Kamienica Judy Salomonowicza przy ul. Zielonej 25 w Łodzi

---

Historia

Kamienica, o której mowa, została wzniesiona na terenie, który wcześniej był częścią kompleksu przemysłowego Rudolfa Kellera, a później Emila Eiserta. Budowa zaczęła się w maju 1936 roku.

Pierwotnie projekt zakładał wzniesienie budynku składającego się z trzech i czterech pięter, z dwoma prominentnymi ryzalitami w elewacji frontowej oraz dwoma w części tylnej. W czerwcu 1936 roku zaktualizowano plany, decydując się na budynek pięciopiętrowy z jednym ryzalitem w elewacji tylnej.

Rok 1938 przyniósł kolejne zmiany, kiedy to po raz kolejny zmodyfikowany został wygląd centralnej części elewacji frontowej. Ostateczna koncepcja budynku została podpisana przez architekta Henryka Lewinsona.

Warto dodać, że budynek ten figuruje w gminnej ewidencji zabytków miasta Łodzi pod numerem 2219.

Architektura

Kamienica przy ul. Zielonej 25 jest wyjątkowym przykładem architektury z 1937 roku, charakteryzującym się nietypowym układem, który zbliżony jest do litery L. Znalazły się w niej dwa frontowe ryzality, skierowane w stronę ul. Zielonej i pojedynczy ryzalit od dziedzińca. Wjazd na posesję zaplanowano od ul. Gdańskiej, wzdłuż odsłoniętej północnej ściany szczytowej, a wejście frontowe prowadzi z cour d’honneur przy ul. Zielonej.

Budynek składa się z czterech pięter i piwnicy, w którym znajduje się 38 mieszkań, w tym dwu-, trzy- oraz czteropokojowych. Na parterze ulokowano trzy lokale użytkowe, które wyróżniają się obszernymi witrynami umieszczonymi w ryzalitach. Większe mieszkania miały osobne wejścia dla służby. Ciekawym rozwiązaniem architektonicznym jest jedna z dwóch klatek schodowych, zaaranżowana w formie oświetlonego atrium, które charakteryzuje się schodami oraz galerią usytuowaną wzdłuż ścian budynku.

Dachy kamienicy mają niewielki kąt nachylenia, co stanowi charakterystyczny element jej architektury. Elewacja frontowa, od strony ul. Zielonej, jest dwunastoosiowa i ma symetryczną kompozycję. Fasadę podzielono na trzy sekcje, z ryzalitami czteroosiowymi po bokach oraz centralną częścią również czteroosiową. Osie centralnej części są wyraźnie odznaczone przez pseudowykusze, które sięgają czterech kondygnacji. Wykusze te mają formę wycinków koła i są wyposażone w okna typu porte-fenêtre, a ich rozdzielenie odbywa się za pomocą szerokich, żłobkowanych pilastrów. W skrajnych osiach ryzalitów umieszczono półokrągłe wykusze, liczące cztery kondygnacje, a pozostałe osie zaznaczone są czteroskrzydłowymi oknami.

Natomiast elewacja frontowa wschodnia, skierowana w stronę ul. Gdańskiej, zawiera siedem osi. Powyżej parteru wyróżniają się trzy półokrągłe wykusze, zlokalizowane skrajnie oraz centralnie w obrębie fasady, również czterokondygnacyjne. W przeszłości elewacje budynku obłożono płytami z sztucznego kamienia, które imitowały czerwony piaskowiec. Parter do wysokości gzymsu kordonowego był zdobiony żłobieniami w tynku, jednak te detale zostały zniszczone w trakcie termomodernizacji.

---

Oceń: Kamienica Judy Salomonowicza przy ul. Zielonej 25 w Łodzi

---