Jerzy Piotr Zabłocki, urodzony 9 czerwca 1927 roku w Łodzi, był znanym polskim artystą malarzem i grafikiem. Jego twórczość, jak i działalność artystyczna, wywarły znaczący wpływ na polskie sztuki plastyczne. Zmarł 20 stycznia 1993 roku w Ankarze, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny.
W latach swojej kariery pełnił funkcję profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie swoim talentem oraz wiedzą inspirował liczne pokolenia młodych artystów. Od 1987 roku do 1990 roku był rektorem tej uczelni, kierując jej rozwojem i nauczaniem artystycznym.
Życiorys
Jerzy Zabłocki był synem Piotra Zabłockiego, majora Wojska Polskiego, oraz Eugenii Bronisławy z domu Osińska. W trakcie II wojny światowej, swoje życie zawodowe związany był z pracą jako robotnik przymusowy, mając doświadczenie w Tuszynie oraz Andrzejowie pod Łodzią. Średnie wykształcenie odebrał w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi, które ukończył w 1948 roku.
Po skończeniu liceum, rozpoczął studia malarskie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. 21 listopada 1954 roku obronił swoją pracę dyplomową pod okiem prof. Juliusza Studnickiego. Już w 1953 roku rozpoczął pracę na Wydziale Malarstwa, gdzie w 1962 roku objął samodzielnie prowadzenie Pracowni Rysunku Wieczornego, a w 1966 roku awansował na stanowisko wykładowcy.
Od 1970 roku pełnił funkcję docenta na Wydziale Projektowania Plastycznego, a w tym samym roku został kierownikiem Katedry Projektowania Graficznego na Wydziale Architektury Wnętrz. W 1971 roku również na Wydziale Projektowania Plastycznego przejął odpowiedzialność kierowniczą. W kolejnych latach zyskał tytuł kierownika artystycznego w Wydawnictwie Artystyczno-Graficznym w Gdańsku. Pełnił również funkcję prodziekana Wydziału Projektowania Plastycznego w latach 1971–1974 oraz prorektora ds. nauczania i spraw studenckich w latach 1974–1981. W 1979 roku osiągnął status profesora nadzwyczajnego, a w 1990 roku profesora zwyczajnego. W latach 1978–1984 zarządzał Katedrą Malarstwa, przechodząc w 1984 roku do roli dziekana Wydziału Malarstwa i Grafiki. Całe lata 1987–1990 to czas, kiedy pełnił zaszczytną funkcję rektora PWSSP.
W gronie jego uczniów odnajdujemy uznanych artystów, jak malarze: Robert Florczak, Aleksandra Radziszewska, Grzegorz Radecki, Andrzej Umiastowski. Z latach 1985–1986 działał jako wykładowca oraz konsultant w Centro Nacional de Superación de la Enseñanza Artistica w Hawanie na Kubie, a w okresie 1991–1993 związany był z Wydziałem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Bilkent w Ankarze.
Jerzy Zabłocki był aktywnym członkiem wielu organizacji, w tym: Federacji Polskich Organizacji Studenckich, Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej, Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Działał także w Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików, Gdańskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuki i Towarzystwie Przyjaciół Sopotu. Oprócz tego, był członkiem oraz przewodniczącym Komitetu Festiwalu Sztuki w Sopocie oraz członkiem Komisji Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej. Dodatkowo, angażował się w działania Polskiego Komitetu Współpracy z Alliance Française.
Jerzy Zabłocki spoczywa na cmentarzu komunalnym w Sopocie, w kwaterze N4-22-3.
Twórczość
Jerzy Zabłocki to artysta, którego twórczość sięga daleko poza tradycyjne ramy malarstwa. W swoim dorobku nie ograniczał się jedynie do obrazów olejnych oraz gwaszy. Wielką część jego działalności stanowiły również projekty scenografii, gobelinów, plakatów oraz wystaw. Przygotowywał on także opracowania graficzne do katalogów oraz wizualizacje dotyczące planowania urbanistycznego miast.
Debiutując w czasach socrealizmu, Zabłocki nawiązał współpracę z artystami związanymi z tak zwaną „szkołą sopocką”. Niezwykle ważnym momentem w jego karierze była uczestnictwo w warszawskiej wystawie młodego malarstwa „Arsenał” w 1955 roku, gdzie miał sposobność zaprezentować swoje prace, a także inspirujący kontakt z Piotrem Potworowskim. W tym okresie powstały także jego znane „Pejzaże z wyobraźni”, które w późniejszym czasie ewoluowały w kierunku abstrakcji geometrycznej, często z elementami symbolicznymi.
Na początku lat 80. XX wieku w twórczości artysty narodziły się cykle „Ptaki” oraz „Ptakodemony”, które wyróżniały się ekspresyjnym przedstawieniem ptaków. Wyjazdy podróżnicze znacząco wpłynęły na jego twórczość, a w ich wyniku powstały takie obrazy jak: „Pejzaże włoskie”, „Pejzaże z Kuby”, „Pejzaże z Meksyku”, „Świątynie” oraz „Ludzie Ankary”.
Dzieła Jerzego Zabłockiego można podziwiać w wielu prestiżowych instytucjach. Jego prace znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy, Bibliotece Polskiej w Paryżu, Urzędzie Miasta Sopotu, a także w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Wiele z jego dzieł znajduje się też w rękach prywatnych kolekcjonerów, zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. w Europie, Turcji oraz Japonii.
Odznaczenia
Jerzy Zabłocki został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego znakomitym wkładzie w życie społeczne i kulturowe Polski. Poniżej przedstawiamy listę nagród, które otrzymał w ciągu swojej kariery:
- 1980: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi,
- 1969: Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.
Wystawy
Artysta Jerzy Zabłocki może się poszczycić około 40 indywidualnymi wystawami na przestrzeni swojej kariery, które miały miejsce w różnych prestiżowych lokalizacjach.
Oto niektóre z tych widowiskowych wydarzeń:
- 1958 – CBWA, Sopot,
- 1959 – Galeria „Krzywe Koło”, Warszawa,
- – Frankfurt, RFN,
- 1963 – BWA, Gdynia,
- 1964 – BWA Poznań,
- 1966 – Klub Plastyków Czechosłowackich, Praga, Czechosłowacja,
- 1967 – Galerie Lambert, Paryż, Francja,
- 1971, 1974 – Pałacyk TPSP, Warszawa,
- 1975 – Polish Institute of Culture, Sztokholm, Szwecja,
- 1976 – Galeria Zachęta, Warszawa,
- 1977 – Galeria Sztuki Współczesnej ART, Gdańsk,
- 1979 – Galeria Dragonskolan Art Club, Umeå, Szwecja,
- 1980 – Galerie Gruppe Grün, Brema, RFN,
- 1981 – Bremer Gallery, Bremerhaven, RFN,
- 1982 – Striped House Museum of Art, Tokyo, Japonia,
- 1984 – BWA Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin,
- 1985 – Municipal Gallery, Alesund, Norwegia,
- 1987 – Galeria’85, Gdańsk,
- 1988 – Helsinki,
- 1989 – Polonisches Informations und Kulturzentrum, Lipsk, RFN,
- – Galeria Zachęta, Warszawa,
- – BWA, Kraków,
- 1990 – Fritzen Gallery, Herford,
- 1993 – Ankara Art Gallery, Ankara, Turcja,
- 2008 – Muzeum Narodowe w Gdańsku – Pałac Opatów, Gdańsk (wystawa pośmiertna).
Oprócz jego osobistych wystaw, artysta brał również udział w ponad 100 wystawach zbiorowych, zarówno w Polsce, jak i za granicą, co podkreśla jego znaczącą obecność w świecie sztuki.
Przypisy
- a b c d e f g h Jerzy Zabłocki [online], Zbrojownia Sztuki [dostęp 11.04.2023 r.]
- Prof. Jerzy Zabłocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 16.12.2022 r.]
- śp. Jerzy Zabłocki.
- a b c Kto jest kim w Polsce, Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984 r., s. 1114, ISBN 83-223-2073-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Beata Kępińska | Janusz Koman | Zbigniew Krempf | Anna Cymmerman | Jan Lach | Andrzej Buszewicz | Aleksander Tansman | Stanisław Sielański | Maciej Góraj | Teodor Durski | Piotr Krukowski | Wojciech Pilarski | Bolesław Bolkowski | Joanna Kulmowa | Wojciech Łuszczykiewicz | Maciej Tubis | Szymon Dżigan | Marek Denys | Teodor Ziegler | Patrycja BukowskaOceń: Jerzy Zabłocki