Jacek Różański (artysta)

Kultura i sztuka

Jacek Różański to wybitna postać na polskiej scenie artystycznej, urodzony 5 stycznia 1946 roku w Łodzi. W swojej karierze artystycznej sięgnął po różnorodne formy ekspresji, zdobywając uznanie jako aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.

Nie tylko odgrywał niezapomniane role, ale również zafascynował publiczność swoją działalnością muzyczną. Jako piosenkarz, artysta ten skutecznie łączył wykonawstwo poezji ze śpiewem, tworząc ciekawe i emocjonalne interpretacje.

Życiorys

W 1970 roku Jacek Różański zrealizował swoje aktorskie marzenia, kończąc studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Już wkrótce po uzyskaniu dyplomu rozpoczął swoją bogatą karierę teatralną.

W okresie od 1970 do 1972 roku występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie mógł rozwinąć swoje umiejętności aktorskie. Następnie, w latach 1973–1974, pracował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1974 do 1977 roku był związany z Teatrem Nowym w Poznaniu.

Jego kariera teatralna kontynuowała się w Teatrze Muzycznym w Słupsku, gdzie grał od 1977 do 1988 roku. W następnych latach, w latach 1988–1993, współpracował z Zespołem Janusza Wiśniewskiego. Po tej przygodzie, w latach 1995–1996, był aktorem Teatru Rozmaitości w Warszawie, a w 1997 roku zagrał w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

Od 1997 do 1999 roku występował w Teatrze Studio w Warszawie. Od 1999 roku stanowi integralną część Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie kontynuuje swoją artystyczną działalność.

Różański zyskał uznanie publiczności i krytyków dzięki swoją wyjątkową interpretację wierszy Edwarda Stachury, która przyciągnęła wielu miłośników sztuki.

Filmografia

Filmografia artysty, Jacka Różańskiego, obejmuje szereg znaczących ról w polskim kinie oraz telewizji, które ukazują jego wszechstronność aktorską. Poniżej znajduje się zestawienie jego osiągnięć na przestrzeni lat.

  • 1976: Kruk − skrzypek,
  • 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (odc. 5),
  • 1982: Śpiewy po rosie − Wicek,
  • 1988: Pogranicze w ogniu − majster grupy zakładającej linie telefoniczne w Podgajach (odc. 3),
  • 1991: Obywatel świata − Jacek, menedżer Janka,
  • 1995: Gracze − realizator TV współpracujący z Graczem,
  • 1995: Ekstradycja − mężczyzna chcący porwać Basię (odc. 4),
  • 1995: Doktor Semmelweis − uczestnik obrad komisji,
  • 1996: Matka swojej matki − mężczyzna na balkonie,
  • 1997: Taekwondo − właściciel samochodu,
  • 1997–2012: Klan − Zdzisław Kozielski, dawny kolega Elżbiety,
  • 1997: Darmozjad polski − proboszcz,
  • 2002–2010: Samo życie − ksiądz,
  • 2002: Dzień świra − grajek pod domem Adasia,
  • 2003: Na dobre i na złe − wicemarszałek województwa Wincenty Frąk (odc. 162),
  • 2006–2007: Królowie śródmieścia − Henryk, ojciec Artura i Roberta,
  • 2009: Hel − pacjent Henryk,
  • 2011: Lęk wysokości − ojciec Ewy,
  • 2012: Prawo Agaty − sędzia Rafalski (odc. 4),
  • 2015: Moje córki krowy – radiolog.

Lista ta podkreśla, jak różnorodne były jego występy na ekranie, od ról dramatycznych po komediowe, co czyni go znaczącą postacią w polskim przemyśle filmowym.

Dyskografia

Jacek Różański jest wykonawcą albumu Życie to nie teatr, na którym interpretowane są teksty Edwarda Stachury w muzyce Jerzego Satanowskiego. Wśród utworów, które możemy usłyszeć na tym albumie, znajdują się:

  • życie to nie teatr,
  • ruszaj się bruno,
  • urodziny,
  • niemowa,
  • zabraknie ci psa,
  • tango triste,
  • nie brooklyński most,
  • minęło wiele miesięcy,
  • czy warto,
  • biała lokomotywa,
  • już jest za późno,
  • mgły opadły,
  • piosenka dla Rafała Urbana.

Oceń: Jacek Różański (artysta)

★★★★★
Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:9