Bolesław Nowicki był wybitną postacią w historii Polski, urodził się 4 listopada 1910 roku w Łodzi, a zmarł 9 września 1997 roku w Warszawie. Przez całe swoje życie pełnił różnorodne funkcje, które odzwierciedlają jego wszechstronność oraz zaangażowanie w sprawy publiczne.
Jako polski działacz partyjny i państwowy, Nowicki odegrał kluczową rolę w kształtowaniu powojennej Polski. Jego umiejętności techniczne w dziedzinie budownictwa oraz doświadczenie dyplomatyczne przyczyniły się do rozwoju kraju w trudnych latach po II wojnie światowej.
W latach 1946–1949 pełnił zaszczytną funkcję prezydenta Gdańska, gdzie jego działania miały istotny wpływ na rozwój regionu i społeczności lokalnych. Jego kadencja jest do dziś wspominana z podziwem, a dokonania Nowickiego pozostają niezatartym śladem w pamięci mieszkańców Gdańska.
Życiorys
Bolesław Nowicki był najmłodszym dzieckiem Wojciecha oraz Agnieszki z domu Szperling, wychowywał się w licznej rodzinie z jedenaściorgiem rodzeństwa. Po ukończeniu szkoły powszechnej, kontynuował naukę w Wieczorowej Szkole Budowlanej w Związku Młodzieży Chrześcijańskiej „Polska YMCA”, gdzie zdobył cenne umiejętności. Maturę uzyskał eksternistycznie w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym Wieczorowym dla Dorosłych Polskiej Organizacji Wolności w Łodzi.
W swojej karierze zawodowej rozpoczął pracę w miejskiej inspekcji budowlanej. W 1931 roku odbył obowiązkową służbę wojskową w Nowym Dworze Mazowieckim. Po jej zakończeniu działał jako projektant w biurze architektonicznym, a następnie przez cztery lata prowadził własną praktykę w roli technika budowlanego. W latach 1925-1930 był przewodniczącym koła Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego.
Okres II wojny światowej postawił go w trudnej sytuacji, gdyż pracował w Widzewskiej Manufakturze, która podlegała niemieckiej kontroli. Po wojnie pozostał w zakładzie, gdzie pełnił funkcję kierownika techniczno-budowlanego. W momencie przemiany zakładu na Łódzką Fabrykę Nici, a później na Państwowe Zakłady Przemysłu Bawełnianego, jego znaczenie w firmie wzrosło.
W styczniu 1945 Bolesław Nowicki dołączył do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie stał się członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945-1946 pełnił funkcje ławnika oraz kierownika Wydziału Technicznego Zarządu Miasta Łodzi, działając okresowo jako zastępca nieobecnego prezydenta Kazimierza Mijala. W 1946 osiedlił się w Gdańsku, traktowanym jako miasto patronackie Łodzi, a od 28 maja 1946 do 6 października 1949 piastował stanowisko prezydenta miasta.
Później, w 1950 roku, rozpoczął pracę w Centralnym Zarządzie Budownictwa Przemysłowego, następnie od 1952 do 1956 pełnił funkcję dyrektora Biur Projektowych w Łodzi. Po tym okresie do 1968 roku był radcą ds. budowlanych w Urzędzie Rady Ministrów oraz kierownikiem administracyjnym poselstwa PRL w Tel-Awiwie w latach 1957-1961. Ostatecznie do 1968 roku pracował jako wicedyrektor Polskiego Monopolu Loteryjnego.
Bolesław Nowicki w 1931 roku zawarł związek małżeński z Eugenią z domu Misiak, z którą doczekał się córki Ewy Natalii i syna Wojciecha. Po jego śmierci spoczął na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia
Bolesław Nowicki otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które wyróżniają jego działalność i wkład w życie społeczne. Wśród nich należy wymienić Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Złoty Krzyż Zasługi.
Dodatkowo, w 1970 roku uhonorowano go Medalem z okazji 25. rocznicy wyzwolenia Gdańska.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jerzy Dłużniewski | Romana Toruńczyk | Claudia Torres-Bartyzel | Bogdan Grzeloński | Włodzimierz Strzemiński | Ludwik Waszkiewicz | Tomasz Trela | Mirosław Drzewiecki | Leon Koczaski | Janusz Urbaniak | Adam Walczak (działacz partyjny) | Wacław Gabczyński | Andrzej Szletyński | Jerzy Marendziak | Mirosław Małachowski | Antoni Harasz | Marcin Gołaszewski | Jerzy Fidler | Jan Stefan Haneman | Stanisław DuniakOceń: Bolesław Nowicki