Witold Kopeć

---

Życiorys

Wykształcenie

Witold Kopeć pochodzi z rodziny o silnym zapleczu akademickim, jego rodzice byli ekonomistami. Ukończył XXVI Liceum Ogólnokształcące imienia M. Fornalskiej, które obecnie nosi imię K. K. Baczyńskiego w Łodzi, zdobywając dyplom w 1977 roku. Jego akademicka droga kontynuowana była na Wydziale AktorskimPaństwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi, którą ukończył w 1981 roku. W 2006 roku uzyskał tytuł doktora, a pięć lat później doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki teatralnej w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Kariera aktorska

W swoim dorobku artystycznym, Witold Kopeć współpracował z wieloma renomowanymi teatrami polskimi. W latach 1981–1984 można go było zobaczyć na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W 1984 roku przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie przez trzy lata pracował w Teatrze Polskim. Następnie w latach 1987–1989 mieszkał w Szczecinie, gdzie związany był krótko z Teatrem Polskim oraz Teatrem Współczesnym. Od 1989 do końca życia był związany z Lublinem, gdzie był członkiem zespołu Teatru im. Juliusza Osterwy.

Mimo że jego kariera obejmowała różne formy teatralne, to monodramy stały się kluczowym elementem jego artystycznej wypowiedzi i przyniosły mu szereg cennych nagród. Kopeć wystąpił także w wielu filmach, takich jak: Dzień Czwarty (1984), Życie za życie. Maksymilian Kolbe (1991), Generał polskich nadziei… Władysław Anders (2007) oraz Nad życie (2012). W 2020 roku ubiegał się o stanowisko dyrektora Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Mimo że uzyskał tylko jeden głos na dziewięć, konkurs nie został rozstrzygnięty, ponieważ komisja stwierdziła, że żaden z kandydatów nie spełnił wymaganych kryteriów.

Praca pedagogiczna

Witold Kopeć rozpoczął swoją działalność pedagogiczną w 2001 roku, współpracując z różnymi instytucjami edukacyjnymi. W szczególności uczył na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz na Wydziale Prawa i Administracji UMCS. Należał również do Katedry Retoryki KUL, a także do Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. W latach 2011–2014 piastował stanowisko adiunkta w Katedrze Filozofii Kultury KUL.

Działalność społeczna

Niezłomne zaangażowanie Kopecia w działalność społeczną rozpoczęło się w 1981 roku, kiedy to wstąpił w szeregi NSZZ „Solidarność”. Od 1991 roku był aktywnym członkiem Komisji Zakładowej przy Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie, a od 2006 roku pełnił funkcję przewodniczącego tej komisji. W latach 2002–2011 był też członkiem Rady Artystycznej Teatru im. J. Osterwy w Lublinie.

Od 2014 roku prowadził Laboratorium Teatralne im. Heleny Modrzejewskiej, które koncentrowało się na pracy z młodymi talentami. W ramach tej działalności zrealizowano m.in. spektakle „Antygonę”, „Damy i Huzary” oraz „Gwałtu, co się dzieje!”. W 2014 roku, z okazji 60. rocznicy likwidacji więzienia na Zamku Lubelskim, stworzył spektakl „Lubelskie Dziady” oparty na motywach „Dziadów” Adama Mickiewicza. Premiera tego dzieła miała miejsce 20 maja 2014 roku w malowniczej scenerii dziedzińca Zamku Lubelskiego.

W 2017 roku Kopeć założył Fundację Prawda Dobro Piękno, która ma na celu promowanie uniwersalnych wartości prawdy, dobra i piękna w sztuce. W ramach tej organizacji zrealizował monodram „Obrona Sokratesa” i kontynuuje wspieranie działalności Laboratorium Teatralnego.

Ważniejsze role teatralne

W dorobku artystycznym Witolda Kopeća można znaleźć wiele pamiętnych ról, które na stałe wpisały się w historię teatru.

• Gustaw w „Ślubach panieńskich” A. Fredry, w reżyserii J. Wierzbickiego,
• Artur w „Tangu” S. Mrożka, w reżyserii K. Szachnowskiego,
• Tadeusz w „Panu Tadeuszu” A. Mickiewicza, w reżyserii W. Jesionki,
• Seweryn w „Panu Damazym” W. Blizińskiego, w reżyserii R. Metzlera,
• ks. Myszkin w „Idiocie” F. Dostojewskiego, w reżyserii A. Maya,
• Pączek w „Adamie i Ewie” M. Bułhakowa, w reżyserii J. Andruckiego,
• Zbyszko w „Moralności Pani Dulskiej” G. Zapolskiej, w reżyserii A. Żarneckiego,
• Moczarski w „Rozmowach z katem” K. Moczarskiego, w reżyserii Z. Sztejmana,
• Septimus Hodge w „Arkadii” T. Stopparda, w reżyserii K. Babickiego,
• Poufalski w „Pięknej Lucyndzie” M. Hemara, w reżyserii E. Korina,
• Hrabia Szarm w „Operetce” W. Gombrowicza, w reżyserii K. Babickiego,
• „Ja jestem Żyd z Wesela” w reżyserii W. Wyspiańskiego, gdzie rolę tę zrealizował on sam.

Każda z tych postaci przyczyniła się do jego uznania jako wybitnego aktora teatralnego.

Ważniejsze monodramy

W twórczości Witolda Kopcia można zauważyć szereg wyjątkowych monodramów, które zachwycają swoją głębią i różnorodnością.

• „Nie będzie darowane” – tekst autorski,
• „Beniowski” – na podstawie dzieła Juliusza Słowackiego,
• „Trzy rozmowy z Panem Herbertem” – inspirowany utworami Zbigniewa Herberta (dostępna również w wersji anglojęzycznej),
• „Obrona Sokratesa” – według Platona (tłumaczenie: R. Legutko).

Nagrody

W ciągu swojej kariery Witold Kopeć zdobył wiele prestiżowych wyróżnień, które potwierdzają jego talent oraz zaangażowanie w sztukę teatralną.

• Nagroda Specjalna Jury Ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dzieł Polskich Romantyków (Warszawa, 1999),
• Nagroda im. Wojciecha Hasa I Międzynarodowych Spotkań Teatrów Jednego Aktora i Małych Form Teatralnych we Wrocławiu (Wrocław, 2000),
• Nagroda Specjalna Prezesa Radia „Merkury” Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Słowa „Verba Sacra” w Poznaniu (Poznań, 2001),
• Nagroda Kulturalna Województwa Lubelskiego (Lublin, 2006),
• Wyróżnienie za reżyserię na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie (Lublin, 2009).

Te osiągnięcia dowodzą jego wszechstronności oraz ciągłej chęci poszukiwania nowych form wyrazu artystycznego.

---

Oceń: Witold Kopeć

---