Dąbrowa (Łódź)

---

Historia

Prawdopodobnie etymologia nazwy obszaru, o którym mowa, wynika z obfitości drzewostanu. W drugiej części XVIII wieku zaczęto osiedlać w tej okolicy Olędrów z Polski i Niemiec. Na wykarczowanych polach pojawiły się Holędrów Choiński oraz wieś Dąbrówka, znana również jako Dąbrowa. Nowo utworzone osady wchodziły w skład parafii Mileszki, którą erygował Jan Bogoria Skotnicki, arcybiskup gnieźnieński.

W roku 1822, wiadomości z „Tabeli miast i wsi” wskazują, że Dąbrowa, w połączeniu z rozwijającą się Hutą Chojeńską, miała łącznie 322 mieszkańców oraz 34 domy. W miejscowości znajdował się dom kantora ewangelickiego.

Od 1867 roku Dąbrowska społeczność wchodziła w skład gminy Chojny, należącej do powiatu łodzińskiego, który był częścią guberni piotrkowskiej. Na przełomie XIX wieku Dąbrowa zaczęła przechodzić istotne zmiany urbanizacyjne. Zaczęły powstawać zakłady przemysłowe oraz nastąpiła parcelacja lasów i pól, które dawniej należały do chłopów. W wyniku tych przemian powstało drugie co do wielkości przedmieście Łodzi, którego kluczowym punktem był Czerwony Rynek.

W 1906 roku, tereny sąsiadujące z Dąbrową zostały włączone do miasta przez władze carskie, w tym Dąbrówkę oraz Kolonię Chojny. 18 sierpnia 1915 roku pozostała część Dąbrowy stała się częścią Łodzi.

Po zakończeniu I wojny światowej blisko Lasku Dąbrowskiego i w okolicy Chojny zaczęły powstawać osiedla domów jednorodzinnych oraz ogrodów, w których osiedliło się wielu tramwajarzy.

1 września 1933 roku utworzono gromadę (sołectwo) Dąbrowa, która była częścią gminy Chojny, a jej skład obejmował wieś Dąbrowa, Kowalewszczyznę oraz Chojny E.

W trakcie II wojny światowej, Dąbrowa została włączona do III Rzeszy. Po wojnie, na krótko przywrócono ją do powiatu łódzkiego w województwie łódzkim, jednak już 13 lutego 1946 roku, ponownie włączono ją do Łodzi.

W latach 1960–1975 powstało wielkie osiedle mieszkaniowe. W ramach tego projektu wywłaszczono wielu rolników i ogrodników, jak również właścicieli domków jednorodzinnych. Projekt osiedla został opracowany przez mgr inż. Czesława Kaźmierskiego oraz mgr inż. arch. Bolesława Tatarkiewicza, którzy wygrali konkurs zorganizowany przez Komitet do Spraw Urbanistyki i Architektury. Na południu od istniejącej ulicy Dąbrowskiego powstało osiedle Dąbrowa I, natomiast na północ Dąbrowa II. Planowane osiedle miało zgromadzić około 50 000 mieszkańców, w tym osiedle Dąbrowa I miało pomieścić aż 30 000 ludzi. Pierwsze budynki mieszkalne powstały w okolicy ulic Zapolskiej i Umińskiego w systemie szkieletowym, a następne realizowano już w technologii wielkiej płyty. W całym kompleksie budynki zostały wykonane przez Przedsiębiorstwo Budownictwa Wielkopłytowego „Dąbrowa”, które zostało powołane do życia w tym celu.

---

Oceń: Dąbrowa (Łódź)

---