki nożnej.

Życiorys

Józef Pokorski, urodzony w skromnej rodzinie robotniczej, odmłodniał świat w wieku zaledwie 15 lat, gdy poświęcił się pracy w fabryce. Niestety, jego rodzice, borykający się z trudnościami finansowymi, nie byli w stanie pokryć kosztów jego edukacji w gimnazjum. W trakcie swojej kariery zawodowej Pokorski był zatrudniony m.in. w fabryce Artura Meistra, a następnie w 1932 roku zaczął pracować w zakładzie Steinerta, późniejszego PZPB nr 3 oddział „B”. To tam, na styku maszyn i ludzi, zainteresował się działalnością komunistyczną, co z czasem doprowadziło go do wstąpienia do Komunistycznej Partii Polski.

W 1934 roku objął stanowisko sekretarza Komitetu Dzielnicowego KPP Górna-Lewa, używając pseudonimu „Ignac”. Jego zaangażowanie w działalność partyjną niestety nie pozostało bez konsekwencji; stracił pracę z powodu swoich aktywności politycznych. W 1936 roku pomimo zarzutów przeciwko niemu, został aresztowany i osadzony w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej. W obliczu tych wydarzeń, odzyskał możliwość pracy dopiero w 1939 roku, gdy podjął się zatrudnienia w fabryce Kindermana jako robotnik podwórzowy.

Wkrótce jednak Łódź została zajęta przez III Rzeszę, co zmusiło Pokorskiego do wyjazdu na przymusowe roboty do głębi Niemiec, w okolice gór Harz. Mimo trudności, udało mu się uciec, a następnie przez jakiś czas ukrywał się w województwie kieleckim. Po wyzwoleniu Łodzi spod okupacji niemieckiej, powrócił do swojego rodzinnego miasta. Tam zajął się nowymi obowiązkami, pełniąc funkcję I sekretarza Komitetu Dzielnicowego PZPR Górna-Prawa w latach 1945–1951 oraz zajmując się propagandą; w latach 1951–1952 sprawował także stanowisko I sekretarza Komitetu Zakładowego fabryki Scheiblera, znanej później jako ŁZPB im. Obrońców Pokoju. W ciągu swojej kariery politycznej pełnił również rolę zastępcy przewodniczącego Komisji Kontroli Partii oraz I sekretarza KD PZPR Łódź-Fabryczna.

W roku 1955, Pokorski objął stanowisko prezesa Widzewa Łódź, a z biegiem lat zdobył tytuł honorowego prezesa klubu, co potwierdza jego wpływ na lokalną społeczność sportową.

Życie prywatne

Józef Pokorski był mężem Genowefy Pokorskiej, która zmarła w 1958 roku. Doczekali się oni syna, którego oboje przeżyli. Na zawsze pozostał w pamięci swoich bliskich i wspólnoty lokalnej. Zmarł i został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi, w kwaterze XXXIV-10-10, gdzie spoczywa jego pamięć oraz wspomnienia o działalności na rzecz społeczności.

Ordery i odznaczenia

Józef Pokorski był osobą odznaczoną licznymi nagrodami i tytułami, które odzwierciedlają jego osiągnięcia i wkład w życie społeczne oraz publiczne. Jego lista odznaczeń prezentuje się imponująco:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1974 roku,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy, który otrzymał w 1964 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 8 maja 1946 roku,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Honorowa Odznaka Miasta Łodzi.

Wszystkie te odznaczenia świadczą o jego zaangażowaniu oraz znaczących osiągnięciach w różnych dziedzinach życia.

Przypisy

  1. a b c d e AndrzejA. Gowarzewski, Widzew oraz dawni łódzcy ligowcy – ŁTS-G, Klub Turystów, Union-Touring. 75 lat prawdziwej historii RTS (1922–1997) = 75 years of the true history of RTS Widzew. The jubilee book, Katowice: Wydawnictwo GiA, 1998, ISBN 83-905424-5-5, OCLC 749776202 [dostęp 08.03.2023 r.]
  2. a b c Józef Pokorski [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 08.03.2023 r.]
  3. a b c d e f g h Komitet Łódzki PZPR, nekrolog, „Dziennik Popularny” (12), bc.wbp.lodz.pl, 16.01.1978 r. [dostęp 08.03.2023 r.]
  4. a b c d J.J. Potęga, Zrozumieć rangę przemian. Poprzeć je solidną pracą, „Dziennik Popularny” (265), bc.wbp.lodz.pl, 29.11.1975 r. [dostęp 08.03.2023 r.]
  5. Nasi delegaci na kongres, „Głos Robotniczy” (341), bc.wbp.lodz.pl, 13.12.1948 r. [dostęp 08.03.2023 r.]
  6. Honory dla zasłużonych łodzian, „Dziennik Łódzki” (171), bc.wbp.lodz.pl, 20.07.1974 r. [dostęp 08.03.2023 r.]
  7. Ast., Uznanie partii i Władzy ludowej Odznaczenia państwowe dla łódzkiego aktywu partyjnego, „Dziennik Łódzki” (172), bc.wbp.lodz.pl, 21.07.1964 r. [dostęp 08.03.2023 r.]
  8. M.P. z 1946 r. nr 93, poz. 175 w uznaniu zasług położonych dla dobra demokratycznej Polski w dziele zabezpieczenia porzuconego przez okupanta mienia, odbudowy i uruchomienia miejskich zakładów pracy, jak również stworzenia życia gospodarczego i społecznego na terenie m. Łodzi.

Oceń: Józef Pokorski

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:14