Bolesław Kotkowski

---

Życiorys

Bolesław Kotkowski przyszedł na świat w rodzinie o zamożnych tradycjach robotniczych. Jego edukacja obejmowała ukończenie kursów rachunkowości u J. Mantibanda oraz naukę w średniej szkole w Łodzi. Na początku kariery zawodowej zatrudniony był w sektorze bankowym, a także jako przedstawiciel handlowy oraz administrator nieruchomości. Od 1912 roku związał się z drukarstwem, pracując w zakładzie Zygmunta Terakowskiego.

W 1918 roku, wraz z Bolesławem Froelichem, nabył 75% akcji firmy, a dwa lata później wykupił pozostałe udziały. W 1921 roku założył własny zakład pod nazwą „Bolesław Kotkowski i S-ka, Zakłady Graficzne”, przejmując nieruchomość przy ul. Piotrkowskiej 91, w której znajdowała się jego drukarnia. W 1922 roku kierował także spółką Towarzystwa Drukarsko-Wydawniczego, odpowiedzialną za wydawanie lokalnej gazety „Kurier Łódzki”. W styczniu 1923 roku przekształcił swoją firmę w spółkę aukcyjną, powierzając organizację techniczną swojemu bratu, Aleksandrowi Kotkowskiemu (który urodził się 23 lutego 1889 roku i zmarł 13 marca 1945 roku).

Kotkowski intensywnie rozwijał swoją firmę, w tym modernizując dział litograficzny, drukarnię, introligatornię oraz inne sektory produkcyjne. W latach 1924–1929 zwiększył ilość nowoczesnych maszyn offsetowych w litografii o dziewięć, co znacznie podniosło wydajność zakładu. W 1928 roku nabył fabrykę przy ul. Juliusza 14/18 (obecnie ul. Dowborczyków) i przeniósł tam swoją działalność w 1929 roku. W jego zakładzie skoncentrowano się na produkcji etykiet oraz opakowań dla przemysłu, a także na drukowaniu pocztówek, kalendarzy, plakatów, ulotek, książek i czasopism. Do grona jego największych klientów należały takie firmy, jak: Państwowy Monopol Tytoniowy, Państwowy Monopol Zapałczany, Fabryka Czekolady A. Piaseckiego w Krakowie, czy Towarzystwo Akcyjne Haberbusch i Schiele w Warszawie.

W ciągu swojego życia w zakładach litograficznych Kotkowskiego zrealizowano około 120 tysięcy projektów. W 1922 roku w firmie pracowało 90 osób, a w 1939 roku liczba pracowników wzrosła do 209. Drukarnia Kotkowskiego kontynuowała działalność w czasie II wojny światowej pod niemieckim zarządem, zatrudniając około 100 pracowników i produkując akcydensy oraz kartki żywnościowe. Po wojnie, w 1945 roku, zakład został przejęty przez Ministerstwo Skarbu i przekształcony w Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych, a w 1981 roku uruchomiono w tym miejscu Łódzkie Zakłady Graficzne. W XXI wieku w budynku powstały biura.

Podczas niemieckiej okupacji Kotkowski przebywał w Warszawie, gdzie stał się ofiarą powstania warszawskiego, zginąc 2 września 1944 roku przy ul. Malczewskiego 5. Jego ciało ekshumowano 11 sierpnia 1945 roku i pochowano na Cmentarzu Służewskim.

Działalność społeczna

Kotkowski był właścicielem obszernej biblioteki dotyczącej historii sztuki, która niestety została rozgrabiona przez niemieckich okupantów. Był aktywny w działalności społecznej – pełnił funkcję rewidenta przemysłu graficznego oraz papierniczego w Izbie Handlowej w Łodzi, a także ekspert sądowy w sprawach poligrafii. Przez wiele lat był prezesem Stowarzyszenia Właścicieli Zakładów Graficznych w województwie łódzkim oraz kierował Radą Naczelną Kupiectwa Polskiego. Był również członkiem komisji rewizyjnej VI Łódzkiego Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego.

Od 1907 roku angażował się w Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłowo-Handlowych guberni piotrkowskiej, które później przekształciło się w Stowarzyszenie Handlowców Polskich. Kotkowski założył tam składnicę spożywczą i chór męski, którym sam kierował. Podczas I wojny światowej zasiadał w miejskiej komisji szacunkowej, odpowiedzialnej za ocenę strat miasta. W latach 1919–1922 pracował jako radny Rady Miejskiej w Łodzi. W trakcie II wojny światowej był współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Komitetu Obywatelskiego w Łodzi, który zapewniał mieszkańcom miasto dostęp do żywności i opału w trudnym czasie okupacji, przewodził mu Kazimierz Tomczak, a w jego skład wchodził również Arno Kindermann. Kotkowski również ufundował samolot dla Wojska Polskiego, a gdy jego zakład padł w ręce Niemców, drukował w nim bony zastępujące pieniądze.

---

Oceń: Bolesław Kotkowski

---