Kazimierz Andrzej Rybiński

---

Życiorys

Wykształcenie

Kazimierz Andrzej Rybiński rozpoczął swoją edukację w rodzinnym mieście, gdzie ukończył szkołę podstawową w Warcie. W 1937 roku podjął naukę w gimnazjum w Łodzi, jednakże jego plany edukacyjne zostały przerwane przez wybuch II wojny światowej. W wieku 17 lat został przymusowo wywieziony do Berlina, gdzie pracował w tamtejszej fabryce. Wkrótce po przybyciu do Niemiec, zaangażował się w działalność konspiracyjną, co doprowadziło do jego aresztowania oraz osadzenia w obozie koncentracyjnym Buchenwald, a następnie w Dachau. Tam kontynuował edukację poprzez tajne nauczanie. Po wojnie, w 1946 roku, gdy został wyzwolony przez amerykańskich żołnierzy, dokończył swoją edukację w Monachium, gdzie zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie. Po pewnym czasie kontynuował studia już w Polsce, na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie w 1952 roku uzyskał dyplom lekarza.

Kariera chirurgiczna

Po zakończeniu studiów Kazimierz Rybiński rozpoczął pracę jako asystent w II Klinice Chirurgii Akademii Medycznej w Łodzi. Już wkrótce, 26 października 1954 roku, zdobył specjalizację I stopnia w dziedzinie chirurgii, a 2 marca 1959 roku – specjalizację II stopnia. W dniu 16 stycznia 1962 roku obronił tematyczną dysertację zatytułowaną „Badania czynności płuc po operacji w obrębie jamy brzusznej”, co zaowocowało tytułem doktora nauk medycznych oraz stanowiskiem adiunkta. Od 1964 roku pełnił rolę dyrektora Szpitala Klinicznego imienia S. Sterlinga w Łodzi. W wyniku swojej pracy, w 1966 roku, uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy dotyczącej czynności krążenia płucnego podczas operacji serca i płuc. W 1967 roku, jako współautor, przeprowadził pierwszy w Łodzi przeszczep nerki, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze.

Doświadczenia kardiochirurgiczne

W latach 1966-1967, Rybiński zdobywał doświadczenie zawodowe w renomowanych klinikach chirurgicznych w Europie, takich jak te w Berlinie, Monachium i Halle, co pozwoliło mu na dalszy rozwój umiejętności w zakresie kardiochirurgii. Jego doświadczanie zaowocowało publikacją wytycznych dotyczących postępowania w kardiochirurgii i transplantologii w renomowanych czasopismach. Osiągnięciem, które przeszło do historii, było dokonanie pierwszego w Polsce przeszczepu serca w styczniu 1969 roku wraz z prof. Janem Mollem. Mimo że operacja nie zakończyła się pomyślnie i pacjent zmarł po przeszczepie, jego zaangażowanie w pracę naukową i medyczną nie osłabło i przyniosło mu wiele wiedzy oraz doświadczeń w tej wrażliwej dziedzinie.

Rozwój chirurgii endokrynologicznej

W 1973 roku Rybiński spędził czas w wiodących europejskich ośrodkach koncentrując się na chirurgii endokrynologicznej, odwiedzając Brno, Monachium oraz Salzburg. W tym samym roku objął funkcję konsultanta wojewódzkiego w zakresie chirurgii w łódzkim województwie. Zainicjował także powstanie Oddziału Chirurgii w nowo wybudowanym Szpitalu im. M.Kopernika w Łodzi, który w 1975 roku został włączony do Instytutu Endokrynologii Akademii Medycznej, stając się pionierską Kliniką Chirurgii Endokrynologicznej w Polsce. Jako jej kierownik, 6 czerwca 1975 roku zdobył tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1976 roku został prorektorem ds. klinicznych Akademii Medycznej w Łodzi. Pod jego przewodnictwem utworzono Pracownię Chirurgii Doświadczalnej, gdzie realizowano innowacyjne badania dotyczące przeszczepów komórek beta trzustki oraz chirurgii tarczycy i nadnerczy. Na jego inicjatywę w 1978 roku utworzono Sekcję Chirurgii Endokrynologicznej Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, której był pierwszym prezesem, sprawując tę funkcję do 2002 roku. Tytuł profesora zwyczajnego został mu przyznany w 1985 roku. W latach 1987-1991 był dyrektorem Instytutu Endokrynologii w Łodzi. W 1993 roku wprowadził do kraju nowatorski program Szkoły Chirurgii Laparoskopowej. Na emeryturę przeszedł w 1995 roku, jednak nadal był aktywny w swojej Klinice. Uhonorowano go tytułem honorowego członka Towarzystwa Chirurgów Polskich. W 2003 roku zorganizował w Wiedniu posiedzenie założycielskie Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Endokrynologicznej.

Kazimierz Rybiński odszedł z tego świata w wieku 87 lat, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Zarzew w Łodzi.

Dorobek naukowy

Kazimierz Andrzej Rybiński zapisał się na kartach historii jako niezwykle płodny autor. Stworzył lub współtworzył 606 prac naukowych, co stanowi dowód jego zaangażowania i wiedzy w dziedzinie medycyny. Pod jego skrzydłami 37 lekarzy zdobyło specjalizację w zakresie chirurgii, co podkreśla jego rolę jako mentora oraz znakomitego nauczyciela.

W ciągu swojej kariery naukowej wypromował 34 prace doktorskie oraz 6 habilitacji, co świadczy o jego wpływie na rozwój innych specjalistów w swojej dziedzinie. Czterech jego wychowanków zostało uhonorowanych tytułem profesora zwyczajnego, co dodatkowo ilustruje jego znaczenie w kształtowaniu przyszłych pokoleń lekarzy i akademików.

Nagrody i wyróżnienia

W 1999 roku Kazimierz Andrzej Rybiński został uhonorowany medalem im. Ludwika Rydygiera, który został ustanowiony przez Krakowskie Stowarzyszenie im. Ludwika Rydygiera. Medal ten przyznawany jest za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chirurgii, co podkreśla znaczenie jego pracy oraz wkład w rozwój tej specjalizacji.

---

Oceń: Kazimierz Andrzej Rybiński

---