Leon Radzinowicz

---

Życiorys

Leon Radzinowicz, jeden z najważniejszych kryminologów XX wieku, rozpoczął swoją akademicką podróż w 1924 roku w Paryżu. Po roku zdecydował się na transfer do Genewy, gdzie kontynuował swoje studia aż do 1927 roku. Z niezwykłą determinacją nauczył się języka włoskiego, co otworzyło mu drzwi do dalszej edukacji. W 1928 roku rozpoczął studia pod okiem specjalisty, Enrico Ferriego, w rzymskim Instytucie Kryminologii, gdzie obronił swój dyplom.

Jego pierwsze tak ważne osiągnięcie naukowe to artykuł zatytułowany „Problem bezpieczeństwa i nowoczesnego rozwoju sankcji karnych” (wł. Della Misure Il problema di sicurezza e l’Evoluzione Moderna del diritto penale). W latach 1928-1931 pełnił funkcję adiunkta na Uniwersytecie Genewskim, gdzie w tym czasie wydał pięć książek w języku francuskim. Wśród nich znalazły się m.in. „O nowoczesnej walce z przestępczością” (La lutte moderne contre le crime) z 1930 roku, która wzbogacona była przedmową belgijskiego ministra Henry Carton de Wiarta oraz „Morderstwo w ogniu namiętności” (Le Crime passionel) z 1931.

Leon Radzinowicz napisał również studium pod tytułem „Problem populacji we Francji” (Le problème de la population en France) z 1929 roku, w którym jako pierwszy użył terminu „rewolucji demograficznej”, wyprzedzając Adolphe’a Landry’ego. W swoim badaniu wykorzystał metody opracowane przez Karola Marksa, co podkreśla jego innowacyjne podejście do problematyki społecznej.

W 1932 roku Radzinowicz powrócił do Warszawy, a dwa lata później zmienił swoje nazwisko z Rabinowicz na Radzinowicz. Został wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim i równocześnie publikował prace o tematyce prawnej i karnej, np. „Podstawy nauki o więziennictwie” wydaną w 1933 roku. Przed wybuchem II wojny światowej dokonał zmiany wyznania, przechodząc z judaizmu na chrześcijaństwo.

W 1937 roku Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej wysłało go do Wielkiej Brytanii w celu zapoznania się z tamtejszym systemem karnym. Po rozpoczęciu II wojny światowej pozostał w Cambridge, gdzie wykładał na uniwersytecie. W 1947 roku Radzinowicz przyjął obywatelstwo brytyjskie, a w 1949 roku objął katedrę kryminologii. Od 1960 roku pełnił funkcję pierwszego dyrektora Instytutu Kryminologii w Wielkiej Brytanii, pozostając na tym stanowisku aż dookończonej w 1972 roku emerytury.

W 1959 roku został pierwszym Wolfson Professor of Criminology, co zaświadczyło o jego ogromnym wkładzie w dziedzinę kryminologii. Równocześnie, w latach 1962-1968, prowadził wykłady na wydziale prawa Uniwersytetu Yale. W 1970 roku otrzymał tytuł szlachecki, co było kolejnym dowodem uznania dla jego pracy. Brał także udział w licznych komisjach państwowych oraz był członkiem wielu stowarzyszeń związanych z brytyjskim systemem prawnym.

Leon Radzinowicz jest autorem czterotomowej pracy zatytułowanej „Historia angielskiego prawa karnego i jego administracji z 1750 roku”, która ukazała się pomiędzy 1948 a 1968 rokiem, i do dziś pozostaje jedną z największych prac dotyczących brytyjskiego prawa karnego.

---

Oceń: Leon Radzinowicz

---