Wojciech Pilarski

---

Życiorys

Wojciech Pilarski był utalentowanym aktorem teatralnym, który pochodził z rodziny artystycznej, jako że był synem Józefa Pilarskiego. Po zakończeniu nauki w 1949 roku, ukończył Wydział Aktorski PWST w Warszawie, który swoją siedzibę miał w Łodzi. W trakcie swojego kształcenia miał okazję występować w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, co z pewnością przyczyniło się do jego późniejszej kariery.

W tym samym roku, razem z innymi pasjonatami sztuki, założył Teatr Nowy w Łodzi, w którym spędził resztę swojego życia jako aktor. Warto dodać, że pełnił także funkcję dyrektora oraz kierownika artystycznego tej instytucji w dwóch okresach: 1962–1964 oraz 1980–1986. Jego talent i zaangażowanie sprawiły, że stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci na polskiej scenie teatralnej.

Wojciech Pilarski miał również okazję występować w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia od 1950 do 1974 roku, a w latach 1960–1987 był aktorem w spektaklach Teatru Telewizji. Po przejściu na emeryturę w 1987 roku, nadal pozostawał aktywny artystycznie, co najlepiej świadczy o jego pasji do zawodu.

Ostatecznie zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części rzymskokatolickiej, gdzie spoczywa wśród innych artystów, których talent również odcisnął piętno na polskiej kulturze.

Wybrana filmografia

W filmografii Wojciecha Pilarskiego znalazły się znaczące role, które ugruntowały jego pozycję w polskim kinie. Oto niektóre z nich:

• Gromada, reżyseria: J. Kawalerowicz – Mazur,
• Celuloza, reżyseria: J. Kawalerowicz – Marusik, robotnik w „Celulozie”,
• Niedziela sprawiedliwości, reżyseria: J. Passendorfer – Lebdowicz, dawny wspólnik Markowskiego,
• Kierunek Berlin, reżyseria: J. Passendorfer – Szeregowy Wojciech Bagiński,
• Powrót doktora von Kniprode, reżyseria: H. Drapella – Klausen, oficer amerykański (odc. 2),
• Ostatnie dni, reżyseria: J. Passendorfer – Szeregowy Wojciech Bagiński,
• Wezwanie, reżyseria: W. Solarz – Julian, dawna miłość Jadwigi,
• Zwycięstwo, reżyseria: J. Passendorfer – Szeregowy Wojciech Bagiński,
• Czerwone i białe, reżyseria: P. Komorowski – Adwokat,
• Życie na gorąco, odc. 7, reżyseria: A. Konic – Fritz Bohne, współwłaściciel „Złotej Podkowy”, członek organizacji „W”,
• Znak orła, reżyseria: B. Poręba – Krzyżak (odc. 5 i 6),
• Do krwi ostatniej (serial), reżyseria: J. Hoffman – generał Zygmunt Berling,
• Do krwi ostatniej…, reżyseria: J. Hoffman – generał Zygmunt Berling,
• Krótki dzień pracy, reżyseria: K. Kieślowski – Sędzia,
• Znachor, reżyseria: J. Hoffman – Obrońca,
• Generał Berling, reżyseria: R. Wionczek – generał Zygmunt Berling.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Wojciecha Pilarskiego znajduje się liczne wyróżnienia i odznaczenia, które świadczą o jego znaczących osiągnięciach i wkładzie w rozwój kultury oraz sztuki.

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1984 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1969 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 11 lipca 1955 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 28 lutego 1955 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, przyznana w 1967 roku,
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi, nadana w 1962 roku,
• Honorowa Odznaka Województwa Łódzkiego, przyznana w 1973 roku,
• Odznaka „Zasłużony dla Teatru Nowego w Łodzi”, przyznana w 1964 roku.

---

Oceń: Wojciech Pilarski

---