Franciszek Łubieński (1875–1925)

Po zakończeniu nauki, Łubieński osiedlił się w Łodzi, gdzie podjął pracę jako nauczyciel w Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego i w wielu innych lokalnych gimnazjach. Jego twórczość koncentrowała się na malarstwie olejnym, akwarelowym i pastelowym, w którym przedstawiał polskie typy ludowe, malownicze krajobrazy, portrety oraz piękno kwiatów.

Warto zaznaczyć, że w okolicach 1912 roku Łubieński stworzył cykl obrazów zatytułowany „Z ziemi sieradzkiej”, w którym szczególnie uwiecznił regionalne stroje ludowe. Jego prace znalazły uznanie w wielu prestiżowych zbiorach, w tym w Muzeum Narodowym w Warszawie, gdzie można podziwiać jego artystyczne osiągnięcia.

Jedynie dwa miesiące po jego śmierci, w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi zorganizowano wystawę poświęconą jego dorobkowi artystycznemu. Wśród prezentowanych dzieł znalazły się m.in. obrazy takie jak: „Typ polski”, „Łowiczanka”, „Nad Bugiem” oraz „Portret pani W.”.

Pośmiertne uznanie jego twórczości oraz wpływ na polską sztukę są widoczne i dziś, a reprodukcje jego prac stanowią ważny element w świadomości polskiej kultury artystycznej.