Aleksander Pik

Prawo i sprawiedliwość

Aleksander Pik, urodzony 10 maja 1873 roku w Łodzi, to postać, która wywarła znaczący wpływ na historię wojskowości w Polsce oraz w Imperium Rosyjskim. Jego kariera obejmowała zarówno działania w strukturach armii, jak i w zawodzie prawniczym.

Pik był generałem major Armii Imperium Rosyjskiego oraz generałem brygady Wojska Polskiego. Był również adwokatem, co dodaje mu wyjątkowego wymiaru jako postaci historycznej.

Jego życie zakończyło się tragicznie 20 października 1943 roku w Warszawie, co stanowi punkt północny w jego biografii pełnej wyzwań i osiągnięć.

Życiorys

Aleksander Pik urodził się jako syn Karola i Marii z Kurnatowskich. Zawarł małżeństwo z Reginą z Marszałków, wcześniej Chołodecką, w dniu 8 stycznia 1906 roku. Prawdopodobnie nie miał dzieci. Swoją edukację rozpoczął w gimnazjum w Kaliszu, które uczęszczał w latach 1883-1891. Następnie, postanowił kontynuować kształcenie w Oficerskiej Szkole Kawalerii w Twerze, którą ukończył w 1893 roku. W 1896 roku zdobył dyplom na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie 1902-1908 pełnił służbę w korpusie sądownictwa marynarki wojennej, a w latach 1908-1917 zajmował stanowisko szefa Wydziału Ustawodawczego w Głównym Zarządzie Sądownictwa Morskiego. W 1915 roku awansował do rangi generała majora, co potwierdzał jego wzrastający autorytet w strukturach wojskowych. Od czerwca 1917 roku pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości Rosji, angażując się w sprawy prawne i administracyjne.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, 20 listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego w stopniu generała podporucznika. Został przydzielony do Sekcji Prawnej Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie 7 grudnia 1918 roku objął stanowisko szefa Departamentu II Wojskowo-Prawnego. W lipcu 1919 roku, dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu, został członkiem Rady Wojskowej.

W grudniu tego samego roku został powołany na szefa Departamentu VI Wojsko-Prawnego M.S.Wojsk. Kolejny etap kariery zawodowej to data 10 marca 1920 roku, kiedy to, na skutek reorganizacji tego ministerstwa, Naczelny Wódz powierzył mu szefostwo Oddziału VI Prawnego Sztabu M.S.Wojsk. Z chwilą ustanowienia pokojowej organizacji Ministerstwa Spraw Wojskowych, 10 sierpnia 1921 roku, Pik został szefem Departamentu IX Sprawiedliwości. W kwietniu 1924 roku minister spraw wojskowych postanowił go zwolnić z funkcji Naczelnego Prokuratora Wojskowego, pozostawiając go jednak na dotychczasowym stanowisku szefa departamentu.

31 lipca 1924 roku został mianowany prezydentem Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie przez Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, co wzmocniło jego pozycję w polskim systemie prawnym. Niestety, 10 czerwca 1926 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki zmuszony był zwolnić go z funkcji prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego. Mimo tych zmian, od 1 marca 1927 roku Pik otrzymał dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a 30 kwietnia tegoż roku przeszedł w stan spoczynku.

W latach 30. XX wieku podjął działalność jako adwokat w Warszawie. Niestety, jego życie zakończyło się 20 października 1943 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim, w alei 47-1-1, upamiętniając swoje zasługi dla kraju i wymiaru sprawiedliwości.

Awanse

Awanse Aleksandra Pika ilustrują jego postępy w wojskowej hierarchii. W 1892 roku osiągnął stopień podporucznika (Подпоручик). W następnym okresie, daty awansu na stopień porucznika (Поручик) nie są znane.

Kolejny ważny krok w jego karierze miał miejsce w 1896 roku, kiedy to został mianowany sztabsrotmistrzem (Штабс-ротмистр). Następnie, awansował na stopień kapitana (Капитан), jednak nie posiadamy dokładnych dat dotyczących tego awansu.

W dalszych latach, Pik przeszedł przez różne etapy kariery wojskowej, obejmując stopień podpułkownika (Подполковник) oraz pułkownika (Полковник), zgodnie z przekazami w dostępnych źródłach.

W 1915 roku awansował na stopień generała majora (Генерал-майор), a dopiero 20 listopada 1918 roku, po przyjęciu do Wojska Polskiego, został zatwierdzony jako generał podporucznik Korpusu Sądowego. Formalnie jego awans został zatwierdzony 1 maja 1920 roku, na dzień 1 kwietnia 1920, w Korpusie Sądowym, w „grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”.

Finalnie, na początku maja 1922 roku, Pik został zweryfikowany na stopień generała brygady, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 41. lokatę w korpusie generałów.

Przypisy

  1. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926 r., s. 19.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 05.02.1927 r., s. 37, 44.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 24 z 23.06.1926 r., s. 187.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 76 z 07.08.1924 r., s. 431.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 36 z 09.04.1924 r., s. 199.
  6. Rocznik Oficerski 1923, s. 25, 121.
  7. Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 23.12.1918 r., poz. 356.
  8. Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 27.11.1918 r., poz. 105, 119.
  9. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów wojska polskiego 1918–1939, Warszawa 1994 r., s. 248, ISBN 83-11-08262-6.
  10. Zdjęcie płyty nagrobnej Aleksandra Pika.

Oceń: Aleksander Pik

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:24